#حب_أعمي_الجزء_التالت
(الحلقه العاشره ( الأخيره ) ) ❤
........
فيروز : كانت احلى واجمل ايام عيشتها ف عمرى كله ... احمد ! انت لسا زعلان منى ؟
احمد : فيروز ! لو كنت زعلان منك ماكنتش قبلت اننا نتقابل ... خلى الماضي لناسه . انسيه زى منا نسيته ..... بيتهيالى كده الضيف اللى احنا مستنيينه وصل
( داليا ومى بيدخلوا مع بعض )
داليا : مساء الخير يا جماعه ! حضرتك هنا يا مستر احمد ؟ الله ! ازيك يا فيروز ليكى وحشه والله
فيروز : مش مصدقه انى شوفتك تانى يا دودو ... وحشانى جدا ..
داليا : كنت بلف انا وصاحبتى مى جنبكو هنا قولنا ندخل نريح رجلينا شويه ...
احمد : طب اتفضلو اقعدوا !! اقعدى يا مى
مى : ( بتبص ل احمد وفيروز وخلاص شبه مصدومه ) لا مش عاوزين نعطل حضرتك لو وراكو حاجه مهمه ولا حاجه
احمد : ههههههههههه لا لا اقعدى ! اقعدى يا داليا ( بيغمزلها بعينه )
داليا : طيب بصى ! اقعدى يا مى معاهم وانا خمسه بالظبط وجايه . هتأكد بس انى قفلت العربيه لانى شاكه
مى : طب اجى معاكى طيب
داليا : لا لا دول دقيقتين مش هتأخر
احمد : تشربي ايه يا مى
مى : لما داليا تيجى بقي ( قاعده ومكسوفه .. وحاسه انها مش من حقها تقعد ف المكان ده )
احمد : ( متابع تصرفاتها ورإكشناتها )
فيروز : ( قاعده متغاظه ) وانتى بقا اسمك ايه ؟
مى : انا اسمى م.......
احمد : اه نسيت اعرفكو ببعض
دى مى يا فيروز .. ودى فيروز يا مى
عاوز منكو خدمه بسيطه بس
فيروز : خير
احمد : مش عاوز حد يقاطعنى وانا بتكلم .. دقيقه بس
( بيبص ل مى ... كأنه بيوصف فيروز لها )
احب اعرفك على أغلى حد ف حياتى كلها
الحد اللى ياما طيًب بخاطرى وقوانى وشد على ايدى
انتشلنى من حالة الضياع اللى كنت عايش فيها قبلها
فيروز : ( بتبتسم ومش مصدقه ان احمد بيقول كل ده عليها )
مى : ( عينيها بتلمع وشبه هتعيط ومصدومه من اللى بتسمعه )
احمد : هى الوحيده اللى بحس انى لسا عايش . حى . ليا قلب وليا مشاعر وليا جوارح
والجوارح دى كانت عاميه على اى حاجه سواها هى بس
عيشت معاها فتره وكانت احلى فتره ف عمرى
استحاله هقدر هنساها ...
وهعمل على ان الفتره دى تفضل موجوده معايا العمر كله
وماتضيعش منى تانى ... اه . ماتضيعش منى تانى
ساعات الضياع مابيكونش ف حاجه ضاعت منك بس ... لا ! دى احيانا بتكون ان الحاجه دى ماكانتش تحت ايدك قبل كده .. بالتالى لما تلقاها .. لازم تمسك فيها بايدك وسنانك وبكل ما أوتيت من قوه
وخصوصا لو الحاجه دى كانت السبب الرئيسي ف انك تلاقى روحك
تلاقى امانك
وتلاقى شعورك بالطمأنينه اللى ياما خوفت من عدم وجودها
الحب عمره ماكان حب من طرف واحد .. والا ده يبقي اسمه هلاك للذات .هلاك لروحك وهلاك لمشاعرك . اللى بتتبدد تحت رجل الطرف التانى اللى مش حاسس بيك
حتى لو هو كان موصلك فكرة انه مهتم ...الاهتمام مابيبانش ف كلمه ولا ف نظره
لا . الاهتمام بيبان ف تصرفات طبيعيه بحته . بتبينلك وبتوضحلك مكانتك عند الشخص ده
حبيتها لدرجة الجنون .. لدرجة ان الوقت بيقف ف الوقت اللى هى مش قصاد عينى فيه
( بيبتسم وبيبص ل فيروز ) مش هنسي أول لحظه شوفتها فيها .. واللى قلبى اتعلق بيها وواقف على بابها لغاية وقتنا هذا
فيروز : ( بتتكسف وخدودها بتحمر ومش مصدقه ان احمد لسا فاكر كل ده )
مى : ( ابتدت تترعش ومش قادره تنطق بولا كلمه )
احمد : عملت كل حاجه وكل سبيل انى اخلى بالى منها واحافظ عليها
ومخليش اى بنى ادم ف الدنيا يبصلها او يجرحها او يحاول او يلمح ويقرب منها
