ف فيلا عمر خيرى
افاق عمر ف الصباح على إشاعة الشمس الساقطه عليه ولبس وخرج من غرفته
حبيبه بإبتسامه : صباح الخير
عمر وهوا يبادلها الابتسامه : صباح النور
حبيبه : يلا علشان تفطر
عمر : حاضر
جلس عمر ليتناول وجبته وبعد انتهاءه
حبيبه : ععمر اانناااا.. عايزه اطلب منك طلب
عمر : اتفضلى
حبيبه : انا عايزه اخرج انهارده علشان اشترى فستان لفرح هند اللى
عمر : لا مفيش خروج
حبيبه بغضب وهى تخبط ارجلها ف الأرض كألاطفال وهوا يتأملها بإبتسامه : ازاااى مفيش خروج انا معنديش لبس للفرح والفرح بكرا وبعدين انت بتضحك ليه
عمر : انا قولت مفيش خروج يعنى مفيش خروج
حبيبه بعصبيه : ونت مين اصلا علشان تتحكم فيا بالطريقه دى
عمر : انا عمر خيرى
حبيبه وهيا تقلده بصوت منخفض نوعا ما : انا عمر خيرى
عمر بإبتسامه لايعرف أن يتجاهلها : بتقولى حاجه !!؟
حبيبه : هاااا...... لا انا بس كنت بقول هحضر الفرح بإى
عمر : انا هخرج ولو عرفت ان انتى خرجتى هتزعلى منى ي حبيبه
حبيبه بغضب : يوووووه
عمر : بتقولى حاجه
حبيبه بغضب مبقولش
توجهه عمر الى سيارته كى يذهب الى شركته
ف السياره
عم محسن : اهلا ي عمر بيه اخبارك
عمر : انا تمام الحمدلله انت اخبارك اى
عم محسن : أنا تمام ي بنى هيا حبيبه عامله اى انا مقصر معاها اليومين دول اووى بس والله غصب عنى علشان الفرح والتجهيزات
عمر : هيا كويسه الحمدلله
محسن : انا عايز اطلب منك طلبين بس براحة حضرتك طبعا
عمر : اتفضل ي عم محسن
محسن : اول طلب ان حبيبه تحضر الفرح والتانى ان حضرتك تنورنا معاها
عمر : اكيد دا شئ يشرفنى
محسن : انت بتتكلم بجد يعنى هتيجى
عمر : اكيد
محسن : شكرا يبنى ربنا يخليك لينا ياارب
عمر : ويخليك ي عم محسن
وانتظر عمر دقائق حتى استقرت السياره أمام الشركه
وذهب عمر الى شركته واستقر يومه
عند منزل محسن
هند تجلس ف غرفتها تتناول هاتفها وتقوم بإلاتصال على حبيبه
هند : الو ازيك ي حبيبه مجتيش ليه انا زعلانه منك
حبيبه : غصب عنى والله بس هاجى بكرا اكيد
هند بنرفزه : لا ي ستى مكنتيش تيجى بكرا كمان
حبيبه : ي هند والله غصب عنى عمر منعنى انى اخرج
هند : ليه خايف ع الجميل
حبيبه بإبتسامه : لا الموضوع مش كدا هوا مبيخرجنيش علشان شغلى مش اكتر
هند : هتفضلى طول عمرك مجنونه
حبيبه : انا مجنونه ماشى ي هند
هند : ي حبيبتى بهزر معاكى بقولك هههقفل معاكى دلوقتى علشان عامر بيرن عليا
حبيبه : ي سيدى ي سيدى بتكرشينى من دلوقتى
هند : لا والله بس هوا يعنى
حبيبه : ماشى يختى سلام
هند : هكلمك تانى سلام
حبيبه : سلام يرووحى
فى شركة عمر خيرى
عمر للسكرتير : هوا شريف وصل ولا لسه
السكرتير : وصل ي فندم
عمر : طيب خليه يجلى هنا
السكرتير : حاضر ي فندم تأمرنى بحاجه تانيه
عمر : شكرا
دقائق وقد وصل شريف
شريف : ازيك ي عمر اخبارك
عمر : تمام يلا
شريف : يلا فين !؟
