رواية العشق والفراق الفصل السادس 6 بقلم نبض القلب
الفصل 6
منصور قبل ان يخرج من القاعه التفت ينظر الى نور
نور كانت بتكلم بس عشان اصوات عاليه هو مش سامع
نور بتشاور باايدها : انت رايح فين
منصور نظر لها وابتسم
منصور : مع سلامه ياروح قلبى
خرج من القاعه
ركب العربيه مع رفيق متوجهين الى مطار
بعد لحظات وصلو وركبو الطياره
طبعا نورلما عرفت كانت صدمه عليها ان منصور سافر و كانت بتبكى ومنهاره
عند منصور ورفيق
وصلو اللى المكان اللى هيعيشو فيه
جاسر : بقولك اى انت وهو كل واحد هيتوزع عليه شغل البيت
رفيق : ههههه انا هعمل الشغل بيت .....فينك ياامى
جاسر : انت هتعيط من اولها
رفيق : مطلوب منى اى انا هعمله
جاسر راح جاب له جردل مياه
جاسر : امسح بلاط الشقه
رفيق : هو مفيش فازه اخبطها على دماغك .....انا امسح بلاط الشقه
جاسر : يووووه عليك عاوزه تعمل اى
رفيق : انا اللى هطبخ الاكل
جاسر : بتعرف تطبخ
رفيق : اومال ده انا ممتاز فى طبخ
منصور كان واقف قصاد شباك بيطل على اشجار وورد
طول الوقت ده سرحان بيفكر
جاسر : يامنصور
منصور : نعم
جاسر : هتغسل الصحون الاطباق
منصور : حاضر
رفيق ومنصور ذهبو الى الشركه وبدا يشتغلو
كان صاحب الشركه مبسوط اوى من منصور لانه شاطر وذاكى
وتمر ثلاثه سنين فى لمحه البصر
منصور ورفيق ملامحهم زى ماهى لكن زاد عليها الوسامه
منصور تغيرت حياته بالكامل خلال المده دى انتقل لمستواى مادى احسن
عمل تصميم بنأن على خبرته فى تصليح سيارات وقراءته فى كتب الهندسه
وبسبب التصميم ده منصور خلى الشركه اللى بيشتغل فيها تكسب ملاين بعد ما كانت الشركه بتخسر
كانت له مكفاءه ه كبيره من المال من صاحب الشركه
منصور اشترى فيلا صغيره عايش فيها هو جاسر ورفيق
منصور باقى من رجال الاعمال بذكاءه و خبرته فى الشغل وكفاءته اصبح نائب مدير الشركه
اما نور كبرت وملامحها اتغيرت باقت جميله جدا ودخلت كليه هندسه
خلال مده دى لم تسمع صوت منصور ....ديما كان بيكلم وفاء مامتها ويطمن عليهم ينهى المكالمه
اما ورد هى كمان كبرت باقت عسوله ودخلت كليه صيدله
خلال مده دى رفيق كان بيكلمها كل يوم ويطمن عليها وبيبعت لها الفلوس كتير
فى صباح يوما جديد
منصور اتصل ب وفاء كى المعتاد عشان يطمن عليهم
وفاء : الو ايوه منصور
منصور : انا بعت لكم فلوس
وفاء : جت ياابنى متحرمش منك ابدا
منصور : طيب عاوزه حاجه
وفاء : عاوزه سلامتك
منصور : هى عامله اى الوقتى
وفاء : هى مين
منصور : اى نور
وفاء : تمام هى بخير
منصور : فرحها امته
وفاء : بعد شهر
منصور : ربنا يفرحها
قول لها انى هبعت لها فستان فرحها
وفاء : هو انت مش هتنزل ياابنى
منصور : مش هعرف انزل الايام دى ........مشغول اوى هنا وصاحب الشركه تعبان وانا اللى ماسك الشغل
وفاء : ماشى ياابنى خلى بالك من نفسك
منصور : ابقى سلمى لى على نور
وفاء : هى هنا نايمه هروح اصحيها عشان تكلمك
منصور رد بسرعه : لا
اصل مشغول اوى مره تانيه
مع سلامه
لحظه دى تدخل اسيل ابنة صاحب الشركه
اسيل : منصور
منصور : ايوه يااسيل
اسيل : يالا عشان نتغدا انا جعانه اوى
منصور : حاضر
مع سلامه ياعمتى
قفل الاتصال
وفاء... بستغراب : اسيل مين دى
عند ورد
كانت بتكلم رفيق
رفيق : طب عشان خاطرى افتحى كاميرا
ورد : لا
رفيق : ليه كده انا نفسى اشوفك
ورد : هههههههه
رفيق : حلوى اوى اوى ضحكه دى
طب ابعتى صوره اكيد شكلك اتغير
ورد : صح شكلى اتغير انت لو شوفتنى مش هتعرفنى
رفيق : طب هو ينفع كده خطيبتى وحبيبة قلبى معرفش شكلها
ورد : انت معاك صوره ليا
رفيق : ده وانتى صغيره
ورد : عاوز تشوفنى
رفيق : نفسى
ورد : انزل اجازه
رفيق : انا كنت هنزل اجازه خمس شهور اتجوزك ونعمل الفرح وعمل لك ورق السفر اخدك معيا
بس اعمل اى صاحب الشركه تعب فجاه
انا ومنصور مسؤلين عن الشركه الوقتى
مشغولين فى ثفقات اللى اتعملت
ورد : هو صاحب الشركه ده ملوش ولاد
رفيق : عنده ثلاث بنات
واحده فى الاعداى واحده فى ثانوى
الكبيره اسيل خريجه كليه طب
