رواية حور عيني الفصل التاسع عشر
أميرة: لاااء حوور
الكل اتجمع على صوت اميرة الجارحى بقلق فى اى يا أميرة
أميرة بصت على الجارحى بدموع: بابا بنتى يا بابا حور
الجارحى بستغراب:ملها حور
أميرة: الدكتورة دى بتقول أن بنتى أنا عندها وارم فى المخ
الكل واقف مصدوم من إلى أميرة قالتو جاسر اى إلى بتقولى دا يا امى
فى الاوضه إلى حور فيها كان ارسلان واقف قدام حور إلى كانت لسه نايمه ارسلان كان راح لى حور لما أميرة كانت بتتكلم العيله قعد على الأرض جنب حور كان بيبصلها وى عنيه بدمع ومش عارف يمنع دموعه بس دى حب عمره وكل حاجه ليه هتمشى وتسيبه مكنش متخيل أن يوم ما يرجع يرجع
يلقيها كدا مسك اديها وطبع قبله رقيقه عليها ودمعوعه نزلت على أيدها واتكلم بصوت واطى حوريتى انتى مش هتسيبنى وتمش صح مش بعد ما خلاص اتجمعنا سوا هتمشى وتسبينى كدا أنا منغيرك ولا حاجة أنا كنت أنا ما صدقت انى بقيت معاكى خلاص انتى عارفة أنا لما كنت مسافر كنت متبعيك فى كل خطوة كنت باعت ناس تاخد بالها منيك كانت خايف يحصليك حاجه وانا مش معاكى كنت بحميكى فى كل خطوة بتروحيها م تسبنيش بالله عليكى حور كانت بدقت تفوق
وحطيت أيدها على شعره ارسلان حس بيها وقام بسرعة وبصلها بقلق انتى كويسه فيكى حاجة تعباكى اجبليك الدكتورة حور مسكت ايدو وقالت بصوت هادئ متخفش أنا كويسه وى حولت تقوم وارسلان سعدها وقعد جنبها وفضل بصص عليها بخوف أن يحصلها حاجة حور مسكت ايدو مالك خايف كدا ليه انا كويسه اهو مفيش حاجه وكملت بمرح وحنان عشان تهدى مالك بس اول مره اشوفك كنت بعرف بس امتى عندكو
ارسلان بهدوء:انتى كنت عارفه
بصتلو حور بستغراب؛ عارفه اى
حور أنا مش هعيد السوائل تانى انتى كنتى عارفه انتى فيكى اى
حور فهمت هوا اصدو اى بس كانت متوترة:مش فاهمه اصدك اى
ارسلان ببعض العصبية:حور م تصتعبتيش انتى كنتى عارفه انيك تعبانه صح
حور بدموع :اه كنت عارفه
ارسلان بيحول يهدا عشان ميخوفهاش من امتا
حور دخلت فى حضنه وبتعيط:من قريب
ارسلان كان لسا هيتكلم بس دخلت أميرة مره واحده حور حببتى حور بعديت عن ارسلان وى أميرة حضنتها انتى كويسه ياقلب اميك
حور كويسه يامى
مراد كان بيبص على ارسلان بغضب وغير عشان كان شايف اهتمام ارسلان بى حور وظهورو مره واحده وحور كانت متعلقة بيه مراد بغيره:وانت مين انت كمان من ساعت ماجيت وانت عمال تزعق وداخل وخارج فى الأوضة عند حور ولا اكنو بيتك
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
