 |
رواية اجمل هدايا القدر الفصل الثالث والعشرون 23 بقلم سماح منصورالفصل الثالث والعشرون محمود : حبيبتي مين مش فاهم ياسمن : انا كنت بكلم ساره محمود : طيب تعالي علي مكتبي باسم : هو احنا مش وقت البريك ياسمين بتبرقله يسكت محمود : انت بتكلمني انا ياسمين : بيكلم ساره يلا نروح المكتب محمود هو في قمه غضبه : يلا بعد ما مشيوا باسم : هو ايه بيكلمها ليه كده و بعدين هي بتخاف منه ليه هو بيضربها ساره : لا ده بيحبها اوووي بس غيور اوووي ودايما بيحميها وعشان عارف ان قلبها طيب بيخاف انه يجرحها باسم : عصبي اوووي ساره : هسالك لو حد قرب من ملك وانت شاكك في نواياه هتعمل ايه باسم : ده انا ممكن اقتله ساره : هو ده نفس اللي بيعمله عايز يقتلك عشان بتقرب منها باسم : بس والله حاسسكوا اخواتي ساره : ما هو ميعرفش كده باسم : عند حقك عن اذنك ساره : هتعمل ايه باسم : شويه وهتعرفي بس لازم اصلح الدنيا محمود وياسمين بيدخلوا المكتب محمود : ممكن اعرف ايه اللي بيحصل ياسمين مش عارفه تقوله وهل هيفهمها ولا محمود : ياسمين انا بكلمك وببخبط الباب محمود : اتفضل باسم : ممكن اكلم حضرتك محمود : خليها بعدين باسم : معلش اسمعني لو معجبكش كلامي اطردني محمود : اتفضل باسم : انا امي ربتني ان كل البنات اخواتي الا البنت اللي هحبها هتبقي اختي وامي وكل حاجه محمود : انت جي تحكيلي قصه حياتك باسم : لا والله بس الكلام ميبداش غير كده يعني انا عمري ما هبص علي بنت بصه وحشه لانهم كلهم زي اخوتتي لما شوفت ياسمين زعلانه انا اللي بعتتلها الورد عشان تضحك وانا والله بحب واحده وعايز ارتبط بيها فانا عمري ما هبص لاي واحده لان دي خيانه في حق البنت اللي بحبها وثانيا هي اللي بعتتلي وقالتلي ابعتلها الورد واكتبلها الكلام ده هتنسي زعلها لو حضرتك مقتنعش بكلامي ممكن تمشيني عادي مش عايز ابقي سبب في زعل حد حتي لو حضرتك وانا اسفه لو اتفهمت غلط بس امي اهم حاجه عندي وكل كلمه علمتهلي لازم اطبقها محمود : طيب ممكن تستاني بره شويه ياسمين : انت هتطرده محمود : محتكتليش ليه ياسمين :حكتلك ايه محمود : انه هو اللي جايلك الورد وانه قالك انك زي اخته ياسمين : خايفه متفهمنيش وتتعصب عليه محمود : انا عرفت ليه مش عايزه تتجوزيني عشان مش فهمين بعض أصلا ياسمين : لا مش كده انت فاهم غلط محمود : معني انك متقوليش كل اللي بيحصل معاكي واعرف من بره يبقي احنا مش متفاهمين فعلا ياسمين : من بره ازاي مش فاهمه محمود : نور سمعتكوا وقالتلي ياسمين بصدمه : وانت صدقت اللي قالته عني صح محمود : مقلتش غير انه هو اللي جابلك الورد وياسمين : وهي الهانم جي تراقبني مثلا ولا انت اللي طلبت منها محمود : اهدي وركزي في كلامك ياسمين : وانت كنت امتي هتجي تقولي اللي قالته محمود : كنت عايز اعرف بتخبي عليه ليه ياسمين : عشان خايفه متفهمنيش و عشان انت بتتعصب جامد وانا بخاف محمود : ده عشان انتي مش واثقه فيه ولا في حبي ليكي ياسمين : انا لو مش واثقه فيك وفي حبك ليه مش هرتبط بيك أصلا وانا جربت الحب من غير ثقه وامان وانت عارف كويس ايه اللي حصلي انت مش عايز تصدق حبي وثقتي فيك واحساسي بالأمان معاك براحتك انت حر ياسمين يتمشي تخرج محمود مسكها : انا مقولتش اخرجي ياسمين : الكلام خلص خلاص قرر عايز ايه ورد عليه محمود : عايز ايه مش فاهم ياسمين : لو عايز تسيبني مش محمود قبل ما تتكلم شدها عليه : في حاجه عايزك تفهميها انتي ملكي انا وبس يعني مش هسيبك ابدا فاهمه ياسمين : لا مش فاهمه منين انا ملكك ومنين عايز تسيني محمود : مين عايز يسيبك ده ياسمين : ده معني كلامك محمود بيشدها ويبوسها وبيبعد عنها : ده معني كلامي يا ريت تفهميه كويس ياسمين بتحط ايدها علي شفايفها: ايه اللي عملته ده محمود : بثبتلك انك ملكي وانا عمري ما هسيبك ياسمين مكسوفه اوووي : انا هروح مكتبي محمود : خليكي معاياه شويه ياسمين: هو انت هتعمل ايه مع باسم محمود: هطرده طبعا ياسمين : ليه انت .... محمود : اهدي انا بهزر روحي علي مكتبك و خليه يدخل ياسمين : عايزه ابقي موجوده وانت بتكلمه محمود : ده ايه يعني ياسمين : عشان خاطري محمود : تمام وكلم مصطفي عشان يدخله باسم خبط علي باب المكتب محمود : اتفضل باسم/ حضرتك عايزني محمود : اول حاجه انا اختارتك عشان انت متوفق جدا وعشان خبرتك والشهاده اللي لتشهد يامانتك فياريت تلقي اد الثقه دي ويعدين انا معنديش اهم من ياسمين ومش بحب زعلها ياسمين اهم حد عندي في الدنيا دي اهم من الشركه كلها باسم : طمنتني علي اختي لو عايز تطردني مش هزعل محمود : لا اطمن عليها وانا كمان هطمن عليها وهي شغاله معاك ياسمين مبسوطه اوووي: شكرا يا روح وبعدين اتكسفت شكرا يا محمود هنروح علي المكتب نشتغل بس فجاه الباب خبط محمود : ادخل نور دخلت ياسمين اضايقت من وجودها نور : كنت عايزاك معلش يا محمود ياسمين كانت خارجه راحت قعدت : باسم ممكن معلش تستناني في المكتب وجايه نور: معلش انا كنت عايزه محمود علي انفراد ياسمين: اتكلمي عادي انا ومحمود واحد مفيش حد غريب محمود : عايز يضحك بس بيحاول ميبينش : اتكلمي يا نور نور : بصراحه ساره دي عيله جدا مش هعرف اشتغل معاها بجد ياسمين : بصي انا سكتلك كتتتير مين دي ياللي عيله لا ده انتي اتجننتي نور : هو انا كلمتك ياسمين : ساره دي اختي انتي فاهمه أي حاجه تضايقهها تضتيفني محمود : بيخبط ايده علي المكتب : بس انتي وهي سا ريت تراعوا اني قاعد هي مش حضانه وانا قايلك امبارح ساره دي مهمه جدا ايه و لياسمين فخدي بالك من كلامك نور : انا عندي حل انا ممكن اشتغل لوحدي وساره وياسمين وياسم بشتغلوا مع بعض لو احتجت حاجه هطلب من ياسم يساعدني محمود : موافق نور : شكرا جدا انا خارجه ياسمين : انت ازاي توافق علي كده محمود : عندك حل تاني ياسمين : اطردها محمود : اطردها ليه عشان بتغيري منها و تقطعي عيشها ياسمين اضايقت جدا : مش كده بس محمود : بس ايه انا مردتش اطرد باسم عشان حاجه شخصيه ياسمين : ممكن اسالك هو انت فرحان عشان هي صاحبه هبه وكده محمود اتصدم من اللي قالته : روحي علي مكتبك وفكري في كلامك كويس هي حست انه زعل من كلامها ياسمين : محمود وراحت تقف جمبه انا اسف مقصدتش بس انا مش مرتحلها وحاسه انها هتوقع بينا وانا مقدرش ابعد عنك والله محمود بيقف ويقرب منها : ما انتي ممكن تترحميني ونتجوز ياسمين : وانت لما تتجوزني يعني مش هتعرف توقع بينا يعني انا عايزاها يره حياتنا أصلا كفايه انها كل شويه تفكرني بيها وانا عايزه انسي هو انت فاكر لما بتفكرني بهبه دي مش هفتكر اللي عملوه فيه هي واياد ولا انت فرحان انه بتجيب سيرتها بجد انا بحاول انسي واتخطي اللي حصلي بس للأسف طول ما انت جمبي مش هقدر انسي هو انا ازاي مفكرتش انك السبب في اللي حصلي يعني لو مكنتش شوفتك مكنش حصلي كل ده ولا شوفت هبه ... محمود : اسكتي واطلعي بره المكتب حالا عشان مش عارف ردي هيبقي عامل ازاي ياسمين بتخرج وبتخبط في زين زين : انتي كويسه ياسمين : لا انا تعبانه ااووي انا همشي معلش زين : ياسمين لازم تيجي عند محمود لان حياتك دلوقتي في خطر ياسمين : مش فاهمه هو اياد هرب زين : لا بس وسكت وبص ساكت وشاف حد واستغرب جدا وجوده هنا ياسمين : ايه اللي حصل انا مش مستحمله زين : تعالي بس ندخل لمحمود ياسمين : هو مش عايز يشوفني دلوقتي زين : لا لازم متقلقيش زين خيط علي الباب محمود : قولت مش عايز اشوف. حد دلوقتي زين : بس الموضوع مهم جدا للأسف محمود : ادخل يا زين ولما شاف ياسمين داخله انا مش قولتلك روحي علي مكتبك