 |
رواية حور الزين الفصل السابع بقلم رقيه حمدي{7} بعد اكتر من 4 ساعات حور كانت فى الحمام والباب خبط زين: ادخل ادهم بدموع من كتر الفرحه: هى هى يا زين والله ما مصدق حور خرجت على الصوت حور: مين الى جه يا زين ادهم بدموع الفرحه: انا يا حور ادهم قرب منها فا رجعت لورا شوية ادهم: مت....متخافيش انا ادهم اخوكى التحاليل طلعت positive حور عنيها دمعت من الفرحه: بجد ادهم بفرحه: بجد بص ادهم لزين بمعنى احضنها زين شاورله براسه بمعنى اه حضن ادهم حور وفضلوا يعيطوا هما الأتنين من كتر الفرحه حتى زين عينه دمعت من منظرهم زين: كفاية يا اخ احترم يعنى انى لسة متعودتش انك اخوها يعنى ادهم: مش مصدق والله مش مصدق دخل عماد عليهم عماد: اى يا ولاد النتيجه اى ادهم بفرحه: اخوات اخوات يا عمو الحمد لله يارب نورا: مبرووك يا حبايب قلبى حور بتبص لزين: مالك يا حبيبى انت كويس زين بوجع بسيط: الوجع بس بدأ يجى تانى حور: انا مش فاهمه اتأخروا اوى ليه كل ده معلش ثوانى وجايه طلعت حور برا الأوضة حور: لو سمحت انت ممرض هنا فى القسم ده الممرض: ايوة حضرتك عايزه اى اتفضلى حور: معلش اصل الممرضة جت علشان تدى المسكن لجوزى بس انا قلتلها عايزه ممرض ومش عارفة مجتش ليه الممرض: طيب اى اسم الدكتور المشرف على الحاله علشان اعرف المسكن حور: مش عارفة قولهم مين الى مشرف على حاله زين العربى ومتتأخرش ونبى لأنه بدأ يتعب الممرض: ثوانى وجاى دخلت حور الأوضة تانى حور: هيجى دلوقتى معلش استحمل شوية زين: مين الى جاى حور: لقيت ممرض معدى وقلتله عليك وقالى هيشوف الدكتور بتاعك ويجى زين بعصبية: وانتى وقفتى تتكلمى مع راجل ليه حور كانت طايره من الفرحه ان زين بيغير عليها حور: ملقتش غيره معدى فى الطرقة فسألته زين: وطبعا الحراسة واقفة برا وكلهم شفوكى!!! اااه حور: انا اسفة خلاص معلش ، بلاش عصبية بس علشان متتعبش زين: معنتيش تطلعى من الأوضة تانى لو سمحتى حور بأبتسامه: حاضر الباب خبط احمد: ادخل الممرض: المسكن اهو يا زين بيه، ممكن تتفضلوا يا جماعه ثوانى اديله الدوا وادخلوا تانى بعد ما كلهم طلعوا حور: هى الحقنه وريد ولا عضل؟ الممرض: لا عضل لأن فى دراع مصاب ودراع فيه الكانيولا خلص الممرض وطلع حور بحنية: وجعتك زين: لا خالص جوزك راجل على فكره حور بأبتسامه: ما شاء الله كلهم دخلوا تانى ادهم راح قعد جمب حور واخدها فى حضنه وعينه بتدمع من كتر الفرحه حور: مالك يا نورهان شكلك تعبانه نورهان بتعب: مش عارفة من الصبح دايخه ونفسى غامه عليا مش عارفة ليه حور ونورا(مامتها) بصلها وابتسموا نورهان بصدمه: لاااا حور ومامت زين فى نفس واحد : اهه وضحكوا هما التلاته نورهان: حور ممكن تيجى معايا عيزاكى حور لزين: مش هتأخر زين: ماشى اول ما خرجوا من الأوضة حور: بصى احنا نروح نتأكد نورهان : هو ممكن يبقى حمل فعلا حور: اكيد ان شاء الله بعد ما عملوا التحاليل طلبوها نتيجه فورية يعنى يستلموها على طول حور الى استلمت النتيجه حور بملامح زعل مصطنعه: نورهان بصى متزعليش قدر الله وما شاء فعل معنتش هتعرفى تنامى خلاص وانا هبقى خالتوا نورهان: يخربيتك خضتينى والله... الحمد لله يارب يلا نروح نفرحهم بعد ما راحوا الأوضة زين: اتأخرتى كده ليه يا حور حور: هتعرف هتعرف دلوقتى نورهان: فى ضيف كلمنى هيجى يقعد معانا عماد: ضيف!! نورا: ضيف مين يا بنتى!! احمد بعصبية: ضيف مين ده ويكلمك انتى ليه يعنى؟؟ ادهم: براحه يا احمد عاوزين نعرف مين الضيف ده زين: مينفعش حد غريب يجى البيت البيت فى حريم قوليله لا نورهان: هو لسة معرفش ضيف او ضيفة احمد: هى فزوره يا نورهان فى اى يا حبيبتى نورهان بهمس لأحمد: هتبقى بابا احمد بفرحه: بجد...نورهان انتى حامل!! نورهان بدموع الفرحه: اه حامل فى شهر عماد: كبرتونى يا ولاد خلاص هبقى جدو الف مبروك يا حبيبة بابا نورا: مبروك يا نور عينى حور بفرحه: مبروك يا نورى مبروووك زين: الف مبروك يا حبيبتى ادهم: مبروك يا نورهان نورهان: الله يبارك فيكوا كلكوا نورا لحور وزين: عقبالكوا يا ولاد ابتسمت حور بحزن زين: ادعيلنا يا ماما اتكسف حور من زين وسكتت زين: بابا هى سيليا عرفت الى حصل عماد: لا يزين عندها امتحانات لو كلمتها هتنزل ومش هينفع نورهان: بس وحشتني والله حور: وحشتنى اوى...انا مشفتهاش من سنين نورا: كده كده هتخلص امتحانات وتيجى ونشوفها البت فعلا وحشتنى...بسبب دراستنا مش بتنزل اصلا فجأه سمعوا صوت برا زى صوت زعيق مجهوله: لو سمحت دخلنى بقولك.... يتبع.... بقلم/رقية حمدى #بقلمي #رقية_حمدى #حور_الزين |
