رواية الدكتور وبنت البوابة الفصل الثالث والعشرين 23 بقلم يونس إسحاق
رفيف بصدمة وصوت مسموع: آسر
آسر كان واقف قدامه بس مديها ضهره وأول مسمع إسمه لف وانصدم اول مشافها هى نفسها معذبة قلبة رفيف قلبة واخيرا واقفة قدامة
آسر جرى عليها بفرحة: انتى رفيف صح ايوا انتى قلبى بقولى كدا
وشدها لحضنة
وبدموع وحشتينى وحشتينى يارفيف قلبى مش مصدق إنك فى حضنى
آسر بعد ومسك وشها من فوق النقاب ودموعه نازلة: انا عارف ان أحمد كان خاطفك سامحينى مقدرتش احميكى ياعمرى وشدها لحضنه تاانى
وغمض عيونه وبيشم ريحتها اللى كانت إدمان بالنسبة ليية قد اى كانت وحشاه
وفجاءة ظهر أحمد وهو شايل ابن آسر اياد
أحمد بغموض: ابعد عنها يآسر هى خلاص مبقتش ملكك
رفيف بعدت عن آسر وعيونها دمعت من تحت النقاب وأخدت ابنها وكانت هتمشى بس آسر مسك إيدها وبنظرات برجاء: دا ابنى صح ابنى
رفيف بعيونها بقت تبص نحية أحمد وترجع تبص لآسر
أحمد رحمها من الحيرة: ايوة دا ابنك
آسر بلهفة شده من ايد رفيف وشاله وبقا يبوس فية بلهفه ويحضن فيية
آياد وهو بيمسح خدة : عمو سبنى متبوسنيش كدا وكان بيزقة وآسر نزلة على الارض وآياد جرى على رفيف
آياد كان بيشد رفيف من الفستان بتاعها: ماما ماما مين دا
أحمد نزل لمستواه وبحنية: تعالى ياحبيبى
آياد جرى علية: بابا هو مين عمو دا
أحمد وهو بيبوس خد آياد وبغموض : دا صاحب بابا ياحبيبى
آسر اتصدم وبيبص لرفيف بصدمة ورفيف مش قادرة تبص فى عيونة
آسر بتوهان وعيونة مليانة رجاء: انتى ساكتة ليية هو كان خاطفك صح ردى يارفيف قلبى هو كان خاطفك صح
رفيف هزت رأسها بلا واستجمعت قوتها: لا يآسر انا اللى روحت معاه بإرادتى
آسر قرب منها ومسك دراعها وبقى يهزها بغضب: رووحتيييى معاااه بإراااتك ليييية انا قصررررت معاكى فى ايييى انطقييى ساااكتة لييية
لا وانا الغبى اللى كنت بدور عليكى طول الفترة دى وبلوم نفسى ان مقدرتش احافظ عليكى بس لاااا وقرب منها وبصوت اشبة بالهمس هخليكى تعيشى كل العذاب اللى عشتة طول الخمس سنين دى وادفعك تمن حرمانى من ابنى
رفيف زقتة بغضب: يعنيييى كنت عااايزنى اعمل اى اشوفك وانت بتتجوز قدام عييينى اشوفك وانت مع واحدة تانى وفى سر……. مكملتش كلامها ولاقت روان جاية وفى إيدها شنط سفر
آسر استغرب سكوتها بص مكان ما بتبص شاف روان هو كان جاى المطار علشان يستقبلها
روان جريت على حضنة: حبيبى وحشتنى وكنت متأكدة إنك هتيجى تستقبلنى وشافت رفيف
روان بدلع وخبث : اوووه رفيف ظهرت تصدقى كنتى وحشانى بس كويس إنك رجعتى علشان نعمل الفرح انا وآسر
اصل انا قولت مش هنعمل الفرح الا لما ترجعى
