 |
رواية انت نوري الجزء الثاني الفصل الحادي عشربقلم شيماء حمادهفتون : لا مستحيل اياد : هو انا هكلك انا عايزك فى شغل علفكره فتون : مش هطلع بالليل اياد : بالليل ايه الشمس لسه طالعه الجامع بياذن فتون : شوفت المغرب ادن اهو اياد بنفاذ صبر : فتون بطلى شغل العيال ده فتون : طيب انت فين اياد : تحت بيتك انزلى فتون : ما تطلع وقف ليه اياد : مش هينفع اطلع وانتى ومرات ابوكى لوحدكم فتون بستغراب : لا بابا هنا اياد : باباكى لسه نزل فتون : رح فين اياد : وانا مال امى هو راح فين ماتنجز يافتون دى شكلها مهمه زفت على دماغى فتون بستغراب : مهمه . مهمه اى اياد بيجيب آخره : خمس دقايق وتكون عندى وبيقفل فى وشها فتون :هو ماله عصبيى كده ليه وبتحط حجابها على شعرها وتنزل 🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍 عند معتز بيكون سائق العربية وجنبه مليكه اللى بين عليها الوجع ( وانا درسى اتكسر امبارح 🤕😭) معتز بيوقف العربيه قدم بيت محمد راشد مليكه وهى مش عارفه تتكلم من البنج : سكرا تعبتك معايا معتز بيضحك على شكلها وخدها الورم وطريقة كلامها غصب عنه مليكه بتبصله بضيق : بتضحك على اى معتز وهو مبتسم : لا مفيش قولى خمسه سته كده ( كل مره بروح لدكتور بيقولى نفس الجمله 😂) مليكه : خم..اى العبط ده انا بقول ليه معتز : سلام وسلملى على بابا مليكه بتهز رأسها بيشغل العربيه ويمشى 🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍 فى بيت الدمنهوري ادم بيطلب ايد جورى ل اسر يحيى : مبدئيا انا مش موافق بس الراي راى جورى ادم بستغراب ى ومش موافق ليه يحيى : كده بقى ابن الكل*ب بتاع البنات ده يتجوز بنتى ادم : طيب لحظ انك بتشتمنى يحيى : وايه يعني عندك منع ادم لسه هيرد اسر بقطعه باستعجال : طيب خد رأى جورى ياعمى يحيى بيندى على جورى اللى بتكون وقفه ور الباب وهتموت من الفرحه يحيى : اى رايك جورى بخجل : اللى تشوفه يا بابا يحيى بخبث : تمام يبقى طلبك مرفوض جورى بسرعه : لا .بتكمل بخجل ق.قصدى يحيى : قصدك اى بقى بخسارة تربيتك يا يحيى فيروز بتدخل بالشاى اسر بفرحه : زرغطى ونبى يا ماما فيروز بتمثيل : هو انا مقولتلكش اسر بقلق : اى فيروز : انت وجورى اخوات فى الرضاعه اسر وجورى بصدمه : اى فيروز بضحك : بهزر بهزر ادم مرضش يخلنى ارضعك اسر بيرمى بوسه لابوه اسر : تسلملى ياحجوج كله بيضحك عليه وفيروز بتزرغط وبيحدو معد الخطوبه اللى هو كمان اربع ايام 🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍 مفيش مبروووك لأسر ولا اى |
