الفصل السادس عشر والسابع عشر
مليكه ركبت مع اياد
اياد : مليكه انا عايزة اتكلم معاكى فى موضوع
مليكه : خير
اياد: جيهان متديهاش فرصه تبعد بينكوا
مليكه بحزن: مش انا اللى بديها الفرصه دى
اياد: عارف بس انتى لازم تبعديها عن حياتكوا
مليكه : لى بتقول كدا
اياد : من غير لى متسمحيش لحد يبعد بينك وبين مراد صدقينى مراد بيحبك
############# $#######
فى المستشفى
جيهان ومراد راحوا
سليم وقف وبرق عنيه وبرضوا جلال
مراد : متستغربوش دى جيهان تؤام نور
جلال : اه اهلا شرفتينا
سليم بشرود : اهلا وسهلا
جلال : فين دكتورة مليكه
جيهان : مش هتيجى انهاردة
ووقفوا اتكلموا شوى
سليم بخبث: اى دة مليكه جت اهى
كانت مليكه وصلت وقابلت باقى الطلاب عالباب ودخلوا سوا
معتز: طب العمليه دى صعبه ومحدش يقدر يعملها
مليكه وقفت وبصت ليه : مش عارفه يمكن بتخص مراكز الاحساس الدقيقه او معندناش التقدم الكافى لمعاجتها
مراد واقف بيطلع شرار من عنيه وخاصه لما وقفوا وبيتكلموا وبدؤا يضحكوا
مليكه وصلت لعندهم ومعطتش اهتمام لمراد : ازيك يا دكتور سليم ازيك يا دكتور جلال
سليم وجلال : بخير
سليم : مليكه انا داخل عمليه قلب مفتوح كنتى عايزة تحضريها
مليكه : اكيد طبعا
مراد : بس انا محتاج مليكه معايا
مليكه فرحت جدا
جيهان : انا هكون معاك واساعدك
مليكه بصت لمراد
مراد : ماشى
مليكه حزنت وسابتهم ومشت
بعد مدة جلال وقف مليكه وبيتكلم معاها
جلال : انا كلمت عمى خالد وهاجى بالليل انهاردة
مليكه ببسمه : تمام كل حاجه هتبقى تمام
مراد شافهم وراح عندهم ومليكه اول ما شافته مشت وهو زعل وبص عليها
جلال : مالكوا
مراد : معرفش عن اذنك
مراد مشى ورا مليكه اللى وقفها معتز وقعد يتكلم معاها ومراد اول ما شافهم اتعصب وراح عندهم
مراد : مليكه عايزك فى موضوع
مليكه ببرود : معلش مش فاضيه
مراد وهو يضغط على اسنانه : مليكه
معتز بتوتر: طب عن اذنكوا
مراد : هتيجى معايا ولا نتكلم هنا
مليكه بغيظ : اتفضل
اخدها وراح المكتب وقفل الباب بالمفتاح
مليكه : انت قفلت الباب لى
مراد : ممكن افهم فى اى
مليكه : اى فى اى
مراد : خضرتك بتتجاهلينى انهاردة كله لى
مليكه : اه وانت زعلان بس حضرتك انا تجاهلتك انهاردة ومنشغلتش مع حد انما امبارح انت تجاهلتنى وكنت مشغول مع حد
مراد : انا منشغلتش عنك
مليكه بصراخ : كداب
مراد بغضب : مليكه
مليكه : تقدر حضرتك تقلى لاحظت غيابى امته امبارح انت اصلا تلاقيك ملاحظتوش لان لو لحظتوا كنت رنيت عليا عالموبيل لا وكمان انهاردة الصبح حتى مهنش عليك تستنانى نمشى سوا وخدت جيهان ومشيت
مراد: بس قالوا انك مش جيه انهاردة
مليكه بغضب : مين اللى قال
مراد : جيهان
مليكه : اه جيهان فعلا مراد انت مش عايز تبعد عن جيهان لانها بتفكرك بنور طب وانا انا فين من حياتك انا اى لازمت وجودى فى حياتك بمجرد وجود شبيه لمراتك الاولى لغيت وجودى انا مراتك دلوقتى انت من حقى انا بس لكن انت عايش فالماضى قاسم نفسك بينى وبينها انا مش هستحمل الوضع دة لازم تنسى مراتك عشان نقدر نكمل سوا لاما
