رواية وريثه القصر الفصل الثالث 3 بقلم هدير محروس

دخلت منزلها بمرح كعادتها اليوميه تبحث و تنادى على والدها 

عهد : يا سعيد انا جيت ، انت فين يا سعده 

سعيد : تعالى يا عهد انا فى البلكونه 

ذهبت اليه عهد بابتسامه بشوشه ، و قابلها والداها ايضا بابتسامه و حب ابوى 

سعيد : ها يا ست البنات يومك النهارده كان عامل ازاى 

عهد بتعب : لا النهارده كان الشغل كتير اووى  والله يا سعده ، وخصوصا لما الجزمه صفاء خلعت بدرى و غطيت عليها 

سعيد : طب يلا قومى غيرى هدومك ، عقبال لما اسخن الاكل ليكى يا ست البنات

عهد بحب : لا يا سعده انا هلكانه نوم ، هنام شويه كده وابقي اصحى اكل 

سعيد : طب على راحتك يا بنتى 

__________________________________________

وبعد رحله دامت الساعات ، اعلنت الطائرة بوصولها الى مقرر مطار القاهرة 

وبعد اتمام الاجراءات اللازمه ، خرج زياد و هو يحمل الصغيرة النائمه  واتجه الى خارج المطار 

" حمد لله على السلامه " 

زياد : طول عمرك مواعيدك مظبوطه 

رحيل بنبره شوق : دى ايلين يا زياد 

زياد بابتسامه :  نامت من كتر العياط علشان امها  ، المهم العربيه فين 

رحيل : انا ركنت العربيه على الصف التانى وتاج فيها 

ثم اتجهوا الى السياره و بعد السلامات بين تاج و زياد انطلق تاج بالسياره ليقوم بتوصيل زياد الى الفندق لحين تجهيز منزله و كان زياد يجلس بجانب تاج و بالخلف كانت رحيل وكانت تضم الصغيره النائمه فى حضنها ،وكانوا يتبادلون الحديث 

تاج وهو ينظر الى رحيل فى المرآة التى امامه : ايه يا رحيل مالك 

رحيل بحنيه : اكنى شايفه عامر وهو صغير يا تاج ، انا مش متخيله انى دلوقتى معايا بنته ،ثم نظرت الى زياد قائله 

رحيل : انا مش عارفه اقولك ايه بجد يا زياد 

زياد : انا عملت ده علشان مصلحه ايلين ، عناد مرام انها متعرفش عامر انها كانت حامل وقت الطلاق ، خلالها متحسبيش حساب ان الطفله دى هتحتاج ابوها فى يوم من الايام ، خصوصا ان ايلين كانت بتشتكى ان كل اصحابها عندهم اب ، وهى لا ، علشان كده توصلت مع تاج و عرفت اوصلك 

رحيل : انا عارفه ان معاه حق انها تضايق من تصرفات عامر ، لكن مش لدرجه انها تخبى خبر زى ده ، بس فعلا انا مش عارفه اشكرك ازاى ، وسامحنى بس انا مش مسامحه اختك على فراق عامر عن بنته بالشكل ده 

تاج : المهم ، ايلى معانا دلوقتى ،. ناوين  تعرفوا عامر امتى 

زياد : رحيل انا اتفقت معاكى ان عامر هيعرف بموضوع بنته لكن ، البنت هتفضل مع امها 

رحيل بشده : على ما اظن يا زياد ان عامر ليه الحق برضو فى بنته ، البنت عمرها ٤ سنين و ابوها ميعرفش عنها حاجه و جاى تقولى تفضل مع امها 

تاج : اهدى يا رحيل البنت هتصحى ، وبعدين الموضوع ميبقاش بالطريقه دى ، احنا لازم نفكر كويس هنعمل ايه بالظبط 

وبعد اقل من ساعه وصل زياد برفقه ايلين الى الفندق ، وبعد محاولات رحيل لاقناع زياد بذهاب زياد الى منزلها كضيف مرحب به لكى تنعم بدفئ الصغيره ، ولكن فشلت محاولاتها ، و حسم الامر على ان فى الصباح الباكر سوف يحضر زياد. وايلين الى منزلها لكى يقوم بترتيب كيفيه مقابله الاب مع ابنته 

_________________________________________

فى باريس ، كانت تسير فى المنزل كمن الذى اصابه الجنون ، اخذت تبحث فى الغرف و امام منزلها عن اخيها و ابنتها 

مرام وهى تحاول ان تتصل باخيها : اوووف بقى انت تليفونك خارج التغطيه ليه 

واثناء انهيارها  وجدت ورقه مطويه فى احدى اركان التحف الموجوده اعلى الطاوله و اخذت تقرأ المدون بداخلها و انفاسها تعلو و من تاثير ما قرأته فقد قدميها السيطرة ووقعت فى الارض باكيه و منهاره 

