رواية العشق والفراق الفصل الثاني 2 بقلم نبض القلب
الفصل 2............
نور : خايفه يجى
الاء : خلاص اتوبيس مشى
نور التقتت انفسها
مره واحد .......واحد كان راكب موتوسكل ........جرى قدام الاوتبيس واقف
فجاه الاتوبيس واقف
بتبص لقيته منصور
نور....بخوف : يانهار يااسود يانهار اسود
استاذ سيد : منصور
منصور : معلش يااستاذ سيد ……عمتى تعبانه وعاوزه نور
استاذ سيد : ماشى ………..ثم نادى على نور
تعالى يانور
نور نزلت من الاتوبيس هى مرعوبه من نظرات منصور
نور ركبت خلفه على موتوسكل
هو شغل الموتوسكل
مسكت فيه جامد
هى خايفه منه
خلال الطريق كان ينظر لها فى المريه التى امامه
هى لفته وجهها الى طريق
هروبا من نظراته
عند ورد
ورد لم تذهب الى رحله ......رجعت الى منزل
ساميه : اطلعى اكلى الفراخ
ورد : حاضر
ورد كانت على سطح العماره بتاكل الفراخ
رفيق طلع على سطح
رفيق : ورد
ورد التفت بخضه
رفيق : متخافيش
ورد ...بخوف : ارجوك ابعد عنى ......
رفيق : انا عاوز اخطبك ياورد
ورد...بفرحه : بجد
رفيق : ايوه ...........انتى موافقه عليه
ورد : اه
رفيق : انا عاوز اقولك...... اقولك انى بحبك
ورد نظرت له لم ترد
رفيق : مش بتردى ليه
ورد ....بدون فهم : اقول اى
رفيق ....فى صمت : لسه صغيره ياحببتى .......مش فاهمه مشاعرى .....
ثم قال لها : المهم انتى موافقه انى اخطبك
ورد : ايوه ........مش بعد كده هتجوزنى
رفيق : طبعا ......
ورد : انا بعرف اعمل شغل بيت كله ........مش هزعلك خالص ......بس اتجوزنى وابعدنى عن مرات ابويا
رفيق..بوجع عشانها : حاضر ياست البنات .....هتجوزك ....ثم تابع حديثه : .اللى يفكر يضيقك هيكون يومه اسود منى
ورد : انت قولت ل ابويا
رفيق : لسه
ورد : طب روح اقوله
رفيق : هو فين
ورد : فى الشغل
رفيق جرى بسرعه من على سلالم عشان يروح ل سعيد والد ورد
عند نور
واقف منصور الموتوسكل
جريت نور بسرعه …الى البيت
نور : ياماما ياماما
يالهوى ماما مش هنا ....
منصور بيفتح باب الشقه
…نور جريت ودخلت غرفتها قفلت الباب
ونزلت تحت السرير
نور : يالهوى
منصور خبط الباب بكتفه ......الباب اتفتح
نور ...بخوف : يانهار اسود
منصور ...بحده : اطلعى من تحت السرير
نور لم ترد
منصور رفع السرير بايده
منصور : اطلعى
طلعت من تحت سرير ......
نور ....بتوتر وخوف : انا انا هقولك
منصور..... يكز على اسنانه : مش قولتلك بلاش تروحى
نور : ماما ماما عارفه يعنى ماروحتش من غير مااقول
منصور .....بغضب : انا اللى اقولك تروحى ولا لا
نور : صح انت قولت لا
بس انا.... انا مخنوقه كنت عاوزه اروح اتفسح
منصور مسك ذراعها .....بعيون تخوف : وحياة امى يانور اى غلطه تانى .....هيكون يومك اسود منى
نور : حاضر .......مش هعمل كده تانى
قطع حديثه صوت رفيق
رفيق : منصو منصور
خرج منصور وجد رفيق
منصور : عاوز اى يارفيق
رفيق : انت نسيت
منصور : انت هتروح ل سعيد ابو ورد … الوقتى
رفيق : ايوه
ملامح منصور كان بين عليها الغضب
رفيق : لو مش فاضى ….خلاص
منصور : جاى معاك يارفيق
الاتين ذهبو الى سعيد
رفيق : ازيك ياعم سعيد
سعيد : امشى يالا من هنا
منصور : ليه بس كده ياعم سعيد
سعيد : انا اكلم معاك انت يامنصور .......اما الحيوان ده مليش كلام معه
منصور : ليه كده هو عمل اى
سعيد : يرضيك يامنصور يضايق بنتى