مراد بصدمه : لاما اى
مليكه بتوتر:لاما ننفصل عشان نرتاح
مراد بصدمه : انتى بتقولى اى عايزة تبعدى
مليكه بدموع : انت اللى بتبعد ومدت ايدها واخدت المفتاح وفتحت الباب ومشت
مراد واقف ومش عارف يعمل اى
جلال : كنت مستنى منها اى
مراد ساكت وبيردش
جلال : لازم تقرر اللى انت عايزة لاما مليكه لاما تعيش فى ماضيك حدد عايز اى
مراد بشرود : انا عايز مليكه انا انا
جلال : بتحبها
مراد : ايوة
جلال : يبقى تحافظ على مراتك صدقنى هتضيع منك لو فضلت كدا
مراد مشى وراح ورا مليكه وكانت خارجه من المستشفى
مراد : مليكه
مليكه وقفت وملفتش وشها ليه
مراد راح عندها : رايحه فين
مليكه : مروحه
مراد : انتى مش عارفه ان هنروح سوا
مليكه بضحكه : والله اعذرنى اصل فالصبح كنت عارفه ان احنا هنيجى سوا وجيت لوحدى فمش عايزة اكرر خيبه الامل تانى
مراد بخزن : مليكه انا اسف
مليكه مش مصدقه نفسها ان هو بيعتذر بس بينت ان مش فارق معاها: ياترى اسف على اى ولا اى
اسف على حضنك لوحدة غريبه قدامى ولا اسف على اهمالك ليا وانشغالك بغيرى ولا اسف عشان سبتنى وحدى الصبح ولا اسف على اى
مراد بحزن عن ما اوصلها له : اسف على كل حاجه بجد سامحينى ونبدأ صفحه جديدة وانا اوعدك انى هكون ليكى انتى بس
مليكه : وماضيك
مراد : هنساه
مليكه : وجيهان
مراد : ولا كأنها موجودة
مليكه فرحت
مراد : تعالى نخرج نتعشا انهاردة برة اى رايك
مليكه : بس انهاردة فى ضيف جى البيت
مراد باستغراب : مين
مليكه بتوتر: مش عارفه بابا هو اللى قالى
مراد : اه خلاص نخرج بعد الضيف ما يمشى
مليكه : موافقه
مراد : تعالى معايا اغير ونروح سوا
مراد اخدها وراح اوضته وبدأ يغير هدومه مليكه خبت وشها الناخيه التانيه وهو شافها فالمرايه وابتسم وخلص وراح قرب عليها وحضنها من ورا
مراد بهمس : مليكه
مليكه بكسوف : اى
مراد : فتحى عيونك
مليكه بهمس : خلصت
مراد : اه
مليكه لفت ليه وهو مشى ايدة على وشها ورفع النقاب وقرب منها وباسها فى شفايفها وهى بادلته البوسه ومراد بدأ يفقد السيطرة على نفسه وهى بتحاول تبعدة
مليكه : مراد ابعد احنا فالمستشفى
مراد بهيام : اى يعنى
وفجأه الباب اتفتح ومراد رجع لوعيه
جيهان بتوتر : انا انا اسفه كنت فكراك لوحدك
مليكه بغيظ : حتى لو لوحدة ازاى تتدخلى كدا
جيهان بغيظ : اعتقد انى اتأسفت وثانيا الحاجات دى فالبيت مش هنا
مليكه بغضب: والله انا وجوزى ومبنعملش حاجه غلط
مراد واقف وفاتح بقه من هجوم مليكه
وجيهان مشت
مراد: اى دة دا انتى كنت قطه من شوى
مليكه بغضب : بس بخربش وقت اللزوم
مراد وهو يقترب منها : وانا بموت فالخربشه
مليكه : مراد يلا نمشى
مراد : فصيله امشى يختى امشى
.....................
