رواية حكايتى معاك الفصل الخامس

  رواية حكايتى معاك الفصل الخامس

رنا بصدمه : نعم !! اومال مين ال برا ده ؟!

دخلت هند ووشها ف الارض سلام عليكم ، ردوا السلام باباها دا بشمهندس مازن سيف الدين.. وهنا رفعت وشها بسرعه ووقعت ال ف أيدها .

باباها مش تحاسبى ي هند .. حصل خير ي عمى بتحصل عادى جدا ..

وقفت هند مزهوله مين ده !؛ وفين احمد انا بحلم ولا اى ..خرجت من أفكارها ع صوت باباها طب اسيبكم مع بعض شويه .

مازن : مش عاوزة تسألى عن حاجه... وهند مش معاه اصلا .

وشاور بايده قدامها : انتى معايا ولا اى .

هند : ها بتقول حاجه.. لا انتى مش معايا خالص لو ع العصير ي ستى عادى حصل خير متتكسفيش كدا.

هند ساكته برده .. وبعد شويه ممكن افهم اى السبب ال خلاك تيجى تتقدملى .

مازن : سؤال حلو ، انا ي ستى ابقى ابن صاحب باباكى وكنت مسافر بقالى اربع سنين وزى زى اى شاب لازم يخطب بقى ويتجوز ويكمل نصه التانى .

بس اظن حضرتك متعرفنيش صح ولا شوفتنى قبل كدا .

ف الحقيقه اه ..

غريبه طب اى ال خلاك تتقدملى برده مش فاهمه لي مش حد تانى !!

والله ملقتش احسن منك خصوصا أن الأهالى تعرف بعض يبقى اروح بعيد ليه .

هند : نعم !! ازاى يعنى هو اى جوازه والسلام ، وبالنسبة للحب مافيش ..

مازن : بصى ي هند هكون معاكى صريح انا راجل عملى وبحب شغلى اوى وحكايه الحب بتيجى بالعشره بقى ..

هند بسخريه : وجهه نظر تحترم برده ،، وافتكرت احمد حبيبها وكل ال كان بيحاول يعملوا عشانها وازاى هو بيحبها بجد .

روحتى فين تانى بتسرحى كتير .. ها لا معاك اهو ..

وبعدها دخل باباها ها ي ولاد كله تمام. .

استأذنت هند عن اذنكم .. باباها اكيد مكسوفه خلاص ي بنى هنبقى نرد عليك وان شاء الله تكون بالموافقه مش هلاقى احسن منك لبنتى .

مازن ' أن شاء الله ي عمى استأذن انا سلام عليكم...

دخلت هند ع أوضتها جرى.

رنا بسرعه : ها عملتى اى ومين العريس ال برا ده .

هند بعصبيه : معرفش معرفش انا فكرته احمد

طب اهدى مراد اتصل وقالى أن احمد تعب فجأه عشان كدا أجلوا الموضوع..

بتقولى اى احمد تعبان ، انا لازم اشوفه وحالا .. فين موبايلى بسرعه وهنا دخل باباها وكان سمع كل حاجه .

هند بخوف : بابا اتتفضل .. وفجأة كان قلم نزل ع وشها ..

رنا وهند اتصدموا

اخر حاجه كنت أتوقعها بنتى تخبى عنى حاجه ،، هند ببكاء ' اسمعنى بس ي بابا هفهمك ..

باباها بعصبية': مش عاوز اسمع منك كلمه ، خطوبتك الخميس الجاى ع بشمهندس مازن والموبايل ده مش هيبقى معاكى من النهارده وخلصت ع كدا وخرج وقفل الباب وراه جامد .

قعدت هند ع السرير وبعياط : انا ليه فرحتى مش بتكمل ليه كل حاجه ضدى ،، كل مقول خلاص هانت يحصل حاجه ليه ليييه .

رنا بتحاول تهديها : اكيد ربنا ليه حكمه ف كدا أهدى بس هتتحل والله .

هند : انا مش هقدر اكمل مع حد غير احمد ، انا ممكن اموت فيها.

رنا ' بعيد الشر عليكى ، حاولى تنامى وان شاء الله كله هيبقى تمام .

هند باستعطاف': عاوزة اطمن ع احمد ولو لآخر مره طيب. .

رنا : حاضر بكرا هخليكى تكلميه نامى بس دلوقتى وحاولت تهديها لحد منامت وخرجت رنا ومشيت .

****"****"***"**"

فى المستشفى عند أحمد ،،

احمد : ها ي مراد عملت اى .. ومراد واقف مش عارف يقول اى من الصدمه .