وكان حبى ليها حب أعمى
حب عامينى على كل حاجه ف الدنيا غيرها هى وبس ,,, قدرت تخلينى ماشوفش غيرها
الدنيا واقفه على ضحكه منها
كلامى ده مايجيش 1% جنب اللى انا عاوز اقوله وحاسس بيه
بيتهيالى الكلام هيظلمها وهيظلمنى انا كمان
انا عارف ان كلامى ممكن يكون صدم حد منكم وممكن يكون فرًح حد منكو
بس صدقونى عمر ما كنت صادق مع نفسي ومع حالى زى الدقيقتين دول
بس انا عاوز اغير حاجه بسيطه ف الكلام اللى قولته ده كله
( بيطلع سيجاره وبيولعها وبيشربها )
( نظرات من فيروز وهو بيولع سجايره .. مصحوبه بلذه وفرحه واحساس بالانتصار )
( نظرات من مى مصحوبه بكل انواع الضيق والخوف )
الحاجه الوحيده اللى مش حقيقه ف كل الكلام ده هى ان الكلام ده ....
مش ليك يا فيروز .... ده للانسه اللى قاعده وعينيها خايناها وبتعيط دى
مى : ( بتضحك بشكل هيستيرى وهى بتعيط ومش مصدقه )
فيروز : ( بصدمه أشبه لحسره ) انت بتقول ايه ؟ كل الكلام ده ليها هى ؟ وامتى .؟ وازاى ؟ وليه قبلت انك تقابلنى بعد كل السنين دى .. وازاى كنت هتموت من بُعدى عنك وازاى قدرت تجمد قلبك عليا بالشكل ده
احمد : لما بعدتى ! حسيت ان الدنيا اسودت ف وشى
مش لانك بعدتى عنى ... لا ! لانى كنت بانى العش بتاعى على وهم .. وهم كبير فضلتى معيشانى فيه 3 سنين بحالهم
وخدت عهد على نفسي انى لازم اختار الشريكه والحبيبه اللى هتيجى من بعدك
واشفقت عليها .. لانها هتيجى على قلب مُحطم ومُهشم ومتدغدغ 100 حته والمطلوب منها انها تيجى ترمم كل ده
وترجعنى تانى اعيش حياتى
(بيبص ل مى ) مكنش ينفع ابدا حياتى معاكى يا مى وفيه صفحه ف كتابى لسا متعلقه
ومكنش ينفع اقطع الصفحه دى ... لانى لو قطعتها ممكن تيجى ف صفحه تانيه تبدا قصه تانيه
قولت لا .. لازم الصفحه تنطوى . بحلوه ومرها وايامها الصعبه
مكنش ينفع ابدا حياتى معاك وانا لسا حاسس من جوايا انى عاجز
عاجز على انى اديلك كلمه حلوه او اوعدك بوعد عاوزاه من زمان
وبردو مكنش ينفع ابدا حياتى معاك غير لما اختبر نفسي انى مش هبص ورايا ولا افتش ف الماضى وذكرياته . وده لانك احلى وارق واجمل من انك تعيشى مخدوعه معايا
بس ! كان لازم اختبر نفسي . طب اختبر نفسي ازاى ؟
فيروز : ( ابتدت تعيط بحرقه وصدمه )
احمد : قولت لازم فيروز تظهر . وتظهر بمزاجها مش بمزاجى
مالقيتش غير صاحبتك بيرى .. اللى انا عارف ومتأكد انها عينيها عليا من زمان .. بس لما تدخل معايا ف علاقه وتحس ان فيه منافس قوى وشرس .. ( بيبص ل مى وبيضحك ) منافس شرس جدااااا وواثق من نفسه ... ساعتها هتجرى عليك وتقولك الحقى يا فيروز .. احمد بيحب غيرك .. وعشان اطمنها واخليها تجرى تديلك الامان .. فضلت ادور على اى صوره ليك مالقيتش .. لانى كنت رميت كل صورك وكل حاجتك .. بس لقيت صوره كده كانت ف شنطة عربيتى بالصدفه البحته .. خدتها وحطيت الصوره ف محفظتى .. واتعمدت اطلع المحفظه قدام بيرى عشان تشوفها .. وتجرى تقولك ان احمد لسا بيفكر فيك
وقد حدث كل اللى انا مخططله
( بيبص ل مى وبيضحك وبيمسك ايديها ) وطبعا ليلى اختى انا اللى كنت بشغلها من غير ما تعرف وكنت بخليها توصلك اللى انا عاوزك تعرفيه بمزاجى ... يعنى انا كنت بشتغلكو كلكوا مش انتو اللى بتشتغلونى . وعارف انك عارفه انى صاحب الشركه
مى : ( بتضحك بشكل هيستيرى والدموع مغرقه عينيها )
فيروز : يعنى انا ماليش اى صفه دلوقتى عندك ؟
احمد : ف اليوم اللى مشيتى فيه اصبح مالكيش اى صفه ...
