رواية ظلام القلب الفصل الأول
"كنت واقفه فالصيدليه كالعاده برتب الأدويه فجأه دخل عليا واحد ماسك راسه ودماغه جايبه د*م "
بصيتله بذهول وصدمه وعلبه الدواء اللى ف إيدى وقعت من الخضه ، قرب لحد ما وقف قدامى واتكلم
_ ممكن لو سمحتى تخيطيلى الجرح اللى فراسي ده
اتوترت جدا ورديت عليه: اااا انا لسه متدربه هنا جديد وو مش بعرف اخيط
استعدت شويه من توازنى : تقدر تروح العياده اللى بعدنا بشارعين لكن انا مش هقدر سامحنى
_معلش أنتِ شايفه حالتى عامله ازاى ومش هقدر اروح ف حته انا جيت الصيدليه دى بالعافيه
"جه فدماغى اسئله كتير ، مثلاً ليه محدش من أهله جه معاه أو كده فالحالات اللى زى دى المفروض حد يكون معاه بس محطتش الموضوع فدماغى "
ابتديت أعرق جامد من تحت النقاب وحالتى كانت حاله وكنت متوتره جدا : بص انا مبعرفش اخيط خالص واى حاجه ممكن تحصل مش هتكون على مسؤليتى
اتكلم بصوت عالى نوعاً ما: وانا بقولك اى حاجه هتحصلى هتكون على مسؤليتى انا ، ممكن يلا بقا
حسيت بغضب وابتديت اتعصب : يعنى حضرتك داخل عليا فجأه ووشك كله دم وانا واقفه لوحدى وبقولك لسه متدربه جديد وكمان بتعلى صوتك عليا
الدموع اتجمعت ف عينى وكنت هعيط بس تمالكت نفسي
اتكلم بهدوء : انا مقصدش أعلى صوتى او اخوفك بس اظن انتى شايفانى د*مى هيتصفى وانا قاعد قدامك ، معلش اعتبريها خدمه وعمل لوجه الله ياستى
_ببس ااناا ..
-ايه كمان ، هو شكلنا مش هنخلص من أم اليوم ده
_من غير صوت عالى لو سمحت ، انا مبتعاملش مع رجال
اتنهد : انا كان زمانى روحت العياده فعلاً ولا الحوجه ليكى
لسه هيلف ويمشي راح داخ وسند على الاستاند بتاع الأدويه
ف اتكلمت بسرعه : طب خلاص خلاص انا هعمل العمل ده لوجه الله وانا مضطره وربنا يسامحنى بقا
جيبتله كرسي وقولتله يقعد لحد ما اجيب بوكس الأدوات وأجي ، روحت عشان اجيبه وانا بهدى فنفسي عشان متوترش ورجعتله ، طلعت القطن والشاش والمخدر الموضعى وكل الحاجات اللى محتاجاها
وفضلت واقفه بصاله شويه وبفرك ف إيدى جامد
_بص ليا وحسيته شويه وهيشتمنى : هنفضل كده كتير ولا ايه عايز امشي
خلعت الجوانتى ولبست الجلوڤز عشان اعرف اشتغل وقربت منه وابتديت امسح الدم وانا بقول كل الأدعيه اللى حفظاها ف سري وان ربنا يسامحنى ، طلعت الإبره والخيط وحطيتله البنج
_بص هي ممكن توجع شويه أو بصراحه شويتين تلاته لأن المخدر ده مش قوى اوى
بص ليا بحِده : لما ابقى اشتكيلك أو اعيط ابقى ساعتها اتكلمى
سرحت لمده كام ثانيه ف عينه ، سبحان الخلاق من جعل البحر كإنه ف عينه ،سبحانك ياربي
بعدين أدركت انا بعمل ايه وبعدت عنه ولفيت ضهري ، قعدت استغفر شويه على عدم غض بصري وادعى ربنا أنه يسامحنى ويغفر لى وهديت نفسي ولفيت تانى وابتديت اخيط فالجرح ، كنت حاسه انى انا اللى بتألم مش هو رغم أن عنده ثبات انفعالى ياساتر اي ده !
خلصت خياطه وروحت قلعت الجلوڤز اللى فيها دم ورميتها ورجعت مكانى ، قام هو وقف
_انا حاولت اطلعها احسن حاجه بس..
قاطعنى فالكلام: انا مطلبتش منك تبرريلي حتى لو فيها اى عيب انا اللى المفروض اتحمل نتيجته مش أنتِ
الصراحه قله ذوق فوق الوصف بس انا مردتش عشان مزودش معاه فالكلام ، طلع فلوس وحطها قدامى
ف بصيتله بذهول: اى ده
_فلوس سلامة النظر
اتعصبت : ما انا مش عاميه قدام حضرتك انا قولت