زين : للأسف لازم تسمع عشان حياتها في خطر محمود : ازاي يعني زين : اياد اعترف علي نفسه وبرا هبه وقال انه كدب علي ياسمين. وانه هو اللي مخطط لكل حاجه وهبه ملهاش ذنب ياسمين : انت اكيد بتهزر صح زين : للأسف مبهزرش وهي خرجت النهارده الصبح انا اول ما عرفت جيت احذركوا باسمين : تعبت نفسك مكنش لو لازمه يعني هتعمل ايه. اكتر من اللي عملته هتموتني محمود : ايه اللي بتقوليه ده ياسمين: ما انا في جميع الحالات هموت يا هي هتقتلني يا هتسيبني عشان تروحلها وكذه برده هموت فمش فارقه كتتتير زين : اهدي يا ياسمين احنا مش منسمح حد يقربلك بس ثانيه كده في واحده شغاله هنا انا شوفنها بتزورها في السجن محمود : مين دي ياسمين : انت هروح علي مكتبي محمود ؛ استني لازم نشوف حل ياسمين : صدقني مبقتش فارقه زين : سيبها مضغطش عليها شكلها تعبانه ياسمين بتروح لنور ياسمين : قوليلها اني عايزه اقابلها نور ًبتوتر : هي مين ياسمين : تيجي نلعب علي المكشوف انتي جايه هنا توقعي بينا صح وهي خرجت من السجن خلاص نور : اانا مش عارفه انتي بتكلمي علي مين ياسمين : قوللها بس اني عايزه اقابلها كلميها يلا نور : انتي مش خايفه منها ياسمين بضحك : وهخاف ليه هتعمل اكتر من اللي عملته يلا كلميها نور بتتصل علي هبه هبه :ايوه يا نور نور : ياسمين عايزه تقابلك ياسمين : قوليلها قبل لما يعملوا خطه يدخلوكي السجن تاني هبه : تمام يبقي دلوقتي ياسمين : فين هبه : في مكان ..... نور: انت بجد هتروحلها دي ممكن تاذيكي ياسمين : بجد مكنتش اعرف وانتي خايف عليه ولا عليها نور : خايفه عليك انتي هتقولي لمحمود صح ياسمين : متخافيش علي صاحبتك مش هقول لحد انا تعبت جدا وعايزه ارتاح نور : بلاش تروحي ياسمين : للأسف مش هينفع خلاص ياسمين بتروح علي مكتبها وتاخد شنطتها باسم ؛ ايه ده انتي ماشيه ياسمين : للأسف اه خلي بالك علي نفسك وعلي ملك ومتبعدش عنها وعاملها حلو واوع تزعلها عشان الزعل بيوجع القلب اوووي باسم : انتي كويسه ياسمين : اه جدا حاسه اني هرتاح من الوجع قريب باسم : وجع ايه ياسمين : مش دلوقتي عشان مستعجله وبتروح لساره مكتبها ياسمين : اانا همشي وخلي محمد يجي ياخدك عشان بس مصدعه ساره : الف سلامه عليكي ياسمين : انت اعز واطيب حد عرفته في حياتي بحبك اوووي ساره : ايه انتي مسافره ولا ايه ياسمين لا بس اتعلمي السواقه عشان بجد تعتبتيني انا همشي عشان تعبانه وياسمين بتخرج وتروح علي المكان اللي انفقتزعليه مع هبه ساره يتدخل لياسم : هي ياسمين في حاجه حصلت معاها باسم : مش عارف بس حاسي انها كانت بتودعني مش عارف ليه ساره : وانا كمان انا هروح اسال محمود باسم : انا هاجي معاكي محمود وزين بيتفقوا ازاي بوقعوا هبه ازاي بيخبط الباب محمود ادخل ساره وباسم بيدخلوا ساره : هي ياسمين مالها زين : باسم انت اللي جابك هنا باسم : انا شغال هنا بس ده مش وقته ياسمين جاتلي كانها بتودعني انا وساره ومشيت محمود : مشيت ازاي وفجاه نور بتدخل من غير لما تخبط محمود : مش قولتلك قبل كده تخبطي نور : مش وقته ياسمين واحت تقابل هبه حاولوا تلحقوها محمود : انتي ايه اللي بتقوليه وهي عرفت مكانها ازاي نور : اصل هبه كانت بعتاني عشان أوقع بينكوا ومن شويه لقيت ياسمين دخلت وحكتلهم اللي حصل محمود : انتي عارفه المكان نور :اه احلقوها اكيد هتاذيها محمود : لما انتي عارفه انها هتاذيها بتعملي كده ليه نور : عشان اللي عملتوه لياسمين عملت اكتر منه معاياه ومعاها صور بتهددني بيها فلازم تعمل كل اللي عايزاه زين : يلا نتحرك وهما خارجين بيقابلوا ملك زين ومحمود : ملك انتي ايه اللي جابك هنا ساره : جايه عشاني محمود : انتي تعرفيها ساره مش وقته لازم نلحق ياسمين الفصل الرابع والعشرون من هنا |
تعليقات