فيه حته ف مسلسل كده سمعتها من كم يوم
كان بيقول لحبيبته القديمه . انتى عباره عن وقعة الشاطر اللى بألف
وصدقينى يا فيروز وبأمانه .. انا مش بكرهك .. ولا بحبك .. لان الكره والحب دول مشاعر بتحسهم مع انسان بيهمه امرك . سواء كان صديق او عدو
وانا مش بتربطنى بيك اى صفه .. ولا عاوز يبقالى صفه بعد كده ...
فيروز : ( بتسيبهم وبتمشي ومنهاره من العياط )
..........
( قدام الكافيه ف عربية بيرى )
بيرى : ايه ده فيروز خارجه تعالى نشوفى ايه اللى حصل
ملك : تعالى ! هى بتعيط ليه دى دموع فرح ولا دموع حزن ولا ايه
بيرى : تعالى تعالى
...
بيرى : ايه يا زوزا . ايه اللى حصل نقول مبروك
فيروز : ( بتقف ثوانى بتبص ل بيرى باحتقار .. وبتديها بالقلم على وشها ) انتى اغبي مخلوقه عرفتها ف حياتى .. غورى ف داهيه
..............
( احمد ومى )
احمد : ممكن بعد اذن حضرتك تبطلى عياط
مى : مش مصدقه اللى انا سمعته
احمد : مكنش ينفع اوعدك بكلمه . الروايه ملك للكاتب احمد سعد فقط ..او اقولك اى حاجه غير بعد ما اعرفك انا مين وتعرفى عنى كل حاجه وتعرفى الماضى بتاعى كله ... دنا جيبتلك الماضى كله وقعدته قدامك ههههههههههههه
مى : يعنى كنت عارف انى عارفه انك صاحب الشركه
احمد : من تانى يوم ..
مى : بس مكنش بيبان عليك حاجه
احمد : استحليت اللعبه ههههههههه انا حياتى رجعت تنور بوجودك .. اوقات العوض بييجى من ربنا على هيئه جبران خاطر .. وانا لما شوفتك حسيت ان ربنا بيطيب بخاطرى .. انا حبيتك بالشكل اللى يليق بيك .. مكنش ينفع لمثلك انه يتحب غير بالشكل ده عشان انتى فووووق .. معديه الناس دى كلها
مى : احمد انا ...
احمد : اول ما شوفتك كان قلبى من جواه خالى .. مكنش فيه غير هامش عايش عليه . عايش مع الناس بس بعيد عنهم .. انتى خدتينى من ايدى رزعتينى وسطيهم وخليتينى احب نفسي من تانى ... اقولك حاجه وصدقينى لما هقولك انى عمرى ما قولتها لحد بالاحساس واليقين والايمان ده
مى : حاجة ايه
احمد : ( بيبص لعينيها الاتنين وغرقان ) انا بحبك
مى : ( بتبتسم وبتتكسف وبتبص ف الارض وخدودها بتحمر )
احمد : على فكره انا قولت انا بحبك . يعنى اقل واجب انك تقولى وانا كمان
مى : ( بتضحك بس عينيها بتنزل دموع ) اححححححم
احمد : طب احححم .. امسحى دموعك عشان البت داليا شكلها جابت الناس وجات
مى : ناس مين
احمد : ماهى داليا الوحيده اللى معايا ف الحكايه دى ولسا معرفها انا هعمل ايه النهارده . وخليتها تتصل على كل الناس اللى بعدتهم عنك عشان هعترفلهم بحبى ليك قدامهم عشان محدش فيهم يفكر يبصلك ... وليلى جايه وسالى . وشهد وعصام وكريم وعمرو ومستر وليد .. كل دول لسا عارفين النهارده . داليا فهمتهم كل حاجه وعرفتهم ان ده سر مش هيتقال غير دلوقتى .. وأهو ياستى وصلوا اهو
...
