رواية رحمه ورحيم الفصل الثاني عشر بقلم الغازى
الفصل الثانى عشر
عمت حسن: اي يا ام قمر الكلام الى سمعته دا عقلى بتك وقليلها الى بتعمله دا ميصحش
نواره بهدوء: والله يا ام حبيبه حسن وافق على الكلام دا ودي حاجه تخصهم هما لاتنين
ام حبيبه: فجر البنات هنقول اي تمشي كلمتها على راجل
نواره قامت بضيق: بعد اذنك يا ام حبيبه
نواره طلعت بضيق شافت شمس واقف بتببص على عيسى الى واقف مع رحيم
نواره بحده: شمس
شمس اتنفضلت ورحتلها
: ايوه يا امى
نواره: واقفه وسرحانه كدا ليه
شمس بتوتر: مفيش
نواره: طاب يلا شوفي اختك رحمه راحت فين علشان ماشين
شمس: حاضر
رحمه كانت في المطبخ بتغسل المواعين علشان متسبهاش لقمر
شمس: يلا يا رحمه وسيبي الباقي لما نيجي بكره
رحمه مسحت اديها
: دقيقه هقول لرحيم انى ماشيه
رحمه اتجهت لبرا وقرب من رحيم
رحمه: انا مروحه عايز حاجه
رحيم: لا... هرن عليكى لما اروح متنميش
رحمه: حاضر... هو عمى سيد مجاش معاك
رحيم: لا جه بس واقف مع الرجاله برا.. روحى انتى دلوقتي وبكره انا هاجى اخدك
رحمه: تصبح على خير
رحيم: وانتى من اهله
في بيت منصور
حنان: انا هرجع يا حماتى دلوقتي...
فوزيه: احنا خدنا الى عايزينه هترجعى ليه
حنان: لا ياحماتى لسه مختش كل الى عايزه الى حصل دا يفضل سر بينا ماشي انا مع رحيم وسيد ومتعملوش حاجه بالورق غير لما اطلعه من البلد دي
فوزيه: متسقيش فيها يا حنان ولو حسيتي انك هتخسرى حاجه ارجعى علطول
حنان: تمام انا همشى دلوقتي علشان زمانهم جاين من عند حسن
في بيت سيد
اول ما رحيم دخل حنان قالبته
حنان: ممكن اتكلم معاك
رحيم خدها وتجه للمكتب
: اكيد
في المكتب
حنان: اي المطلوب منى دلوقتي يا رحيم
رحيم بهدوء: انتى عايزه اي يا حنان
حنان: مش عايزه ارجع بيت منصور وعايزه اطلق من ياسر وابوى ميتئذيش
رحيم: هيحصل يا حنان هيحصل بس عندى طلب منك
حنان: وانا تحت امرك في كل حاجه
رحيم: تمام يا حنان
حنان طلعت و سيد دخل
سيد: كانت عايزه اي دى
رحيم: انا تعبت يا حج ومش عارف اعمل اي منصور مش ساكت وانا مش عارف اخر الى بيعمله دا اي هفضل اصد لحد امتى انا عايز يا قاتل يا مقتول
سيد حط ايده على كتفه
: اصبر يا ابنى على جارك السو يا يرحل يا تجيه مصيبه تاخده
رحيم اتنهد: الرجاله بتقول إن منصور خسارته كانت كبيره في المحصول السنه دي وعايز يعوض فتاجر في المننوعات... نبلغ عنه ولا نعمل اي
سيد: ملناش دعوه بيه طول ما هو مش جاي عليان ابعد عنه
رحيم: حاضر يا حج
سيد: هترجع مراتك امتى يا رحيم
رحيم: بكره يا بوى بكره
تانى يوم
حسن فتح عنيه شاف قمر مميله عليه بتحاول تصحيه وشعرها مببول ميه
حسن اتعدل وحرك ايده على وشه
قمر برقه: صباح الخير.. عيسى جه وخبط عليك وبيقولك ان امى واخواتى جاين... قمر قلتله كدا وتجهت للمرايه تسرح شعرها وهو بيبص عليها بس
قمر لفت بخجل لما لاحظت نظراته
: انا حضرتلك هدومك قوم خد دش
حسن هز راسه وقام خد هدومه و دخل الحمام
حسن قبل ما يدخل
: متنزليش غير لما اطلع علشان ننزل سوى
بعد شويه طلع حسن وهو بينشف شعره
