رواية عشق بلا حدود الفصل السابع
عمر كان هيتكلم عشان يمنعه بس منعه صوت رائد من وراه بيقول : ماشى اتفضل
عمر : رائد دا اخر قرار عندك ؟
رائد بصله و مردش و رجع وجه كلامه للمأذون : اتفضل يا شيخنا شوف شغلك هنكتب الكتاب
عليا بصتله و سكتت و رائد بص لعمر المصدوم وقال : ايه يا عمر لا كدا عاجب و لا كدا عاجب
بمرور الوقت اخيراً نطق المأذون : بارك الله لكما و بارك عليكما و جمع بينكما فى خير
مدام هدى زرغطت و قالت بفرح : الف مبروك ربنا يسعدكم يا رب و يملى حياتكم هنا وفرح
رائد مردش بس عليا قالت بابتسامة : الله يبارك فى حضرتك
المأذون استأذن ومشى و عمر راح معاه يوصله و هدى طلعت تشوف فهد و رائد و عليا فضلوا لوحدهم فى الصالون كل واحد بيحاول يستوعب اللى حصل دلوقت و انهم خلاص اتجوزوا هى اتجوزت اجبارى قبل كدا و لما فكرت ان الجوازة دى ممكن تسعدها مترددتش تعطى زوجها الاول فرصة لكنها قبل ان تستمتع بالحلم قلب كابوس و دلوقت اتجوزت رائد العصبى المتسرع عشان خاطر فهد ، و هو كمان اتجوز زمان اجبار و قرر يعطى فرصة و نفس اللى حصل مع عليا حصل مع رائد بس الفرق ان قبل ما الحلم يقلب كابوس ربنا رزقه بفهد اللى مرة تانية اتجوز مُجبر عشانه .
الصمت عم لعدة دقايق لحد ما رائد قال بهدوء غريب لاول مرة يتكلم بيه : ممكن نتكلم شوية
عليا : مفيش مشكلة ، سمعاك
رائد بعد ما وقف و هو بيحط ايده فى جيوبه : ممكن فى الجنينة
عليا : مفيش مشكلة اتفضل
الجو كان فيه بعض النسمات و الدنيا هادية إلا من صوت رائد اللى قال : عارف انك مجبورة على الجوازة بس مش لوحدك على فكرة بس فى النهاية انا المستفاد لما اشوف ابنى بخير أما انتى مش هتستفادى حاجة و عارف انى استخدمت التهديد و دا مكنش ينفع بس انا معنديش اغلى من فهد ممكن انا انانى بس مشاعر الابوة اجبرتنى على كدا و خصوصا لما عمر قال انك هتساعدي كتير فى علاج فهد كان عندى استعداد اعمل اى حاجة عشان توافقى لدرجة لجأت لأساليب عمرى ما فكرت فيها و لا عمرى فكرت افرد سلطتى او اشوف نفسى بفلوسى ولا انى امد ايدى على واحدة ، عمر ما دى كانت من مبادئى بس صدقينى كان كل اللى فى بالى هو فهد و بس.
عليا اتنهدت و قالت : انا فعلا مجبرة على الجوازبس انا مش هطلع منها خسرانة أكيد هكسب أنا كمان
بصلها رائد بعدم فهم و هى كملت : اه انا كمان هستفاد كتير لما اشوف فهد بخير وكويس انا اه مش أم و معنديش ولاد بس انا جربت الإحساس دا لأول مرة مع فهد و لما بينادينى ماما بحس بحاجات كتير و بعيش مشاعر لأول مرة بعيشها بسبب وجود فهد فبعد دا كله اكيدهطلع من الجوازة دى كسبانة حتى ممكن أكتر منك ، و أنا على فكرة مش زعلانة منك عشان اللى حصل و تهديدك كان مبرر من غير ما توضح و كماان بخصوص مد إيدك عليا فعادى دى مش حاجة جنب اللى ..........
كانت هتندرج فى الكلام وتحكى عن اللى شافته زمان بس لحقت نفسها ، مش عايزة تفتح الماضى عشان دموعها ما تظهرش قدامه فسكتت ، بس هوشدته جملتها الاخيرة وقال بشك : ميجيش حاجة جنب ايه ؟
عليا بحزن : لاء مفيش حاجة ، قصدى يعنى بالنسبة للضرب اللى فى ستات تانية بتشوفه
رائد : دا تخلف اللى يرفع ايده على واحدة ست حتى لو هى غلطانة و بصراحة مخنوق جدا من نفسى عشان شديتك من حجابك لان دا غلط و محروج منك و بتمنى تسامحينى
عليا بابتسامة : انا كمان كنت بستفزك بكلامى فانا كمان اسفة ، و يا ريت نقفل اللى فات و نبدأ من جديد عشان فهد
ابتسم رائد ولأول مرة ظهرت غمازاته اللى بيزيدوا من وسامته : ماشى يا ستى اللى فات مات
فضلوا ساكتين شوية لحد ما سمعوا صوت فهد جاى جرى من وراهم و بينده على عليا و وراه هدى، عليا لفتله ونزلت لمستواه لما قرب منها وحضنها
رائد : انت ليه صاحى دلوقت يا فهد ؟
الدادة : أصر إن ينزل ومقدرتش أمنعه ولا أقنعه إن الوقت اتأخر
عليا بصت لرائد وقالت : خلاص مفيش مشكلة سبيه
الدادة مشت و رائد قال : بس الوقت اتأخر يا عليا و فى الوقت ده المفروض يكون نايم
عليا : أصل بكرة اجازة و انا وعدته انى اسهر معاه و ينام متأخر شوية
رائد : تمام بس يا ريت ميتعودش على كدا ....
