رواية طفلة النمر الفصل الرابع والعشرون
ملك: عامله اى يا ماما
سماح: الحمدلله يا ملك يا بنتى ليه اتاخرتى كدا سيد مشى من فتره
وصال كانت بصه بصدمه و قالت: انتى ازاى قاعده كدا
سماح: متعوده يا بنتى
وصال بحزن: طب انتى ليه موافقه على كدا
سماح: عادى يا بنتى
ملك: بصى بقى يا ماما دى وصال صاحبتى من عيله غنيه اوى اوى فى البلد بس طيبه جدا
سماح: تعالي يا وصال
وصال قربت وقاعدت على الارض لان سماح كانت قاعده على الارض و يدها مربوطه
وصال: نعم يا طنط
سماح: قولى ليا ماما
وصال: حاضر يا ماما
سماح: عندك كام سنه
وصال: عشرين
سماح: شكلك طيبه اوى
ملك: جدا بصوا افضلوا مع بعض لحد ما اجيب الاكل واجى
وصال: ماشى
سماح: عارفه انتى اسمك زى اسم بنتى
وصال و هى بتمسك يدها و بتفك الرباط: بجد فين
سماح بحزن: مش عارفه بس انصدمت لما لقت وحمه على يد وصال
سماح: اى دى يا وصال
وصال: وحمه
سماح: انتى متاكده انك من عيله غنى
وصال: اه بس اشمعنى
سماح: مافيش يا حبيبتى بس انا حسيت انك مصدومه و زعلانه
وصال بحزن: ايوه اوى
سماح: مالك يا بنتى
وصال: ممكن احضنك و انا بحكى
سماح بفرحه: اكيد
وصال: انا اسفه بس ماما و تيتا و بابا و اخويه معودنى على كدا ان انا احكى و انا فى حضنهم
سماح فى سره: شكلها ليها عليه فعلا و بتحبهم مش لازم تعرف انى امها علشان سيد مش يخدها و علشان تفضل عايشه حياتها و كملت بصوت عالى: عادى يا قلبى انت. بتفكرنى ب بنتى
وصال: انتى طيبه اوى زى ماما
سماح: ممكن تحكى عن مامتك اللى طلعت السكر دى
وصال: حاضر و بدات تحكى قصتها و فى نص القصه دخلت ملك و قاعدوا يحكوا
اما فى القصر
نمر بجنون: ازاى ازاى مش لقيتها
سيف: دورت
سلمي: اهدى يا نمر
نمر: محدش يقولى اهدى لانى مش ههدى
سلمى: طب نفكر بعقل
نمر: محدش يقول ليا عقل انا عقلى هيضيع
فاطمه: اهدى يبنى
نمر: حاضر
بعد مرور أسبوعين
ملك صحيت لقت وصال مش فى الشقه فضلت تدور عليها لحد ما
