 |
رواية حكاية روقه (كامله) الفصل الأول بقلم منصور سيد |
روقه:مش عاوزه اجيب ليك الولد اللى نفسك فيه
حازم:ومين قالك انى نفسي فى زفت ولد
روقه:انا حاسه بيك ولا عاوز شويه وتقول لى اتجوز عليكى عشان اجيب الولد
حازم:انا كرهت الخلفه كلها انا قادر على مصاريفكم عشان اعوز خلفه تانى بقولك ايه انتى تشوفى صرفه لأمك دى
روقه وهى تبكي:حرام عليك يا حازم يعنى هى جت على لقمتها ولا نومتها دى امى ياحازم وملهاش غيرى بعد وفاة والدى عاوزني اطردها وارميها فى الشارع
حازم؛واشمعنا انا اللى اتحملها يا ستي انا موظف على قد حالى ما تبعتيها لاختك
روقه:هى فين اختى دى هو انا أعرف عنها حاجه من يوم ما اتجوزت وسفرت مع زوجها ولا حس ولا خبر دى حتى ما جتش عزاء ابوها ولا اعرف حتى هى عرفت ولا لا
حازم:طب انا ذنبي ايه فى ده كله دا انا امى جت قعدت عندى شويه لما والدى اتوفى ما كنتيش طيقاها لا فى سما ولا فى ارض
وفضلتى تقولى هو انت ناقص مصاريف هو انت قادر تصرف علينا لما هتصرف على امك لولا أن اختى قدرت تقنع زوجها انه يقعدها فى الشقه الفاضيه اللى عندهم وقدرنا نطلع ليها معاش
اشمعنا دلوقتى اتغير رايك وبقى مش هتيجى على لقمتها ونومتها
بقولك ايه زى ما وقفت لقعدت والدتى معانا انا كمان شايف لنفس الأسباب اللى كنتى بتقوليها لازم تشوفى صرفه لوالدتك لا وكمان الظروف دلوقتى أصبحت اسوء بعد خلفتك للبنت الثالثه وحملك اللى لسه فى بطنك انا نازل ارجع ملقاش والدتك يا اما هرجع امشيكوا انتوا الاثنين واهو حتى تونسوا بعض
نزل حازم وسابنى دخلت غرفتى وفضلت ابكي ياربي اعمل ايه انا بس بصراحه هو عنده حق ما انا اللى بدأت وعملت فى امه كده من الاول ما كنتش اعرف ان الزمن دوار بالشكل الغريب ده واهو جه الدور عليا ووقعت والدتى فى نفس الموضوع
وشويه دخلت عليا والدتى بعد ما مسحت دموعها
امى:انا اسفه ياروقه يابنتى انى جيت نكدت عليكى انا لازم امشي قبل ما اخرب بيتك ما انا كمان استاهل
انا:تستهلى ليه يا امى وانتى ذنبك ايه
امى:فاكره ياروقه لما كنتى بتحكى لى عن حماتك وعن قعدتها معاكى كنت بسخنك عليها وعلى زوجك اهو ربنا ردها لى قبل ما اموت
انا:انتى كان قصدك رحتى ومصلحتى وكل ام كده ما تلوميش نفسك
امى:ازاى بقى ادينى شربت من نفس الكأس ودوقت نفس حيرتها وبهدلتها على العموم ما لوش لازمه الكلام ده دلوقتى انا هنزل يابنتى بلاش اخرب بيتك
انا:تنزلي تروحى فين يا امى احنا مالناش حد تانى تروحى ليه خليكى يا امى ولو صمم على رأيه وطلقنى اهو يبقى مصيرنا واحد بس اكون معاكى ومتطمنه عليكى
امى:مش لو كنتى متعلمه يا روقه يا بنتى وشغاله شغلانه كانت نفعت دلوقتى
انا:اللى حصل بقى يا امى ومين كان شايف المستقبل وبعدين انا ما كنش فيا دماغ للتعليم ووجع القلب ده
امى:وجع القلب اللى احنا فيه ده يا بنتى مش التعليم هو اللى وجع القلب
بنتى الكبيره دخلت علينا :هو ليه يا ماما بابا عاوز تيتا تمشي
انا سمعته بيقول عشان أكلها ونومتها
خلاص انا هقول لبابا اقسم معاها اكلى وتنام مكانى وانا انام فى الصاله
انا:بس يا حبيبتى انتى لسه صغيره ما تدخليش فى كلام الكبار
امى:سبيها تقوله يمكن قلبه يرق
انا:بلاش لا يزعق فيها ولا يضربها وهو متنرفز ومتعصب كده
انا هقوم اجهز له غدوه كويسه كده من الاكل اللى بيحبه والبس له لبس من اللى بيحب يشوفه عليا وان شاء اللع اقدر اغير رأيه
قامت روقه ظبطت الدنيا وجهزت احلى اكل واتزوقت واتشيكت له آخر حاجه
رجع حازم واول ما فتح الباب ودخل نده عليا.تابع
حكاية روقه
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