مش فاهمه اى حاجه فى الشغل
بتجى بس تمضى ورق
ورد : اسمها اسيل
رفيق : ايوه
ورد : عجبك
رفيق : ههههههه
الصراحه هى حلوى
مش بتردى ليه
ورد بغيظ : بسمعك كمل
رفيق : هى شكلها حلوى بس مفيش اجمل منك ياقمر يالى شغال قلبى وعقلى
بحلم باليوم اللى تكونى فى مراتى
هو انتى لسه حلوى زى ماكنتى صغيره ولو هتصدم يوم فرحنا
ورد : هتصدم اوى اصل شكلى بقا مش حلوى مش هيعجبك
رفيق : طب نصدم الوقتى بلاش يوم الفرح
افتحى الكاميرا
ورد : لا
رفيق : طب ابعتى صوره
ورد : لا
رفيق ...بغيظ : ماشى بكره اشوفك ياعسل
ورد : باى بقا
رفيق : استنى شويه
ورد : عشان الكليه
رفيق : باى ياقلبى
ورد : خلى بالك من نفسك مع سلامه ياحبيبى
رفيق : ها قولت اى
ورد : بقولك مع سلامه
رفيق : كلمه اللى بعدها
ورد : مقولتش بعدها حاجه
رفيق : قولتى حبيبى
ورد : مش عارفه خطوط مالها
بتخلى واحد يسمع كلام غلط
رفيق : اه يانى معرفش انك هتعملى فيا كده لما تكبرى
ورد : هههههههههه ده انا طيبه خالص
بقولك اى انا لازم اقفل بقا عشان اجهز نفسى اروح الكليه
هكلمك لماارجع من الكليه
ولا هتكون مشغول
رفيق : اتصلى فى اى وقت ياحببتى
ورد : مع سلامه يا
رفيق : قولى اى كلمه حلوى بقا
ورد : يااجمل حاجه فى حياتى
عند نور
نور : صباح الخير ياست الكل
وفاء : صباح الخير ياحببتى
نور : انا راحه الكليه
وفاء : طب استنى افطرى
نور : اصل مستعجله اوى
هبقى افطر انا اصحابى فى كافيه
سلام
عند منصور
منصور : اتفضلى حسابات الشركه ممكن تخلى محاسب يراجعها
اسيل : ملوش لزوم كل شهر تسلم لى حسابات
احنا عندنا ثقه فيك
منصور : اه فى ثقه بس لازم اقدم ورق حسابات دى
لما بابكى يقوم بسلامه يبقى يراجع على الملفات وحسابات
اسيل : طيب
منصور : انا عاوز منك خدمه
اسيل : من عنيا
منصور : عاوز اشترى احسن فستان فرح
اسيل : لمين
منصور : لحبيبة قلبى
اسيل : نعم
منصور انتبه لنفسك
منصور : عاوزه الفستان ده لوحده غاليه عليه اوى
اسيل : اممممم فى سنتر حلوى اوى فيه فساتين جميله جدا
منصور : طب عنوان فين
اسيل : هى اسمها اى العروسه
منصور : نور
اسيل :طيب انت هتروح تشترى فستان انت ضامن انه هيعجبها
طيب انت عارف مقاس نور عشان تشترى لها الفستان
منصور : هى شكلها
فجاه سكت
ده زمان شكلها اتغير وكبرت
اسيل : ههههه وهو انت هتجيب الفستان ده لوحده متعرفش شكلها
منصور : هجيب فستان دى لبنت عمتى
بس بقالى ثلاث سنين واكتر ما شوفتش شكلها
زمانها كبرت وملامحها اتغيرت
اسيل : انت عاوز تجب لها الفستان
منصور : انا وعدها انى اجب لها فستان فرحها
اسيل : سنتر بيعت على الاميل كتالوج وصور الفساتين اللى عندهم بالمقاس
ابعت لها كتالوج وصور وهى تشوف اى فستان عجبها وتقولك
منصور : تمام
عند نور
فى جامعه
سلمى : عملتى البحث
نور : ايوه هو انا فاشله زيك
سلمى : عشان انتى فاضيه الوقتى مش وراكى مسؤليه بيت وعيال
نور : ربنا يعينك
سلمى : عقبالك ياختى لما تجوزى وتشتلى مسؤليه البيت ربنا يرزقك بتؤم يطلعو عينك
نور : هههههه هو انتى بتدعى لى ولا بتدعى عليه
سلمى : الاتين ياحببتى
فضلو يضحكو
نور حضرت المحاضرات
رجعت الى المنزل
كانت مامتها مش موجوده نزلت تشترى طلبات من السوق
نور غيرت هدومها لبست بجامه
فجاه سمعت خبط على باب الشقه
لبست عبايه وضعت طرحه على راسها
نور : مين
كريم : انا كريم
فتحت شباك صغير للباب
نور : استنى لما ماما تجى
كريم : هى خالتى مش هنا
نور : لا
كريم : طب كويس
نور : نعم
كريم : قصدى فى اى لما تفتحى الباب
هو انتى خايفه منى ده هبقى جوزك كمان كم يوم
نور : بس انت لسه خطيبى
كريم : يعنى هفضل واقف كده على سلم ناس يقول اى
نور : امشى وابقى تعالى لما ماما تجى
كريم : لو كنت منصور كنتى برضو هتسبيه واقف على الباب
نور... بحده : قصدك اى بكلامك ده
وووووووو
من رواية العشق والفراق ......بقلم نبض القلب
لمتابعه باقي الرواية زوروا قناتنا علي التليجرام من هنا
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