فى شركه المغربى
اياد : انت بتقول اى
المحامى : زى ما حضرتك سمعت احنا لازم نطلع من الصفقه دى دى مشبوهه
اياد : طب وانسه زينب
المحامى : انا متأكد انها عارفه لان هى اللى جايبه الصفقه واكيد عايزة تخسرنا
اياد : بس دى داخله معانا شريكه فيها
المحامى: بنسبه قليله جدا
اياد : تمام انا هلغى الصفقه وهشوف رد فعلها اى لما تعرف
المحامى : تمام عن اذنك
************"""""""""""""""
الجميع روح
وكانوا قاعدين مليكه قاعدة جنب مراد ومش راضيه تسيبه وجبهان هتموت من الغيظ
خالد : يا اولاد فى ضيف جى انهاردة عندنا
مراد: اه مليكه قالتلى بس مين هو وجى لى
خالد : لما يجى هتعرفوة وجى ليه فجى عشان يطلب ايد تقى
سهير: بجد الف مبروك يا حبيبتى
رهف: بفرحه ربنا يتمم بخير يارب
اياد : تمام بس هو مين
خالد : لما يجى هتعرفوا
جيهان : مراد تعالى نتمشى شوى
مليكه مسكت ايد مراد وهو حس هى عايزة اى: لا يا جيهان انا تعبان شوى وهطلع اريح فوق لحد الضيف ما يجى وسابهم وطلع
جيهان بحزن : ماشى
فوزيه بخبث: اطلعى يا مليكه مع جوزك ريحى شويه
مليكه لسه هتقوم
سهير: تريح اى لا انا محتجاهم هنا ادخلوا المطبخ شوفوا هتعملوا اى للضيف انت وهى
ايادلسه هيتكلم رهف مسكت ايدة وبصتله ان هو ميتكلمش ومليكه كمان
مليكه : مفيش مشكله يلا يا رهف ندخل نجهز العشا والضيافه
تقى : انا هاجى معاكوا
رهف بصت لمليكه ومستعجبه من تغير تقى
مليكه : تعالى يا حبيبتى
ومشوا وسابوا فوزيه وسهير
فوزيه : لو متقبلتيش وجودهم واعتبرتيهم زى تقى صدقينى هتندمى
سهير: اندم اى انا كنت عايزة حد من مستوانا انما الاتنين ولا ليهم اصل ولا فصل
فوزيه : بس ولادك بيحبوهم وانتى عشان سعادة ولادك هتحبيهم واديهم فرصه صدقينى هتندمى انك معطتهمش الفرصه دى من الاول وقامت وسابتها ومشت
السابع عشر
بعد ما خلصوا التجهيزات
مليكه : تقى اطلعى البسى
تقى بحزن : حاضر
مليكه : استنى يا تقى احنا مش عايزين اى حد يلاحظ حاجه وكل حاجه هتبقى تمام
تقى : بس انا كدا هكون بظلم جلال
مليكه ببسمه : صدقينى لا وهتعرفى دة بعدين يلا اجهزى واتظبطى كدا
تقى ببسمه : حاضر وسابت مليكه ومشت
فوزيه : عامله اى يا حبيبتى
مليكه : الحمدالله انتى عامله اى
فوزيه : بخير طول ما البسمه دى تبقى على وشك انتى ومراد
مليكه باستها: ربنا يخليكى لينا يا تيتا
فوزيه : اطلعى اجهزى وصحى جوزك
مليكه : حاضر
.........................
عند اياد
رهف فالحمام وبترجع واياد واقف برة
اياد: يا حبيبتى افتحى الباب
رهف بالم : انا كويسه يا اياد
اياد: طب هخلى مراد ولا مليكه يجوا يكشفوا عليكى
رهف فتحت الباب : لا يا حبيبى انا كويسه متخفش شكلى اخدت برد فى معدتى
اياد : طب ارتاحى اكيد تعبتى تحت
رهف : خالص وبعدين انا كويسه يلا نجهز عشان الضيف اللى جى
اياد: ماشى
........................
