رواية طبيب الحب الفصل العشرون بقلم ميادة
مازن استوعب بسرعه انها فى ورطه
مازن:اصلها مره كانت جايه مع زمايلها كتير وشافونى هناك
عبد السلام:ااااه علشان كده
لبنى هتتجنن مازن مش بيبصلها حتى طول السكه ومكشر
عبد السلام:ممكن يا مازن تقف قدام المستشفى لبنى نسيت حجات لما كنا هناك
مازن عدى على المستشفى فى سكتو
لبنى:هو انا اروح للتمريض ولا اسأل مين
مازن:تقريبا هتسألى فى الاستقبال او مكتب الامن مش عارف
لبنى:معلش يا مازن تيجى معايا
مازن نزل معاها
لبنى:فى حاجه حصلت انت مكشر وغريب
مازن:لا خالص شغل بس فكرتى هتسافرى بكره ولا ايه
لبنى:الصراحه قررت اسافر انا مش عارفه اشكرك اذاى على وقفتك جنبى لولاك كان الموقف اصعب من كده
مازن لنفسه :طبعا ايمن واحشها جدا ومش قادره تستنى يوم كمان
مازن نفخ وبان عليه جدا انه اتنرفز
مازن للممرضات:ممكن ننجز شويه شوفتو الحجات دى ولا لسه هنستنى كتير
الممرضه :خلاص يا دكتور الحاجه موجوده
اخد منهم الحاجه بنرفزه وعطاها للبنى ودور وشو ومشى لبنى مشيت جنبه
لبنى:مازن فى ايه طيب ايه حصل فى الشغل احكيلى
مازن: شغل ايه ؟؟ يلا علشان اوصلكو اتاخرنا على الدكتور
وصلو العربيه ووصلهم فى سكات
لبنى وعبد السلام طلعو البيت وكل واحد دخل اوضته يريح
لبنى لنفسها:ايه اللى نرفزه كده ممكن انا قولت حاجه ممكن مكنش عايزنى اسافر ممكن زهق مننا طلبتنا كترت بس هو كان الصبح كويس
##########
فى بيت سلوى تانى يوم الصبح
مازن:ابنك خلاص عايش هناك مش بيجى
سلوى:شوفت انا كنت خايفه من ايه
مازن: انتى عارفه العنوان
سلوى:ايه ناوى تروح انت كمان تعيش معاهم
مازن:لا ناوى اروح اجيب ابنك حضريلى العنوان
سلوى:ونبقى حققنا هدفها انكو تروحولها كلكو
مازن :يعنى اسيبه خلاص مش عيزاه
سلوى:انا ما قولتش كده انا عيزاه بس ما تروحش هناك
مازن:ماما حضريلى العنوان انا مصدع ومش ناقص
سلوى عطيتو العنوان وهو قام لبس
مازن ركب عربيتو ونزل راح على العنوان وعند الفيلا دخل وقال للشغاله تنادى زياد
الشغاله طلعت بلغت فاديه
مازن كان واقف مارضاش يقعد سمع صوت فاديه
فاديه:انت بقى دكتور مازن
مازن بصلها :فين زياد
فاديه:وعليكم السلام مش تيجى تشوف عمتك ولا امك ربتك انك تكرهنا
مازن:امى ربتنى انى اكرهك فعلا تصدقى علشان كده بكرهك ودلوقتى فين اخويا
فاديه.:ومش بيجيلك فكر تقول فين ابويا
مازن:البركه فيكى اسألى عليه براحتك انتى عايزه مننا ايه
فاديه:عايزه عيلتى تتجمع
مازن بعلو صواته:زيااااااد يا زيااااااد
فاديه:وطى صوتك ايه الاسلوب السوقى ده
زياد:مازن انت جيت عامل ايه
مازن: لم هدومك ويلا على البيت
زياد:وانا اللى قولت هتيجى تعيش معايا
مازن:انت هتسيبنا وتسيب امك وتيجى تعيش مع دى
زياد:دى اسمها عمتى وهى طيبه جدا لو تعيش معاها هتعرف
مازن:وامك!!!خلاص كده
فاديه:هو فى حد بيسيب مامته برضه هو هيجى يزوركو اكيد بس هو عايش هنا
زياد دور وشه من مازن اللى باصصله فى عنيه
مازن:يا خساره يا زياد
مازن مشى من الفيلا وكان متعصب جدا ومش عارف يقول ايه لسلوى اتصل بيها قالها انه مارحش وانه عندو شغل
########