خلص كلامه وسابهم و دخل الفيلا و عليا أخدت فهد و دخلت عملت فشار وعصير وشغلت فيلم انيميشن و قعدوا يتفرجوا سوا ما بين ضحكهم و تعليقات عليا المضحكة على الفيلم و لعبهم بالفشار ،و الساعة واحدة كان فهد نعس على رجلها فضلت تتأمل ملامحه شوية و تمسح على شعره و بتفكر انها لازم تستمتع بكل لحظة معاه عشان لما تسيبه متزعلش على فراقه و تفتكر دايما احساس الأمومة اللى عاشته و لو لفترة .
نيمته على السرير و اتوضت و بدأت تصلى قيام الليل و تقرأ قرآن لأكتر من ساعة و نص و كان فاضل نص ساعة عن الفجر ، افتكرت ان الصالون مش نضيف بسبب الفشار اللى كانوا بيرموه على بعض هى و فهد فقررت تنزل تنضفها على ما الفجر يأذن .
من عادته دايما انه بيخرج بعد الفجر بس محدش بيعرف انه بيخرج غير الحرس اللى على الباب و ميعرفوش بيروح فين ، كان نازل على السلم بسرعة وبيعدل الجاكت الجلد اللى لابسه بس لمح نور الصالون شغال ففكر هل ممكن يكونوا لسه سهرانين فدخل الصالون ، كانت هى نايمة على الكنبة بعد ما نضفت الصالون ، قرب منها و فضل يتأملها شوية و بدون وعى منه قرب منها ونزل لمستواها و لكن بسرعة رجع لوعيه و عيونه احمرت زى الدم و شد جامد على ايده و سابها مكانها و خرج بسرعة وكأنه مش شايف قدامه و بسبب ده غصب عنه خبط مزهرية جنب الباب فوقعت اتكسرت .
قامت عليا على صوت المزهرية اللى اتكسرت و بصت حواليها كان رائد خرج من الفيلا تمام لاحظت المزهرية المكسورة و إنها نامت من غير ما تصلى الفجر قامت بسرعة نضفت مكان المزهرية من غير متشغل بالها هى انكسرت ازاى و اتوضت تانى و صلت الفجر و راحت نامت فى اوضتها الى جنب اوضة فهد .
الساعة 8 بالدقيقة كانت عليا صاحية دا معاد ثابت تنام متأخر تنام بدرى بتصحى فى نفس المعاد كل يوم ، بدات يومها بالصلاة و قراءة القرآن و بعدين راحت تشوف فهد اللى كان لسه نايم فى العادة بيصحى بدرى عن كدا بس عشان سهر امبارح فاتأخر فى النوم ، دخلت فتحت الستاير والبلكونة واختارتله لبس وقعدت جنبه على طرف السرير و هى بتنده اسمه بحنان و بتمسح على شعره و مستمتعة بإحساس الأمومة .
الساعة بقت عشرة وكانت عليا و فهد بيفطروا فى الجنينة فى نفس وقت دخول رائد بالعربية قدام الباب الداخلى للفيلا لمحهم وهو نازل من العربية بس مهتمش ، و عليا شافته و استغربت هو جاى منين فى الوقت ده بس دا شىء ميخصهاش هى هنا عشان فهد وبس ، فماهتمتش هى كمان و لا علقت و كملت فطارها و هى بتتكلم مع فهد .
بعد مرور حوالى تلت ساعة خرج رائد مرة تانية من البيت من غير ميكلمهم لا يعرف حد هو رايح فين ، و بعد خروجه مباشرة دخلت عربية عمر اللى نزل منها وقسمات وشه مش مبشرة خالص و راح ناحية عليا و فهد اللى خلصوا فطار و قاعدين يقرأوا قرآن سوا فى الجنينة ، عليا ساعة ما شافته و قفت و قالت باستغرب من شكله : خير يا عمر فى ايه ؟
عمر بسرعة وهو بيبص حواليه : مش وقته يا عليا بس لازم نخرج من هنا علطول
عليا بعدم فهم : ليه نخرج من هنا ؟ انا مش فاهمة حاجة مالك قلقان و خايف كدا ليه ؟
عمر بص ناحية فهد و بصلها و قال : مش وقته يا عليا هفهمك كل حاجة و الله بس مفيش وقت اكتر من كدا لازم نختفى من هنا ، و بعدين فين رائد ؟
عليا : مش عارفة هو لسه خارج حالا
عمر : طب يلا احنا من هنا اصل ........
مكملش عمر كلامه بسب صوت ضرب النار اللى عم فى المكان .
يتبع .........