آسر بغضب: روان لمى الدور ويلا قدامى ووطى شال ابنة وشد رفيف من ايدها ومشى
أحمد كان واقف متكلمش ولا حتى فكر يمنعة
رفيف كانت مستغربة منه وازاى محاولش حتى يمنع آسر
وكمان الشرط مكنش كدا ولاقت أحمد بيبتسم وبيهز براسة ونظرة عيونة كانت بتقولها متفكريش كتير
وصل آسر قدام العمارة اللى ساكن فيها وقف تاكسى لروان وهو شد رفيف اللى ماسكة ابنها فى إيدها وخايفة من اللى هيحصل وطلع لشقتهم
آسر بهدوء وحنية لابنة: تعالى ياحبيبى متخفش
آياد بص لرفيف ورجع بص لآسر وراحلة
آياد بطفولة: انا مبخفش بابا قالى ان مفيش حد يقدر يزعلنى طول ما هو عايش
آسر بحب: وهو عنده حق بس اى رأيك تدخل الاوضة دى فيها لاعب وحجات كتير اووى تعالى افرجك عليها
دخل آسر الاوضة كان محضرها لابنة هو مكانش يعرف طفلة ولد ولا بنت بس الاوضة كانت مليانة العاب بنات وأولاد إياد كان فرحان بيهم وقعد يلعب
آسر خرج وقفل الباب
آسر راح لرفيف: ها كنا بنقول اى بقا
وقرب شد من عليها النقاب وتاه فى جمالها
ياالله شكلها كل يوم بيزيد جمال وحشتة بطريقة مش معقولة
آسر بجمود وبحاول يمسك نفسها ومش ياخدها فى حضنه ويلتهم شفتيها المغرية : كنتى بتقولى اى واحنا فى المطار
رفيف بتوتر من قربة: انا هو يعنى ابعد شوية
آسر كان بيبصلها برغبة وفجاءة شدها لية والتهم شفتيها بقسوة وعنف حتى أدمت وكانه يعاقبها عما تفوهت به منذ قليل ابتعد عنها عندما احس بحاجاتها للهواء
رفيف وهى بتاخد نفسها بالعافية وبدموع: آسر ابعد ارجوك
آسر مكنش سامع منها وكانه كان فى دنيا تانية
وقرب منها ووووو….
يتبع…
الفصل الرابع والعشرون
رفيف كانت بتحاول تبعدة مش قادرة ودموعها نزلت
آسر اول محس بدموعها بعد وسند جبينها على جبينها
وبإبتسامه ومشى صوابعة على شفايفها : وحشونى اووى
رفيف زقتة بغضب ودموع: ابعد عنى بقا انت عورتنى
آسر طلع منديل وقرب منها وبقا يمسحلها شفايفها
رفيف بدموع حضنته: ليية عملت كدا انا حبيتك اووى ولسة بحبك 5 سنين عدى 5 سنين يآسر كنت بموت فى اليوم الف موتة وانا بعيدة عندك
آسر بعد عنها بهدوء: لية روحتى معاه انتى اللى اخترتى العذاب من البداية
رفيف بدموع نزلت عيونها فى الارض: كنت غبية كنت فاكرة إنك هتوقف الفرح وتيجى تدور عليا و……
رفيف بتذكر: انت هتتجوز روان بعد مرجعت هتتجوزها بجد
آسر بغيظ: تعرفى إنك غبية انا لو عايز اتجوز روان كنت اتجوزتها من 5 سنين
رفيف: طيب لية هى قالتلى كدا
آسر قعد وشدها على رجله وبقا يشم شعرها ويدفن وشة فى ثنايا عنقها
آسر بحب وتهرب من الموضوع: انتى وحشتينى اووى بس ادينى سبب يخليكى تعاقبينى طول المدة دى كلها
رفيف بصتله بحزن: انا هحكيلك كل حاجه