عمر : علشان تروح تمضى عقد الشركه
شريف : هوا انت مش هتيجى
عمر : لا
شريف : الشغل مفيهوش الحاجات دى ي عمر
عمر بعصبيه : متعصبنيش ي شريف انجز روح اتصل عليه وانقابلوا خلينا نخلص م الموضوع دا بءاا
شريف : حاضر ي عمر سلام
عمر : سلام
ف منزل محسن
حيث تجلس هند وهيا تتحدث ف التلفون مع عامر
عامر : صباح الورد على عيونك ي حبيبتى
هند بإبتسامه : صباح الخير ي عامر
عامر : عامر !!؟ على العموم ملحوقه
هاا خلصتوا التجهيزات عندكوا
هند : لا لسه بيجهزوا
عامر : انا مش مصدق انا حاسس انى بحلم
هند : ليه بس كلها ايام ونبقى مع بعض
عامر : ياااااه يارب اليومين دول يعدوا بءاا
هند : طططيب سسسلام بءاا علشان اكمل التجهيزات
عامر : ماشى هسيبك
سلام بس هرن عليكى تانى
هند بفرحه : سلام
فى فيلا عمر خيرى
حيث دق باب الفيلا فذهبت حبيبه لكى تفتح فرأت رجل ف الخمسينات وهوا البواب يحمل اكياسا
حبيبه : اى دا يعم محمود ؟
محمود : دا فيه واحد جايه وقال إن عمر بيه باعته ليكى
حبيبه : باعت دا ليا انا
محمود : اتفضلى
اخذت حبيبه الفستان وتوجهت بيه الى غرفتها
حبيبه وقد فتحت الغلاف لترى فستان من اللون الاسود الطويل زات الأكمام المصنوعه من الشيفون وملفوف بشريط احمر من الخصر لتنبهر حبيبه بالفستان
حبيبه : ووااااااووو الله الفستان دا علشانى انا
ااانا لازم أشكره
وأخذت حبيبه تلفونها وقامت بإلاتصال على عمر وعند رؤية عمر لاسمها فرح جدا وارتسمت الابتسامه على وجهه ليتناول هاتفه ويقوم بالرد عليها
حبيبه : اااالوو
عمر : ايوا ي حبيبه ف حاجه حصلت
حبيبه بتوتر : لا ابدا بببس كككنت عععايزه اشكرك على الفستان
عمر : عجبك
حبيبه : جدا شكرا تمنه كام
عمر : اقفلى
حبيبه : نعم !!؟
عمر : بقولك اقفلى التلفون علشان متعصبش عليكى
حبيبه : ماشى بببس انا هدفعلك حسابه بردوا متفكرش ااانى علشان فقيره ممش هقدر ادفع بببس هقسطهولك
عمر بتعصب : اقفلى التلفون ي حبيبه
حبيبه وقد أغلقت الهاتف " هقسهوله بس الفستان جميل اووى
"
ف مطعم كبير حيث يجلس شريف ومعه أحد رجال الأعمال الكبار
شريف : اهلا ي عمى ازيك
الرجل : اهلا ي بنى هوا بردوا مجاش
شريف : اااصل عنده شغل كتير
الرجل : متبررلوش ي بنى هوا مش طايق يشوفنى ولا يبص ف وشى
شريف : لالا... مممتقولش كدا يعمى
الرجل : انا فعلا غلطت وغلطت غلط كبير اووى ومحدش يسامح عليه بالساهل بس فعلا ندمان على كل حاجه عملتها فيه زمان
شريف : اكيد كل حاجه هتتصلح ي عمى بس هوا محتاج شوية وقت علشان يقدر ينسى اللى حصل اللى حصل مع عمر مش هين ي عمى ومش اى حد يقدر يتحمله
الرجل : عارف يبنى علشان كدا انا بطلب منك انك تحاول معاه علشان اقدر افتح معاه صفحه جديده اعوضه فيها عن كل اللى انا عملته فيه زمان
شريف : اكيد ي عمى
ثم أخذ شريف الاوراق وقام كل منهم بإمضاء الورق
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