لبنى سافرت دمنهور كانت اعصابها تعبانه جدا وكل اللى يشوفها يعزيها وتعيط وكلهم يقولولها ايه اللى نزلك كنتى قعدتى شويه على اخر اليوم كانت لبنى منهاره من العياط وطلعت السكن بتاعها تانى يوم لبنى قررت تفضل فى السكن وما تنزلش المستشفى حاسه بوحده مش طبيعيه تالت يوم نزلت المستشفى وحاولت تتعامل عادى
ايمن:اذيك يا دكتور انا عرفت انك نزلتى الشغل من الممرضات
لبنى:الحمد لله
ايمن:ما جتيش امبارح ليه
لبنى كنت تعبانه جدا اتخنقت مكنتش عايزه انزل
ايمن:اه وطبعا مازن مش هنا علشان يفك الخنقه دى
لبنى وشها احمر اوى:ايمن انا مسمحلكش تتكلم معايا كده جت تمشى
ايمن:احنا عندنا عمليه ماتنسيش بعد 10دقايق
فعلا دخلو العمليه لبنى فى نص العمليه اتوترت وكانت هتعمل غلطه
ايمن:دكتوره لبنى لو مش مركزه معانا تقدرى تتفضلى احنا مش بنلعب هنا مش قادره تشتغلى دلوقتى مكنتيش نزلتى الشغل ايه الاستهتار ده حد يندهلى دكتور تخدير تانى اتفضلى حضرتك
لبنى وشها احمر جدا ومشيت من اوضه العمليات اول ما طلعت فضلت تعيط بهستريا
دخلت بسرعه غسلت اديها وطلعت على المكتب بتاعها دورت على صوره مامتها فى الموبيل وحضنتها وعيطت جامد اوى فضلت اكتر من ساعه على الوضع ده مسكت موبيلها واتصلت على مازن صوته بس كان بيطمنها
مازن كان الصبح ولسه داخل المستشفى بيفكر هيقول لمامته ايه كل يوم ينزل ويقولها عندى شغل وفجأه تلفونه رن رقم غريب
مازن :الو
لبنى:............
مازن:مين؟
لبنى:..........
مازن:لبنى انتى ده صح؟؟
لبنى صوتها مخنوق بالعياط:انت مش قولتلى هفضل جنبك مش قولتلى مش هسيبك مش قولتلى ما تخافيش انا دلوقتى خايفه وانت مش جنبى
مازن:ايه اللى حصل اهدى وقوليلى حصل ايه
صوت عياط وبس ورمت التلفون بعيد
مازن:انتى فى دمنهور ولا هنا
مفيش رد
مازن قفل وكلم دكتور عبد السلام
مازن:اذيك يا دكتور
عبد السلام:انا قولت انت زهقت مننا يا مازن
مازن لقى صوت عبد السلام رايق يعنى ما يعرفش حاجه
مازن:لا يا حبيبى كنت مشغول بس حضرتك عامل ايه
عبد السلام:الحمد لله
مازن:ولبنى
عبد السلام:هى فى دمنهور هتيجى بكره بس والله كل ما اكلمها الاقى صوتها مخنوق
مازن:ازمه وهتعدى انا بس كنت بطمن عليكو
قفل مع عبد السلام
مازن:انا مسافر دمنهور
محمود:ايه الجنان ده
مازن:الغى كل مواعيدى باى
مازن من غير تفكير ركب عربيتو وساق بسرعه وصل دمنهور فى ساعه بالظبط
وصل المستشغى كان فى مجموعه دكاتره بنات قاعدين واحده قالت:ده مين الشاب الجامد ده
التانيه:ده جى علينا لازم واحده فينا توقعه
مازن :السلام عليكم
كلهم ردو السلام
مازن:هى دكتوره لبنى عبد السلام فين
-مش عارفين والله
-لا انا شوفتها تقريبا كانت داخله مكتبها
مازن:فين المكتب ده
وصفولو المكتب ووصل وقف قدام المكتب وخبط بس مفيش رد خبط تانى ومفيش رد
فتح الباب لقى لبنى حاطه وشها على المكتب وبتعيط واول ما فتح اتخضت وقعدت عدل
مازن:مش بتفتحى ليه
لبنى حطيت اديها على وشها و كملت عياطها دخل مازن المكتب وقفل الباب وراح لحد عندها مسك اديها وقفها وحضنها جامد
مازن:اهدى خلاص انا جيت اهو خلاص انا اسف
قعدها على الكرسى وسند قصادها على طرف المكتب ومسح دموعها بايده
مازن: فى حاجه حصلت ولا تعبتى فجأه
لبنى :اعصابى تعبانه ومحدش سايبنى فى حالى وغلطت فى اوضه العمليات وايمن بهدلنى قدام الدكاتره والممرضين وانت......