انا يوم جوازك من روان جالى أحمد وانا وافقت اروح معاه بس واحنا فى الطريق كان بيتكلم بطريقة غريبة جدا انا خوفت وقولتلة عايزة ارجع بس للاسف كان كان مهوس واخدنى غصب عنى وسافرنا المالديف كل يوم كنت بموت علشان بس اشوفك لحد مأخيرا وافق إن رجعلك بس الغريب هو شرطة اللى قاله ولما وصلنا معرفش اى اللى حصل
آسر بتركيز: لحظة سافرتى ازاى انا دورت فى كل مكان مسباش مكان مدورتش فية وكمان فى المطارات والاقسام
رفيف: احمد كان عامل حسابة ومجهز باسبورات بأسماء تانية
آسر: قولتيلى شرط اى دا
رفيف بتوتر: هاا لا ولا حاجه انا هقوم اشوف اياد
آسر شدها وقعدها على رجله: قالك اى يارفيف
عند آدم
كان سرحان فى كل اللى حصل فى الخمس سنين اللى فاتوا ومعاملة آسر المتغيرة معاه
وافتكر اليوم اللى اختفت رفيف فية وبعدها بسنة اتجوز نغم حياتة وخلف منها ولد وبنت ملو علية حياتة قاطع تفكيرة دخول نغم
نغم بحب: حبيبى سرحان فى اى مالك
ادم بحيرة : مش عارف قلقان وكمان معامله آسر مش مستوعب ازاى كان مكنش بطيق يسمع إسمى بعد اللى حصل ودلوقتى بقا يتعامل معايا زى مكان معايا من البداية صاحبى واخويا
نغم اتوترت: ها ما يمكن هو عرف الحقيقة
ادم: مالك اتوترتى لية كدا
نغم قعدت جمبة ومسكت إيدة بحب متوترتش ياحبيبى بس الفكرة إن آسر عاقل وهو عارف بيعمل اى وهو يمكن ندم وحاسس ان هو غلطان فى حقك
آدم بحيرة: مش عارف وبرضوا قرر يعلن جوازة على روان الفترة دى اخوكى بقا غامض جدا ومبقتش قادر
افهمة
نغم بتوتر: آدم انا عايزة اعترفلك على حاجه
آدم بصلها بإنتباه
نغم بتوتر: بصراحة انا وآسر مش أخوات وعندى كمان اخت تؤام
آدم بصلها شوية وفجاءة..
بقلمى /شروق الحاوى
عند آسر
آسر: ساكتة لية أحمد قالك اى علشان يرجعك
رفيف بتوتر: هو بصراحة قالى علشان يرجع مصر افضل معاه لمدة لحد مينفذ حاجة فى دماغة وبعدها هيسبنى وكمان ابنى هيفضل بإسمة
وقالى ان اقولك ان ابنك مات وان آياد ابنة هو
آسر ابتسم: وطبعا فى المطار غير كل حاجه
رفيف بستغراب: هو انا قولت حاجه تضحك
آسر ضحك: لا خالص تعالى معايا هوريكى حاجة
وخدها ونزل تحت فى بيت رفيف اللى كانت ساكنة فية هى وباباها
دخلت لاقت أحمد موجود وكمان فى واحد بينز*ف مرمى على الارض وشكلة مضروب جامد
أحمد لف فجاءة واتصدم لما شاف رفيف واقفة ومعاها آسر
احمد بصدمة: آسر انت
آسر قرب منه وحضنه وهمس فى ودنة بكلمه أحمد مقدرش يفهمها: هيرجع
ومسك رفيف وطلع تانى على شقتة
رفيف كانت مصدومة من اللى حصل تحت
رفيف بصدمة: وهو اى اللى حصل دا انت واحمد ازاى
آسر غمزلها بضحك: لا دى بعدين بس دلوقتى فى كلام أهم وو….