وقمر قاعده على السرير بتلاعب ابنها
حسن: هتنزلي كدا
قمر: ايوه ليه
حسن: لا قومي البسى حاجه غير كدا
قمر: بس حلو اهو واسعه وبعدين كنت بلبس كدا مع نادر عاد
حسن بضيق: بس انا مش نادر وقومي غيرى
قمر بضيق: حاضر خد بالك من امير ليقع
تحت
قمر و حسن نزلين
وحسن ماسك ايدها بتملك قدام الكل
نواره زغرطت بفرحه: صباحيه مباركه يا عروسه
ام حبيبه: على اي يختى هي اول مره تتجوز
حسن ابتسم: بس اول مره اتجوز انا يا عمتى ولا مش عازانى افرح
ام حبيبه: ولما مش عوزك انت تفرح هعوز مين هو انا ليا غيرك انت واخوك من بعد اخوى الله يرحمه
قمر: هروح اعملكم تفطرو
نواره: رحمه وشمس بيعملوا ارتاحى انتى
قمر: هروح اسعدهم برضو
قمر سبتهم وتجهت للمطبخ
حسن قعد وجات حبيبه قعدت جنبه وهي بتبصله بحب
حسن: عامله اي في المدرسه يا حبيبه
حبيبه: كويسه بس امى مش راضيه تخليني امسك تلفون وكل صاحبي مسكين عادى
ام حبيبه: وه انا مش جيبالك واحد بالفة جنيه يا بت علشان تذاكرى عليه
حبيبه: يما دا تلفون بالف جنيه ومهنج ومفهش مساحه حتى
حسن ابتسم: لا ازى ليكى يا ستى عندي تلفون 4 تلاف
حبيبه بفرحه: بجد واد خالى
حسن: بجد يا بت عمتى وكمان هخليكى تعملى عليه وتس وفيس بس من غير عقك هااا
حبيبه: حاضر والله مش هعق هتجبهولى امتى
حسن: اول ما انزل المدينه هجبهولك حاضر من عنيا وهخليكى تختار الون الى عايزة
حبيبه: ربنا يخليك ليا يا ولد خالى
ام حبيبه: بس انت كدا بدلعها زياده يا حسن
حسن: خليها تتبسط وانا هاخد بالى منها
ام حبيبه قامت وتجه للمطبخ: اعمل الى يعجبك
في المطبخ
قمر: روحوا انتوا طلعوا الفطار وانا هعمل الشاي
رحمه و شمس: حاضر
البنات طلعوا و ام حبيبه قربت من قمر وتكلمت بحده
ام حبيبه: اسمعى يا بت انتى اما اقولك إن كان ولد اخوى رضى بدلعك فا يخصوه هو لكن احنا عايزين نفرح بحتت عيل من حسن قبل ما العمر يجرى بيه وتجى وحده معفنه زيك تقوله لا
قمر بهدوء: والله انتى مش كبيره على ابن اخوكى وهو عارف مصلحطه كويس وكان دا شرطى علشان اتجوزه وهو وافق
ام حبيبه: إن مسبتيش حسن ياخد حقه الشرعى هجوزه حبيبه بتى تجبله العيل وتبقا ام عياله وانتى خليكى متجوزك علشان اخوه
قمر شالت الشاي وطلعت ببرود
: جوزيه مش هتفرق معاي انا لاش مش هلاقي احن من عم أمير عليه مكنتش اتجوزت
وطلعت
ام حبيبه: الفاجره طاب والله ما دام عملت كدا لجوزه حبيبه صح وهتحس ب اي لما تضيع زينت الشباب من اديها
قمر طلعت بشاي وحطته قدام الشاب
حسن: تعالى افطرى يا حماتى
نواره: لا يا حبيبي انا فاطره في بيتنا قبل ماجى كل انت صح وهنا على قلبلك
قمر: عايز حاجه انا هروح اقعد مع اخواتى شويه قبل ما يمشو
حسن: لا روحى
في بيت منصور
منصور بغضب
: ياسر انت يا زفت قوم قامت قيامتك
ياسر بنوم: عايز اي
منصور: نفسي ياخى نفسي كنت تطلع زي رحيم ولا حسن حتى نص عيسى
ياسر: يوووه هو موال كل يوم عايز اي
منصور: قوم شوف مالحك يخوى شوف شغلك شوف الطفاح الى بتط*فحه مفلحش غير في السهر والجرى ورا الحريم روح شوف مراتك بدل ما انت نايم هنا وهي الى بتتحللك ماشكل اتف*و عليك