عصام : ايه ده ايه ده ايه ده ..... يعنى عشان خاطر الست هانم دى تنطرنا بعيد عن اهالينا وعيالنا اسبوع بحاله يا ظالم ههههههههههههه
احمد : ولاااااه لم نفسك ... بدل ما ابعتك السلوم
كريم : هههههههههههههههه يالهووووووووى وانا قولت اروح هساعد عصام وكلى نشاط وحيويه .. لقيت نفسي اكبر حمار
احمد : لا بس ايه رأيك ف البعته دى ياض يا كيمو
كريم : استاااااااااااااااذ ورئيس قسم
عمرو : طب ايه يعنى انا ذنب امى ايه تنقلنى الفرع التانى
احمد : انا لقيتك عمال تسبسب شعرك وتحلو كل ما تبقى داخل وخارج على البنات ف المكتب قولت اوديك ف داهيه قصدى انقلك
عمرو : ههههههههههههههه حبيبى يا عمنا
مى : ( غرقانه دموع وخجل وكسوف من اللى شايفاه )
سالى : يعنى كل ده يا مستر احمد طلعت انت اللى بتشتغلنا
احمد : اومال انتى مفكره ايه يا سالى ... انا مش صغير بردو واللى يدير شركه كبيره بالشكل ده لازم يبقي ذكى يعنى شويه .. مش بح خالص زى ماكنتو فاكرين
ليلى : يعنى حركة الصوره اللى لقيتها ف محفظتك دى كنت انت اللى قاصدها ؟
احمد : طبعااااااااااااااا عشان عارف انك بنت اصول وهتخافى على صاحبتك وتروحى تقوليلها وتقوليلها الحقى احمد بيخونك ههههههههههههه
وليد : ياااااااااااااااااااااه من زمان ماتجمعناش ومضحكناش بالشكل ده
احمد : انت تحمد ربنا يا مستر وليد ان حضرتك كبير شويه ف السن والا كنت بعتتك تكمل معاهم جرد ف اسكندريه
كل الناس : ( ضحك متواصل بشكل غبى وبشكل هيستيرى ودبيب على الارض من كتر الضحك )
سليم : يعنى كان عندك استعداد تخسر عقد بملايين عشان خاطرها يا صاحبى
احمد : لما تتنيل تحب بكل جوارحك هتبيع الدنيا كلها يا سليم وتشتريها . تعالى هات حضن عشان انا افتريت عليك
سليم : هههههههههههههههههه حبيبى يا هندسه
داليا : احححححححم
احمد : لا انتى البسكوته بتاعتى وكاتمة اسرارى طول عمرك يا دودو
مى : ( بتبرق ل احمد وبتقرصه من كتفه )
احمد : ابتدينا .. مى مش عاوزاك ف الشركه يا داليا
الجميع : ( ضحك متواصل ولمه وصحبه اجمل من الخيال )
احمد : نيجى بقا للكلام المهم والمفيد واللى كلنا متجمعين عشانه
انا دلوقتى طالب ايد الانسه مى قدامكو الاول قبل ما نروح لبيتها كلنا كده ونطلب ايديها من مامتها .. ها قولتى ايه يا مى ؟
الجميع : قولتى ايه يا مى ؟؟؟؟؟
مى : اممممممم ادونى فرصه افكر
احمد : طيب يا حبيبتى انتى تاخدى الناس دى كلها وتروحو كلكو كده بربطة المعلم تكملو جرد ف اسكندريه هناك .. ماشوفش خلقة حد فيكو ف الشركه فاهمين ...؟
الجميع : ( انهياااااار تام ف الكافيه وضحك بشكل أشبه بالهيستيريا )
( النهاية )
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