يتبع…
الفصل الخامس والعشرون
آسر غمزلها بضحك: لا دى بعدين بس دلوقتى فى كلام أهم وقرب لها
رفيف زقتة وجربت بعيد عنة وبتحذير: بقولك اى ابعد علشان انت بقيت قليل الاد*ب و وفجاءة خرج آياد
آياد بطفولة: ماما انتى وشك احمر لية وفين النقاب لية قلعتية
آسر ضحك بقهقهة على صغيرة وقرب شاله وباسة من خدة: قولها خدوده حمرة ليية رودى يارفيف قلبى سكتى لية
آياد بتعجب: ماما انتى بتبرقى لعمو لية كدا
رفيف وهى بتتوعد لآسر: مفيش ياحبيبى تعالى يلا علشان تنام وشدته من آسر
آياد بنوم: انا مش عارف انام انا عايز انام مع بابا
رفيف تلقائى عيونها راحت على آسر اللى بصلها بغضب
آسر قعد على ركبة قصاد ابنة: انا بابا يحبيبى اى رأيك تنامى فى حضنى
آياد بنفى: لا انت مش بابا انا عايز بابا أحمد
رفيف قعدت قصاد ابنها: بس دا بابا ياحبيبى مش انا قولتلك ان عمو أحمد دا مش بابا وإن بابا اسمة آسر
آياد: اه بس انا بحب بابا أحمد وعايز اروحلة مش عايز اقعد هنا
آسر: طيب اى رأيك يابطل تنام دلوقتى والصبح انا هوديك لبابا
آياد مد صباعة الصغير له: توعدنى
آسر ابتسم بحب وحزن دفين : اوعدك
آياد بفرحة: انا هروح انام فى الاوضة اللى فيها اللعب دى علشان نروح الصبح عند بابا وسابهم ومشى
رفيف بحزن: آسر انا… قاطعها آسر
آسر بجمود: مش عايز اسمع منك ولا كلمة انتى السبب فى كل دا
وسابها ونزل رفيف كانت بتحاول توقفة بس مفيش فايدة
وراح عند أحمد تحت كان لسة موجود
آسر اول ما شافة بقا يضرب فية بغضب: بقا تعمل فيا كدا يابن ال **** كنت عااايز تسرق مراتى وابنى منى
أحمد كان بيرد له كل الضربات: انا لو عليا مش هرجعهالك طول عمرى انت متستاهلش حتى ضفرها
آسر كان هيتجنن وبقا يضرب فيه زيادة واحمد بيرد له الضربات
لحد ما وقعوا فى الارض هما الاتنين وهما بينهجوا من التعب
أحمد وهو بيبص لآسر : اول ما عرفت إنك ابن عمى مكنتش مصدق لاحد ما لاقيت الورق دا ومد ايده لاسر بورق ملفوف فى بعضة بطريقة غريبة
آسر مسك الورق وفتحة كان فى كلام مكتوب بخط الايد
فاروق كان كاتب رساله لابنة لو حصلة اى حاجه يوصل الورق دا لآسر
آسر فتح الورق وبدأ يقراءه فاروق كان بيتكلم عن طفولتة هو وأخوه عامر
لحد موصل لما خطفة
فاروق كان كاتب انا النهاردة اسواء واحد فى الدنيا بس انا مكنش بإيدى الدنيا هى اللى وصلتنا لكدا الاخ بقا بيكره اخوه علشان الفلوس والابن بيكر”ه ابوة
كمل قراءة لحد موصل لنقطة صعقتة
كان كاتب انا عارف ان الورق دا هيوصلك يآسر بس السر اللى هتعرفة دا مش لازم حد يعرفة
السر:*******
آسر دموعه نزلت
أحمد طبطب علية ان عارف ان الحقيقة صعبة
وعارف انى غلطت لما بعدتك عن رفيف
بس صدقنى انا عمرى ماقصرت معها ولا آذيتها حتى آياد كنت بعاملة كانه ابنى ربنا يعلم
آسر طبطب على رجلة وطلع عند رفيف فوق
عند ادم
ادم بهدوء: عارف
نغم بصدمة: عارف ازاى
آدم: عارف من اول ما آسر نطق اسمك فى المستشفى رنييم انا وآسر كنا واحد كنت عارف كل حاجه وعرفت كمان إنك اخت أحمد بس اللى مقدرتش اعرفة هى رنيم فين وازاى لسة مظهرتش لحد دلوقتى
مع ان آسر المفروض لاقاها مع باباه
نغم: رنييم مع عمو عامر آسر سفرهم برة بس معرفش لية اكيد فى حاجه فى دماغة
آدم: اى السر اللى قولتى لآسر علية مينفعش بتعرف
نغم توترت: سر سر اى وبعدين انت عرفت ازاى
آدم: يمكن سمعتكوا مثلا
نغم: انا هقولك بس توعدنى مفيش حد يعرف ابدا
آدم:……….