مراد مراااد انت ي بنى بكلمك ،، احم مش عارف اقولك اى بس فيه حد اتقدملها .

احمد بصدمه : نعم !!!! يعنى اى وانا ، انت اكيد بتهزر صح .

مراد قعد جمبه : أهدى بس ي احمد انا مش عارف دا حصل ازاى بس اكيد فيه سوء تفاهم .نام بس دلوقتى وبكرا ربنا يحلها ..

وجه تانى يوم خرجت هند من اوضتها ..

ابوها : رايحه فين!!؟ هند : نازله الجامعه ..

ابوها : لا مافيش نزول ..

هند: اى يعنى اى ، وفى نفسها انا لازم اشوف احمد واتكلم معاه ،بس انا عندى امتحان مهم النهارده ولازم اروح.

امتحان ، ودا هيخلص ع امتى ..

هند : مش عارفه لسه بس هخلص وارجع علطول ..

ماشى متتاخريش ونزلت علطول وراحت ع الجامعه .

وصلت ورنا جت عليها ،، هند: دورى معايا بسرعه ع مراد انا معنديش وقت لازم اشوف احمد دلوقتى حالا..

رنا : حاضر يلا بينا وقعدوا نص ساعه يدورا عليه مش موجود ..

هند: اوف وبعدين تفتكرى مجاش اصلا.

رنا : مش عارفه ، استنى انا سجلت الرقم امبارح اما رن عندى .

واتصلت عليه الو : مراد انا رنا هو انت مجتش الكليه .

مراد : ايوا ،،شدت هند منها الفون بسرعه ،، انتوا ف مستشفى اى ..

مراد : هند !! مش وقته ي مراد بسرعه ..واداها العنوان وراحوا ..

دخلت هند جرى هو فين .

مراد شاورها ع الاوضه ودخلت عنده .. احمد اول مشافها حاول يقوم واتوجع من الالم .. هند : خليك مكانك انت تعبان وقعدت جمبه ومسكت ايده طمنى عليك عامل اى.

احمد : عريس اى إلى جالك امبارح ده ،، انا لازم اكلم باباكى وافهمه ع كل حاجه ..

هند بسرعه : لا ي احمد اوعى تتسرع وتعمل حاجه بابا ع آخره منى، هو عنده حق انا خنت ثقته بس كنت هقوله والله ..

احمد : منا مش هسيبك تضيعى منك ، وبضعف هند انا بحبك ومتسحيل اسيبك لغيرى فاهمه ..

هند بعياط : ولا انا متخيله أن ممكن اكون لحد غيرك .

احمد : والعمل دلوقتى .. سكتت شويه وبعدين كملت : مش عارفه ي احمد بس الخطوبه الخميس الجاى ونزلت وشها ف الارض .

احمد بعصبيه وبدأ يوقع اى حاجه قدامه : مش هيحصل مش هيحصل لا انتى فاهمه انتى ليا وبس ي هند ..

هند اتخضت من رد فعله : أهدى بس ي احمد ، ي مراد نادى للدكتور بسرعه دخل مراد ورنا واتصدموا من حالته دخلت ممرضه وأداته حقنه مهدئه ونام .

خرجوا كلهم : هند بعياط : خلى بالك منه ي مراد لاحسن يعمل ف نفسه حاجه ، وبلغه انى بحبه ومش هحب غيره ابدأ مهما حصل ،

يلا ي رنا .

مراد : لا اله الاالله اى ال بيحصل ده بس ..استغفر الله العظيم.

كل يوم كان بيعدى عليهم كان اصعب من ال قبله لا بيشوفوا بعض ولا حتى بيتكلموا ..

قبل الخطوبه بيوم دخلت مامتها : قومى يلا ي هند عشان تجهزى نفسك .. هند : طيب ، وكانت يتنفذ الاوامر ومش حاسه بالى حواليها ..

وعدى اليوم بكل تجهيزاته وجه اليوم المنتظر يوم الخطوبه ..

دخل مازن وخدها من الكوافير ومافيش اى ريأكشن منها

مازن : زى القمر .. هند بهدوء : متشكره .

رنا وبتسلم عليها وتحضنها:. احم حاولى تضحكى انا عارفه شعورك والله بس عشان الناس متخدش بالها .

هند بصوت مكتوم من العياط : مش طايقه ولا عارفه اتقبل أن خلاص كدا ويا ريت يخدوا عشان تبوظ من اولها ..