مازن بأبتسامه :وانا ايه عملت ايه انا ما قولتلك بلاش تروحى خليكى يومين وبعدين انتى مضايقه علشان ايمن اللى زعقلك ولا مضايقه علشان الموقف نفسه
لبنى: لا انا اتبهدلت قدامهم كلهم ايمن ما يشغلنيش خالص
مازن:خالص ؟؟؟
لبنى:خالص
مازن: طيب تعالى ننزل نتمشى شويه علشان تهدى
لبنى :هنتمشى فين البلد ارياف وسمعتى
مازن ضحك جامد:طيب يلا نروح بلدنا علشان محدش يفهمنا غلط اعملى اجازه النهارده وكده كده انتى اجازه من بكره
مشو مع بعض عملت اجازه وطلعو من المستشفى مع بعض وركبت العربيه معاه
مازن:يلا شهرتك اهو اى خدمه
لبنى:شهرتنى اذاى
مازن:دلوقتى سيرتك هتبقى على كل لسان شوفتى الممرضات والدكاتره كلهم عايزين يعرفو انتى ماشيه مع مين واكيد فهموكى غلط
لبنى ضحكت :لا وكنت عايزنا نخرج
مازن:ممكن كان اتقبض علينا اهم حاجه انك ضحكتى
لبنى بصيتلو :انت جيت اذاى اصلا انا لسه قافله معاك
مازن:علشان تعرفى غلاوتك بس وعلشان مش انا اللى ارجع فى كلمتى وعلشان احنا اصحاب وانا مش بتخلى عن صديق ابدا
طول السكه بيتكلمو كتير فى كل حاجه ومازن بيحاول يبعد عن الاسئله اللى ممكن تفكرها بمامتها
مازن:حمد الله على السلامه وصلنا اسكندريه
لبنى:الله يسلمك بسرعه كده
مازن:اهم حاجه هتقوليلهم ايه فى البيت اكيد مستنينك بكره
لبنى:والله مش عارفه وبابا لو عرف اصلا هيفضل يزعق وممكن يخلينى اخد الاسبوع الجاى اجازه كمان علشان خايف عليا
مازن:هنعمل ايه دلوقتى انا ممكن اخدك معايا المستشفى دكتوره تحت التدريب بس بليل بقى المشكله ممكن تحجزى اوضه فى اى فندق
لبنى:انا عمرى ما بت لوحدى بره البيت
مازن:امال كنتى بتعملى ايه فى دمنهور مش بتباتى لوحدك
لبنى:لا دى حاجه ودى حاجه انا فى دمنهور فى المستشفى لكن هنا حاسه انى بعمل حاجه غلط
مازن:عندك حل تانى
لبنى: لا خلاص هو الحل بتاعك بس مش هتقول عليا قليله الادب
مازن بضحكه:لا طبعا
لبنى بفرحه:ماشى اوك انا طول عمرى نفسى اعيش مغامره كده واهرب وأخبى عليهم بس عمر ما جتلى فرصه نفسى فى أكشن
مازن:مغامره !!! هى دى كده بالنسبه ليكى مغامره ده كده انا عايش حياتى كلها فى مغامره انا برجع البيت كل يومين تلاته كده... ها اطلع على المستشفى
لبنى :يلا بينا
قضو اليوم كله فى المستشفى وطول الوقت بيتكلمو حتى وهو بيمر على الحالات قالتلو هاجى معاك ولما دخل العياده بتاعتو برضو اخدها معاه وقدمها للممرضين انها دكتوره بيدربها
مازن كان بيكشف على الاطفال وهى مرقباه
لبنى لنفسها :ايه البنى ادم ده معقول لسه فى حد بالحنيه دى حتى الاطفال متعلقين بيه كده اذاى هو الوحيد اللى بيقدر يطلعنى من اللى انا فيه
مازن:كده خلاص خلصت شغلى
لبنى: احنا لسه الساعه 6المغرب هنروح فين الوقت ده كله
مازن:انا عايز اخدك الكافيه بس قريب من بيتك وخايف حد يشوفنا تبقى كارثه
مازن اخد نفسه وطلعو بصعوبه وقال:لبنى انا مش مرتاح
#
أيمن طول النهار هيتجنن وبيفكر انا كنت نسيتها وقولت عادى هى بتحبه هو لكن أختها لما جت حطيتها تانى فى دماغى وبجد انا لما شوفتها النهارده استحاله اسيبها تروح لحد غيرى ده انا ابقى اهبل ودلوقتى كمان مفيش سيره على لسان المستشفى كلها غير انه جه اخدها وقام دور على نمره نفين وأتصل
نفين:الو
أيمن :انا أيمن
نفين:ايه اقتنعت بكلامى
أيمن:انا بس مقتنع انى بحبها ومش عايزو يقربلها
نفين:وانا عندى الحل انا وصلت لعنوان طليقتو ولازم نسألهم ونفضح الدنيا ولبنى دلوقتى عندك فى دمنهور وهو هنا مش هيشك فينا خالص
أيمن:لبنى مين اللى فى دمنهور