عند آسر
اول مطلع رفيف جريت علية بدموع وحضنتة
رفيف بدموع: آسر حبيبى كنت فين والله انا… قاطعها
آسر بجمود: شش جهزى نفسك علشان هنروح الفيلا الصبح
رفيف: الفيلا ليية
آسر بجمود: انا كلمت المأذؤن يخلص كل ألاجراءات
رفيف بستغراب: مأذؤن اى
آسر بجمود: مش هقبل أخلى على زمتى واحدة مش واثقة فيا
رفيف بصدمة: هتطلقنى يآسر معقول
آسر بجمود: انتى اللى اخترتى جهزى نفسك علشان بكرة هعلن جوازى على روان وطلاقى منك
رفيف اتصدمت ووو……
يتبع…
الفصل السادس والعشرون
آسر بجمود: انتى اللى اخترتى جهزى نفسك علشان بكرة هعلن جوازى على روان وطلاقى منك
رفيف اتصدمت: لية
آسر وهو لسة على حالة الجمود: مش دا اللى كنتى عايزاه بسيطة انا هتجوز واطلقك
رفيف بدموع: لا انت مش هتعمل كدا قولى مش هتعمل كدا صح
آسر ببرود: اى اللى يمنعنى انى اعمل كدا
رفيف بدموع: حبك ليا هيمنعك وحبى ليك آسر انا بحبك وعملت كدا من حبى ليك
آسر: جهزى نفسك وسابها ودخل الاوضة
واخد هدوم ودخل الحمام
اول مقفل باب الحمام وقع على الارض وبقا يعيط
بدموع: ليية دايما بيحصل معايا كدا لية بيستكتروا عليا اعيش مرتاح ليية مصممين يدمرونى اااااه يارفيف قلبييى
اااه كلهم مستكترينك عليييا
وافتكر كلام عمة
السر دا مكنش لازم يتعرف وكان هيموت معايا بس للاسف فى شخص تانى يعرف السر دا
انا صحيح كنت بخطط علشان اكشفة زمان بس اكتشفت غلطى وان احنا مش لازم ندفع تمن غلطة غلطها ابونا
ودلوقتى السر دا امانة عندك بس لو اتكشف انت اول واحد هتنضر منه
جدك هو اللى قت*ل اهل مراتك اللى هما اصلا ناس على قد حالهم بس سبب قتلهم اتدفن معاه ايوا ابويا هو اللى قت*لهم انا عارف ان رفيف مش بنت ثريا ومحمد
وكمان بنت محمد هو اللى قت*لها دفع فلوس لموظف فى المستشفى وشال عنها الاجهزة والطفلة للأسف ماتت
والاخطر ان كل حاجه بتملكها عيلة الجيار هى ملك لمحمد ابو رفيف مش الفيلا ولا الشركة والكام مصنوع دول لا كل حاجه كل حاجه
جدك كان بواب عمارة بسيط جدا وفى يوم اتعرفت على محمد وبقينا صحاب وطبعا محمد بطيبتة صعبنا علية وكلم ابوه لينا وشغلنا عنده فى الشركة انا وعامر وحتى جدك اشتغل معانا
وصاحب ابو محمد لحد ما فى يوم لاقيناه جاى ومعاه اوراق ملكية وكان لفيلا وكانت حلوة اوووى ونقلنا فيها وشوية شوية كانت الاملاك بتكتر فى ايد جدك
لحد مكتشفنا انه بيخلى ابو محمد يشرب مخد*رات وميكونش واعى وبيمضية على أملاكة واحده واحدة
علشان ميتشكش فية
وفى يوم كان عندى شغل متأخر وكنت رايح لمكتب ابو محمد لاقيت جدك وهو بيخنقة مش سابة الا لما مات ايو قت*له ومش بس كدا كان بيتفنن فى كل الطرق علشان يذل محمد بيها حتى ان هو كان السبب ان محمد يشتغل بواب
