رواية حطمت كبريائة الفصل الثالث والعشرون
فى مخزن دخل مراد بهيبته
ونظر الى الرجالة إللى بيضر*بوا حازم بق*وة وهو مربوط وأمرهم بالذهاب
حازم : ااناا عملت ايه يا مراد بيه
مراد : إحمد ربنا إنى مخلصتش عليك
حازم : ليه بس انا عملت ايه
مراد : انت فاكرنى نايم على ودانى مش عارف ايه اللى بيحصل
حازم : طيب قولى انا عملت ايه لدا كله
مراد : لو قربت من حاجة تخصنى تانى هم*حيك من على وش الارض فااااهم
حازم : يعنى ايه مش فاهم
مراد : ابتسام تبعد عنها خااالص
حازم بقلق: ححاضرر ببس لييه يعنى
مراد : من غير ليه دى تخصنى انا انا وبس سامع
حازم : اانت تؤمر بس خليهم يفكونى طيب
مراد : لما تعرف غلطك الاول
تركه مراد
حازم : عرفتة والله عرفته ياا مرااااد بيه
دخلوا الرجالة وضر*بوه حتى اغمى عليه .
آتى يوم جديد
فى المطار
مازن : هتوحشينى يا فجرى
فجر بخجل : وانت كمان هستناك تيجى تتقدملى من بابا
مازن : كلها اسبوعين كده وهاجى بس اخلص الشغل اللى ورايا
فجر : تمام فى انتظارك
فارس : هتسافرى خلاص
ملك : لا جاية المطار اشترى كيس شبسي وراجعة تانى 🙂
فارس : الحمد لله هخلص من لمضتها
ملك : هتيجى امتى ياض تتقدملى
فارس : لما تحترمينى
ملك : يعنى مش هتيجى خالص😄
فارس : ظريفة 😏
ملك : لوح تلج 🙄
فارس : لما نخلص الشغل اللى ورانا هنيجى انا ومازن
حازم : الله يسلمك
عبدالله : كنت عايز اقولك بخصوص ابتسام انها ..
حازم بخوف : بس بس متجبش سيرتها تانى خلاص فركش الموضوع يلا روح على شغلك
عبدالله باستغراب : حاضر بس فى حاجه ولا ايه
حازم بإرتباك : لا لا مفيش
عبدالله بعدم فهم : طيب
فى المساء
فى المطار كانت ابتسام وعبداللة فى انتظار فجر
ووالد ووالدت ملك فى انتظارها
فجر رأت ابتسام وارتمت فى احضانها
ابتسام : فجرررر وحشتينى
فجر : وانت كمان يا روحى
فجر : بابا عامل ايه واحشنى
عبدالله : حمدلله على سلامتك يا قلب ابوكى
فجر بإستغراب : هى ماما مجتش معاكم ليه هى تعبانة ؟
نظرت ابتسام لوالدها وبدأت فجر بالشك بان فى حاجة مخبينها عليها
عبدالله : تعالو نروح يلا علشان ترتاحى لسة راجعة من السفر فجر بعدم فهم : ماشي
والد ملك : وحشتينا يا موكة
ملك : وانتو كمان وحشتونى
والدتها : طيب يلا نروح الوقت اتأخر
فى منزل عبدالله
فجر دخلت المنزل تنادى على والدتها بفرح
فجر : ماما انا جيت تعالى وحشتينى
دخلت اوضتها لم تجدها
ابتسام بدموع : ماما اتوفت يا فجر
فجر : .....
يتبع ...
الفصل الرابع والعشرون من هنا