وطلعوا ع القاعه وهند طول الطريق ساكته ومش بتبتسم الا لو رنا قالتلها ..

دخلوا القاعه فى أجواء من الاغانى وبدأت المعازيم تيجى تبارك لهم ..

رنا : مش معقول هو جاى يعمل اى ..

بصت هند لقت احمد ومراد ومامته دااخلين ..

مراد : مش عارف انا ليه طاوعتك وجبتك معايا ،، اوعى تعمل حاجه ي احمد ، ع الأقل عشان سمعتها قدام الناس .

احمد بيحاول يهدى نفسه : فهمت ي مراد من امبارح بتقولى ف نفس الكلمتين حفظتهم اسكت بقى وسبنى فى حالى ..

بصت هند لقيته جاى عليهم قامت وقفت من الصدمه وافتكرت كلامه اخر مره : مش هيحصل ي هند انتى ليا ، ليا وبس خافت يعمل اى تصرف متهور منه والدنيا تبوظ ..

بص مازن ليها وباستغراب: وقفتى ليه!

هند : ها ،، وقرب عليهم احمد وبهدوء عكس ال جواه، وبيسلم عليها الف مبروك ي هند وباين عليه الحزن .

هند بصوت مرتعش وواطى : الله يبارك فيك وفضلوا باصين لبعض شويه خدت بالها وشدت أيدها بسرعه ،، وسلم ع مازن وكان بيتخيل نفسه لو ضربه بالبوكس دلوقتى وقعد هو مكانه وف نفسه انت بقى ال عاوز تحرمنى منها ..خرج من أفكاره: مبروك .

وسلم بعده مراد ومامته وحضنتها : مبروك ي حبيبتى ،، هند بحزن : الله يبارك فيكى ي طنط.

مازن : مش هتعرفينا بيهم ..

رنا بسرعه : دول زميلنا ف الجامعه وانا كنت عزمتهم..احمد ومراد ودى مامتهم

مازن : اهلا وسهلا نورتونا وعقبالكم إن شاء الله..

وراحوا قعدوا ..وطول الوقت عيونهم مفرقتش بعض لحظه واحده ..

وجت فقره تلبيس الدبل ،، مراد لاحظ أن أحمد مش ع بعضه وأنه ع تكه وهيقوم يبوظ كل حاجه ..

مراد : ابوس ايدى أهدى خلى اليوم يعدى..

احمد : مش قادر ي مراد انت متخيل أن اشوف حبيبتى قدامى بتتخطب وعاوزنى معملش حاجه ..

وجت عليهم منال : مساء الخير ي طنط ..

تهانى' مساء النور ي حبيبتى تعالى وسلمت ع احمد وقعدت مع مراد خطيبها ..

منال بصوت واطى: انا زعلانه اوى عليهم ي مراد ..دول كانوا بيحبوا بعض اوى .

مراد : ادعى اليوم يعدى ع خير بس.. منال : يا رب خير ان شاء الله.

وبعد ملبسوا الدبل بدوأ فقره الرقص الشباب مع بعض والبنات مع بعض..

هند كانت بتسقف لصاحبتها ومش بتعمل اى حاجه وطول الوقت مركزه مع احمد .. وكانت كل شويه تمسك دماغها.

رنا ' مالك ا؟ هند' مش عارفه صداع هيفرتك دماغى .

رنا : اكيد عشان مكلتيش حاجه طول النهار قولتلك .. وأحمد لاحظ عليها ..

" يا ريت العرسان تتفضل معانا وكل من حابب يشارك كانوا هيرقصوا سلو "

قرب مازن منها حطى ايدك ع كتفى مكسوفه كدا ليه , هند ف سرها: ي اخى انا مش طايقه امك والله يكش تغور من قدامى احسنلك انما اى جبله ..

وحطت أيدها وهو حط ايده ع وسطها اتصدمت وأحمد برق كدا وكان لسه هيقوم مسكته تهانى : أهدى ي بنى مش عاوزين فضايح للبنت عشان خاطرى اقعد واستهدى بالله ..

احمد مسك جاكت البدله بتاعته وبنرفزه : اتزفتتا قعدنا اهو أما نشوف اخرتها .. وطول الوقت باصص لها وبغضب ، بصتله وبلعت ريقها : ي نهار اسود عليا دا دا اكيد احمد مش هيسكت ..

وقام مراد مع خطيبته .. وراح احمد لرنا : يلا نرقص..

رنا بصت حواليها وبتشاور ع نفسها : مين انا !!!

الفصل السادس من هنا

بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا

تعديل المقال