رواية غدر الصحاب الفصل السابع 7 بقلم اسماء زيدان
صهيب: للمره التانيه بقولك متأكد انها حامل
الدكتور:ايوا ياصهيب بيه انا متأكد من شغلى
صهيب:امممم قولتلى فالشهر كام
الدكتور: التالت يافندم
صهيب ضربه بالبوكس: انت غبى اوى اوى لان وانت داخل قولتلك انها خارجه من المستشفى واظن انت شايفه ايدها وراسها عاملين ازاى
وضربه بوكس تانى وقعه فالأض
صهيب: يعنى ياحمار لو كان فى حمل كنت عرفت من زمان وكان حصلها اجهاض لانها عملت حادثه
رحمه بصدمه: يالهوى اخص عليك يادكتور بسام تكدب علينا
بسام نظرلها بتوتر: ا ا ا
رحمه ونظرتله بتحذير: خلاص شكلك غلط اتفضل امشى
صهيب:لا مش هيمشى
ونظر ل هنيه:اطلبى المأذون ياداده
رحمه بغضب:انت اتجننت عايز تتجوز واحده من الشارع
صهيب:انا اللى هتجوز مش حضرتك وكفايه التمثليه البايخه عشان تسوئى سمعتها
رحمه:على جثتى لو اتجوزتها
صهيب نظرلها بحزن ونظر ل هنيه:روحى ياداده اطلبى المأذون
ذهبت هنيه
بسام وهو يعدل من وضع ملابسه:استأذن انا
صهيب:قولت مش هتمشى عشان هتشهد على عقد الزواج
وتركه ودخل عند رقيه وخرج هاتفه وبعد لحظات اتاه الرد
شعيب عم صهيب: السلام عليكم يابنى
صهيب: وعليكم السلام عامل اى ياعمى
شعيب: الحمدلله فى زحام من النعم يابنى
صهيب:ادام الله حمدك كنت عايزك ياعمى عشان هكتب كتب كتابى النهارده
شعيب:كدا بسرعه
صهيب: معلش ياعمى ظروف وهكيلك وعايزك تيجى تبقى وكيل العروسه لانها اصغر من 21 سنه
شعيب: قاصر يعنى
صهيب بتوضيح:لا ياعمى هى عندها حوالى 18 او 19 فالحدود دى
شعيب: حاضر ياحبيبى وبارك الله لكم
صهيب:اللهم آمين وياريت تجيب عمر ابنك عشان يشهد
شعيب: حاضر ياحبيبى تحت امرك
صهيب:الامر لله مع السلامه
&&&&&&&&&&&&&
فى بيت زوج ساره (فاكرينها 😶😂)
ساره بصريخ وغضب: بقولك اى اصحى انا جعانه
شعبان زوجها بنوم:فى اى ياساره على الصبح
ساره:بقولك جعانه قوم هات اكل
شعبان: اجيب اكل منين مانا مشتغلتش امبارح طول اليوم وانا فاتح المحل محدش دخل عشان يحلق
ساره:مليش دعوه ميخصنيش انت الراجل ومسؤل عنى
شعبان بغضب: وبعدين بقا كرهتينى ف عيشتى وانتى يابنت الناس واخدانى وعارفه ظروفى وشغلى وانتى وافقتى مش كفايه كليتك ومصاريفها غورى اتصرفى زى الستات واعملى اكل من البيت
ساره: لا ياخويا انا مبعرفش اتصرف وانا غلطانه انى وفقت على واحد زيك يوم شغل وشهر لا مش كفايه اسمك مكسوفه منه
شعبان بنفاذ صبر: ومالو اسمى يابنت الاصول يامحترمه
سا:محترمه غصب عنك وعن اهلك اسمك ياخويا بتكسف منه لما حد يقولى جوزك اسمه اى
شعبان: وياترى بتردى تقولى اى يامتربيه
ساره بعد فهم: بقول احمد او مراد او امير الاسامى الحلوه دى بدل شعبان اى شعبان دا
شعبان بغضب ضربها بالقلم وقعت ف الارض: ويمكن كمان بتشاورى على اى راجل وانتى دا جوزى مانتى بجحه وعدمة تربيه