هتسأل ازاى معرفوش سبب موتة لانهم اكتشفوا ان المخد*رات اللى كان بياخدها هى السبب
أنا دلوقتى قولتلك كل حاجه بس لو السر دا اتكشف كل حاجه هتدمر
آسر قام فتح الدش والمية اختلطت بدموعة
افتكر كام مرة عاير رفيف بأبوها كان بيفتكر كل حاجة حرفيا عملها معاها قبل ميتجوزوا
رفيف كانت قلقانة علية كانت بتخبط على الباب جامد ومفيش رد كانت بتترجاه يرد وفجاءة فتح الباب وخرج
كان لابس برمودة وحاطط الفوطة على رقبتة وعيونة حمرة أثر الدموع
رفيف اتطمنت وزفرت براحة: الحمدلله خضتنى وقربت منه وبقلق آسر مالك انت كويس
آسر كان باصص لها: اى اكتر حاجه ممكن تخليكى تكرهينى وتبعدى عنى
رفيف ابتسمت: آسر انا سامحتك يمكن كتيير لما عايرتنى بأبويا…. قاطعها آسر
آسر دموعه بدأت تظهر: انا مش عارف عملت كدا ازاى بس قولتلك انا قولت الكلام دا علشان مش تتعلقى بيا وانا كنت متدمر بسبب… قاطعته رفيف وحطت ايدها على بوقة
رفيف: متبررش انا عارفة علشان كدا سامحتك بس الخيانة صعبة يآسر صعبة اووى
آسر: بس انا عمرى مخونتك ولا عمرى هفكر ابدا انا اصلا مش هتجو….. سكت فجاءة واتكلم بجمود يلا غيرى هدومك علشان هنمشى دلوقتى الساعة بقت 7 الصبح واتجه جهة الدولاب
رفيف بإبتسامة: آسر
آسر بصلها
رفيف كملت: انا واثقة فيك ومتأكدة انك مش هتخذلنى وحبى مش هيهون عليك
آسر قرب وحضنها جامد: اوعدك يارفيف قلبى كل حاجه هتمشى زى ما احنا عايزين اوعدك وعمرى ما هكسر ثقتك دى
عند آدم
نغم بتوتر: انا هقولك بس توعدنى مفيش حد يعرف ابدا
آدم: قولى
نغم بتوتر: بصراحة يعنى هو بص يا آدم مش هينفع اقولك لان هى حاجه خاصة بآسر وصدقنى مش هينفع
آدم ابتسم على برائتها: تعرفى إنى بحبك اكتر من اى حاجه فى الكون وميهمنيش اى حاجة تانية
وخدها فى حضنه
آدم بغمزة: تعالى اقولك كلمة سر قبل ما العيال يصحوا
عند آسر
آسر لبس ورفيف لبس هى كمان وآسر شال اياد ونزل وبص على الباب بتاع باب البيت بتاع محمد
رفيف: آسر هو مين اللى كان هنا دا واى علاقتك بأحمد
آسر: أحمد فهم غلطة خلاص هو صحيح كان بيعمل كدا علشان يأخدك منى بس دلوقتى متخافيش منه
وبالنسبة للراجل دا فا لسة حسابة مخلصش
واخده وراح على الفيلا وهناك شاف الترتيبات اللى بتتجهز رفيف بصتلة وهو بصلها
آسر: خليكى واثقة فيا وانا اوعدك مش هخذلك ابدا
رفيف: بتمنى
فى المساء كان كل العيلة موجودة حتى ثريا وابو آسر ورنييم ونغم وآدم ومحمد وأحمد كلهم كانوا موجودين
والمأذؤن كان موجود
رفيف نزلت كانت بتقدم رجل وبتأخر رجل وراحلها آسر ومسك إيدها وباسها قدام الكل
وراح وقف بينهم وفجاءة النور طفى
واشتغلت الشاشة وكان فى فيديو لروان ووو…