عند مليكه دخلت عند مراد ومش عارفه هتصحيه ازاى قربت منوا وقعدت جنبيه وقاعدة باصه على ملامحو وبتمشى ايديها على وشه وفجأه مسك ايديها وباسها
مليكه بخجل: انت صاحى من امته
مراد بحب: من لما دخلتى
مليكه باستغراب: طب انا معملتش صوت خالص
مراد : قلبى حس بيكى
مليكه بكسوف : احم طب قوم عشان تجهز
مراد: ماشى
مليكه : هحضرلك اللى هتلبسه
مراد : ماشى وسابها ودخل الحمام
بعد مدة خرج من الحمام ولقى مليكه مجهزة لبسه ابتسم ولبس ومليكه دخلت
مليكه : خلصت
مراد : اه انتى كنتى فين
مليكه : كنت عند تقى هدخل انا كمان اجهز
مراد : تمام وانا نازل هستناكى تحت وباسها فى خدها ومشى
مليكه دخلت الحمام وخرجت وكانت لافه الفوطه على جسمها وكان فى نفس الوقت مراد راجع يجيب تليفونه ودخل عليها واتصنم لما شافها
مليكه كمان مصدومه وواقفه زى الصنم
مراد قرب عليها وبيبلع ريقه بالعافيه وقرب منها وبدأ يبوس فى كل حته فى وشها وهى مش واعيه للى بيحصل وهو بدأ يفك الفوطه بس هى رجعت لوعيهاوزاحته
مليكه : مراد مينفعش انزل عشان البس وانزل وراك
مراد : يخربيت ام فصلانك يا شيخه
مليكه : هههههه طب يلا انزل عشان اغير
مراد بعند: لا هقعد
مليكه : مراد عشان خاطرى
مراد : لا غيرى قدامى
مليكه اخدت هدومها ودخلت الحمام : خليك هههههه
مراد بغيظ : ماشى يا مليكه ماشى
استنى شوى وبعد كدا مليكه خرجت ووقفت قدام المرايه وبدأت تسرح شعرها جة من وراها واخد منها المشطه
مراد : ممكن
مليكه : اه
بدأ يسرح شعرها وباصص عليهافالمرايه وهى بتهرب من عنيه
بعد مدة
مليكه : يلا ننزل
مراد : يلا
مراد ومليكه نزلوا تحت والكل كان مستنيهم جيهان اول ما شافتهم الدم غلى فى عروقها وكانت عايزة تقتل مليكه
بعد مدة وصل جلال
مراد : اى دة جلال اى اللى جابك
خالد : مهو جلال الضيف
مراد باستغراب: اه بجد
والكل قعد
جلال : طبعا انتو عارفينى كويس وعارفين اخلاقى
خالد: اكيد يا ابنى
جلال : انا عايز اطلب ايد الانسه تقى
خالد : انت ابنى واكيد مش هلاقى لتقى احسن منك
اياد : اكيد انت مننا وعلينا
عمر: سمعونا زغروووطه يا بت انتى وهى
جلال : وانت يا مراد ساكت لى
مراد : وعايزنى اقول اى واعز صاحب ليا متقدم لاختى
جلال بخوف : قصدك اى اوعى يروح بالك ان احنا كنا على علاقه ان
قاطعه مراد بضحك : انت عبيط يلا اكيد لا طبعا انت اخويا واكيد هطمن لتقى معاك
سهير : الف مبرووووك
وبعد قرايه الفتحه جيهان راحت قعدت جنب مراد وبدأت تهزر معاه وتفكرة بذكريات بينهم وبتقرب منه وبتغيظ مليكه
مليكه كانت هتعيط بس لحقت نفسها وخرجت الجنينه واتمشت شوى فالجنينه وفجأه سمعت صوت وراها وقع قلبها وحست انها هتموت
وحشتينى يا بنت عمى
مليكه لفت وشها : محمود
محمود : مفجأه مش كدا
مليكه بصراخ : مراااااااااد
بالداخل كان الكل قاعد بيهزر ويتكلم وفجأه سمعوا صوت مليكه اللى هز ارجاء الفيلا والكل طلع يجرى وخرجوا واتصنموا مكانهم
محمود حاطط سكينه على رقبت مليكه
مراد بغضب: ابعد عنها يا حيوان
محمود : انت مين بقه اكيد اللى اتجوزتوا وبدأ يمشى ايدة على جسمها بس هى ملكى ملكى انا
خالد : انت مين وعايز اى
محمود : انا ابن عمها وعايز اى عايز حبيبتى