ساره:انت كمان بتضربى ياعرة الرجاله
شعبان مسكها من شعرها:اخرصى انتى اللى مش وش نعمه
طلعت ام شعبان شقة ابنها بعد سماعها لصوتهم
صباح: فى اى يابنى صوتكم عالى ليه على الصبح الناس تقول اى
ساره بصراخ:يقوله راجل نايم ف بيته للسارعه 10 الصبح ومرحش شغله يشوف رزقه ومجوع مراته ومبهدلها الحقووووووونى ياناااااااس هموت من الجوع وعشاااان اتكلمت وقولت جعاااااانه ضربنى هو وامه
صباح: عيب يابت اى اللى بتقوليه دا قطع لسانه
ساره فتحت البلكونه:تعالو ياناااااس تعالو ياهووووه شوفو الراجل وامه عاملين فيا اى الحقووووونى هيموتونى من الجووووع
ام احمد:فى اى يام شعبان عاملين فالبت كدا ليه انتو اشترتوها
ام محمد: عجب على دى ناس مستخصرين لقمه فالبت كانوا بيخدوها من اهلها ليه
ام كرم:انزلى يابنتى وتعالى عندى افطرى
شعبان:عجبك الفضايح دى
ساره بشماته:مش دى الحقيقة ولا اموت من الجوع
صباح:منك لله يابنت اختى خليتى سيرتنا على كل لسان منك لله
شعبان:لمى هدومك وغورى على بيت اهلك ملكش عيشه هنا غير لما تتربى غورى من هنا
لمت ساره هدومها واخدت دهبها
صباح:وانتى واخده الدهب ليه هنسرقك دهب ابنى ميطلعش بره بيته
ساره: نعم ياحليتها وانا اسبلكم عشفى وجهازى تبهدلى فيه انتى وبناتك ومرات ابنك التانى حاجه قصاد حاجه ياعنيا
وتركتهم وخرجت من البيت
وهى خرجها
ام احمد: متزعليش يابنتى حقك ربنا يرجعهولك
ام كريم:ولا تزعلى الراجل تجتمع ويحسبوهم
ساره بتكبر:ان شاء الله
وتركتهم ومشيت
ام محمد:بت قليلة الادب
ام كريم:ملناش دعوه ياختى تعالو يلا امشو هنشوف نجيب اى للغدا
&&&&&&&&&&&&&&
فى فيلا صالح العزيزى
صهيب: فوقى بقا يارقيه لازم ناخد موافقتك ان عمى يبقى وكيلك
ويجيب ميه وينثرها على وجهها
صهيب بملل: يارب بقا انا مينفعش المسها
وينثر مرارا وتكرارا الى ان رجعت لوعيها
رقيه:بس بس خلاص
صهيب: أخيراً ممكن تقومى عايزاك ف موضوع
رقيه بعد مارجعت لوعيها تماما:خير
صهيب: دلوقتى عمى والمأذون جايين عشان نكتب كتابنا
رقيه:ليه
صهيب: عشان احنا عيله محافظة ومينفعش تقعدى معانا كدا وانا شاب فالبيت فهمانى صح
رقيه:اه انا ممكن امشى اقعدى ف اى مكان وشكرا ليك جزاك الله خيرا
صهيب:اى مكان اى انا مش قولتلك اننا مخطوبين من سنتين والفرح كمان اسبوعين فاحنا هنكتب الكتاب دلوقتى
رقيه بتذكر:ايوا بس والدتك مش موافقه انى اقعد هنا
صهيب:ماهى مش موافقه عشان مفيش رابط رسمى وهى قالت اكتبو الكتاب هااااا موافقه
رقيه بقلق:........
ياترى هتوافق ولا لا
وساره هيحصلها اى
استمتعوا باللى جاى
#غدر_الصحاب
#كاتبة_الواقع_اسماء_زيدان
دمتم بخير 💙🥀
لمتابعة باقى الرواية زوروا قناتنا على التليجرام من هنا
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