رفيق : انا .......ده مراتك اللى كذابه
سعيد : لم نفسك يالا
منصور : اهدى ياعم سعيد
انت فاهم غلط ......رفيق نيته شريفه عاوز يخطب ورد
سعيد : يخطبها
رفيق : هصرف عليها لغايه لما تخلص وهتجوزها
منصور : بعد اذنك يعم سعيد هيجى هو مامته عندكم بليل يعرفو طالبتك
سعيد : طيب
ذهب سعيد
منصور : انت واقف
رفيق : اعمل اى ........من فرحتى مش مركز
منصور : روح جيب علبه شكولاته عشان تاخدها وانت رايح
رفيق : حاضر
منصور : انا هشتل الشغل مكانك .....يالا ياعريس
ذهب رفيق هو طاير من سعاده
خيم الليل
عند ورد
رفيق : انا عاوز اخطب ورد
ساميه وضعت رجل على رجل
ساميه : معاك 100 الف جنيه
رفيق : انا معيا فلوس الوقتى ...تجيب الشبكه
بشتغل فى ورشه بكسب فلوس كويسه ......الحمد الله
مامت رفيق : احنا لسه هندور له على شقه ايجار .....وهعمل جمعيه و نجيب عفش الشقه
ساميه : انا مالى بلى انتى بتقوله ده
انت تجيب لى 100 الف جنيه ......وانت حر تاخدها تسكن فى عيش فراخ
رفيق : انتى عاوزه فلوس دى ليكى
ساميه : كلك نظر
رفيق ....بحده : ماتكلم يعم سعيد
مامت رفيق : اى كلام اللى بتقوليه ده
ساميه : هو ده كلام اللى عندى
بصراحه كده فى واحد هيدفع اكتر
رفيق ...نهض من مكانه بانفعال : يدفع اكتر
انتى بتبعيها للى يدفع اكتر
ساميه : المقابله انتهت
رفيق.... بغضب : يابنتى ل .....وحياة امى هتجوزها غصب عنك .....عن اللى قاعد جمبك الراجل اللى سامع كلامك على بنته وساكت
ساميه ..بنرفزه : هى مين دى ياروح امك اللى هتاخدها غصب عنا
مامت رفيق : يالا باابنى ابوس ايدك
رفيق : ماشى بكره ورد هتبقى مراتى ......وللى هيقرب منها هولع فيه
ساميه مدت ايدها اخدت علبه شكولاته
رفيق اخد منها العلبه بنرفزه
نادى على ورد
رفيق : ياورد
طلعت ورد من غرفه ودموع فى عيونها
رفيق : علبه شكولاته دى ليكى ياست البنات
رفيق طلع من الشقه هو مامته
ورد دخلت غرفتها كانت منهار فى بكاء
فى صباح يوما جديد
فى مدرسه
سلمى : على فكره بابكى تعب اوى
نور ....بصدمه : انتى بتقول اى
سلمى : بابا اللى قالى ......انه تعبان اوى كان عنده دكتور امبارح
جريت نور بسرعه الى والدها .....منصور قال لها انها لم تذهب الى هناك لوحدها
ومعنى اصح انها متروحش اى مكان غير ماتقول ل منصور
لكن خوفها على بابها خلها تجرى بسرعه تذهب له
دخلت البيت ....وذهبت الى شقة والدها
طرقت الباب
نور : افتح الباب يابابا .....انا نور
بابها فتح باب الشقه هو مسطول
نور : مالك يابابا
محسن : انتى مين
نور : انا نور بنتك
محسن : اه ....عاوز اى
نور : عاوز اطمن عليك
محسن : انا ......انا بخير
نور ....بحزن : انت لسه بتشرب يابابا
محسن : انتى مالك ....يالا امشى
دفعها باايده وقفل الباب
نور ...بحزن : كده يابابا
نزلت هى بتبكى
يدخل البيت شاب .......
عندما شافها واقف قصادها
ماجد : اى القمر ده ......انتى حلوى اوى
نور بتحاول تبعد
ماجد....مسك ايدها : استنى ياقمر
نور ..بخوف : سيب ايدى .........
صرخت يابابا .....يابابا
ماجد : حاتى بوسه وانا اسيبك
نور .....بخوف : ارجوك سبنى
ماجد : لا
الشاب بدا يقرب لها
نور بترجع بظهرها
فجاه
وووووووووو
لمتابعه باقي الرواية زوروا قناتنا علي التليجرام من هنا
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