مليكه خايفه وباصه على مراد والدموع بتنزل من عنيها
اياد : طب سبها وهنحل كل حاجه
محمود : انت متعرفش انا بقالى قد اى بدور عليها
مراد : قسما بالله لو لمستها لاكون مبيتك فالمشرحه
محمود : انا هاخد عشقى وامشى ولسه هيمشى كان عمر وراه اللى لف اول ماشاف اللى حصل
عمر مسك محمود وضربه ومليكه طلعت تجرى واترمت فى حضن مراد اللى بعدها وراح لمحمود ومسكه وفضل يضرب فيه ومحدش قادر يحوشه
جلال : كفايه يا مراد هيموت فى ايدك
مليكه طلعت تجرى : مراد عشان خاطرى سيبه هيموت
مراد فعلا سابه
عمر: تعالى بقه عشان اعرفك مين عيله المغربى
مليكه بدموع : لا يا عمر انا هكلم عبدالله يجى ياخده سيبه
عمر: بتقولى اى يا مليكه
مليكه : اللى سمعته
مراد : لا الكلب دة لازم يتربى
مليكه برجاء: مراد عشان خاطرى
مراد بصلها بغضب وسابها ودخل
عمر: امسكوا الكلب دة لحد ما اخوه عيجى ياخده
فى الداخل مليكه داخله ورا مراد وبتنادى عليه
مليكه : مراد عشان خاطرى استنى
والكل دخل وراهم
مراد بغضب: عايزة اى يا مليكه انتى عارفه كان ممكن يعملك اى الحيوان دة
مليكه بدموع : عارفه بس مقدرش أذيه دا ابن عمى
خالد : ممكن افهم اى اللى بيحصل هنا ومين دة وكان عايز اى منك يا مليكه
مليكه : قصت لهم حكايتها
خالد : انتى كدا فى خطر ولا اى ممكن يوصلولك
مراد بغضب: انا عايز حد يلمس شعرة منها
مليكه بصتله وابتسمت
فوزيه : اطلعى ارتاحى يا مليكه شوى
مليكه : لا هستنى عبدالله لما يجى
جلال :اطلعى يا مليكه وخدى مراد معاكى وانا هستنى عبدالله
مراد اخد مليكه وطلع فوق
مراد راح وقف قدام الشباك ومليكه راحت وراه وحضنته من ورا : انا اسفه يا مراد على اللى حصل
مراد لف ليها وحضنها : متتأسفيش على حاجه وبعدين تعالى نروح العزومه
مليكه : بس الجو متوتر مش لازم
مراد : مليكه مبحبش اكرر كلامى يلا
وبالفعل جهزو الاتنين ونزلوا تحت
كان الاوضاع تمام عبدالله جه واخد اخوة وجلال روح
فوزيه : رايحين فين كدا
مراد : خارجين
جيهان : دلوقتى الوقت اتاخر
مراد: لا مفيش تاخير ولا حاجه عن اذنكوا
..........................
مراد اخد مليكه ووصلوا لمكان وغمض عنيها
مليكه : احنا رايحين فين
مراد : خلاص وصلنا وهتعرفى كل حاجه
مراد اخدها وطلعوا على يخت وكان مزينه بالورد وكان شكله تحفه ومجهز عشا
مليكه فتحت عنيها ومبهورة : الله انت اللى عملت دة
مراد : مع شويه مساعدات
مليكه حضنته جامد
مراد: انا هشغل اليخت وانتى انزلى غيرى لبسك انا مجهز ليكى فستان تحت ومتخفيش محدش هيشوفك
مليكه نزلت وعجبها الفستان جدا ولبسته وسابت شعرها وحطت ميك اب خفيف وطلعت مراد اول ما شافها انبهر بيها
مراد : اى الجمال دة
مليكه بكسوف : شكرا
مراد مسك ايدها وباسها وقالها تعالى نرقص بس انا مبعرفش
مراد: حطى رجلك على رجلى
وشغل اغنيه وبدؤا الرقص ومليكه قلبها بنبض بسرعه ومخبيه وشها فى صدرة وهو مبتسم بحركاتها وخجلها والاغنيه خلصت مراد طلع خاتم من جيبه وقعد عالارض
مراد:تقبلى من انهاردة تبقى مراتى قدام ربنا وتبقى رفيقه دربى وعمرى
مليكه ببسمه ودموع : اكيد
مراد قرب لبسها الخاتم وقرب منها
مراد: مليكه انا ........