مرام : لالالااا يا زياد ، لا اخدت بنتى ليه يا زياد ، يا ايلييين 

واخذت تنهار بالبكاء وبسرعه البرق امسكت هاتفها لحجز تذكره الى القاهرة ، ولكن بدءت محاولاتها بالفشل بسبب عدم توافر رحلات طيران الى بعد ثلاثه ايام ، وبقيت مستمرة بالاتصال على اخيها ولكن بقت الرساله كما هى " الهاتف خارج التغطيه "

_________________________________________

فى يوم جديد و  تحديدا فى منزل عامر 

كان يجلس فى البلكونه وهو يمسك هاتفه ، و يقوم ببعض الاعمال بيه ، حتى قطع هذا التركيز ، اتصال اخته عليه 

عامر باستغراب : نعم يا رحيل

رحيل بنبره عمليه : خلال نص ساعه تكون عندى فى الشركه 

عامر : على ما اظن انى مطرود  

رحيل : النص ساعه عدى منهم خمس دقايق ، ثم اغلقت الهاتف

عامر بغيظ : مصممه تعمل اللى على مزجها و بس 

على الجانب الاخر 

تاج : حلو كده ، كده عامر هيروح الشركه ، ناويه على ايه بقي يارحيل 

كادت ان تتحدث ولكن قطع حديثها ، اقتراب الصغيره منها قائله 

ايلين بطفوله و دموع  : انطى ، عدى وقعنى 

رحيل بحنيه : يا روحى انتى متعطتيش ، ثم نادت على ابنها 

عدى بغيظ : هى اللى بتاخد لعبى 

رحيل بحنيه : عدى ، حبيبى مينفعش كده ، انت اكبر من ايلين ، ينفع نتعامل مع الاصغر مننا كده 

عدى بعند : اه ينفع عادى 

تاج و يكاد يموت من الضحك : قصف جبهه ، اهو الحيوان ده ، نسخه من عامر 

رحيل و ملامح العصبيه امتلئت وجهها بالكامل : عدى 

عدى بخوف :  انا اسف يا اسمك ايه 

رحيل بنظرة مرعبه 

عدى : ما اسمها صعب اعمل ايه يعنى 

ايلين بابتسامه : انت ممكن تقولى ايلى ، وبعدين انا مسمحاك ، واتفضل دى اللعبه بتاعتك 

عدى بابتسامه : لا خلاص العبى. بيها انتى يا قمر 

زياد : ايه يا كابتن احترم وجودى حتى ، انت بتعاكسها و خالها موجود

رحيل : نسخه عامر فعلا ،المهم نرجع لموضوعنا

زياد و تاج بكل تركيز : معاكى 

رحيل : انا هعرف عامر ان ايلين دى بنت واحده صحبتى ، و انى عندى سفريه انا و تاج ، وان لازم عدى و ايلين يكونوا مع عامر 

تاج :  نعمممم ، عدى و عامر سوا ، طب البنت الصغيرة دى مصيرها ايه معاهم ، دول جوز مجانين

رحيل : مفيش حل غير كده ، لازم عامر يتعلق ب ايلين ويتحمل المسئوليه شويه 

زياد بتفكير : طب ايه المانع انك متقوليش لعامر ان ايلين بنته على طول 

رحيل : بكل بساطة هيفتكرها لعبه منى 

تاج : فى دى عندك حق ، طب المفروض هيكونوا مع عامر قد ايه 

رحيل بابتسامه : لو على ايلين ، انا عوزها العمر كله جنب عامر ، ثم نظرت الى ابنها ، بس لو على ابنى مينفعش ساعه على بعضها علشان هيولعوا فى بعض 

زياد بابتسامه : طب انتى هتخلى عدى معاه علشان تظبطوا خطه انكم مسافرين 

رحيل: بالظبط كده ،  وبرضو ميمنعش انى عاوزه اربى عامر ، و مفيش اكتر من عدى عقاب من ربنا ليه 

زياد: طب برضو مقولتيش المدة قد ايه 

رحيل : لازم تكون مده بسيطه ، ومش قليله كمان ، علشان عامر يتعلق بالبنت بسرعه ، ولما يتعلق بيها هيحارب الدنيا علشانها لما يعرف انها بنته 

زياد : طب بالنسبه لمرام ، دى بعتالى اكتر من الف رساله ، و بتبلغنى انها جايه 

رحيل بابتسامه شيطانيه : خليها تيجى ، ولو تعرف تاخد بنتها من ابوها تورينى 

زياد: رحيل متخلنيش اندم ان جبت البنت 

رحيل :  متقلقش ، انا عارفه انا بعمل ايه كويس ، المهم انا هروح الشركه مع ايلين و عدى دلوقتى  

وبعد محاولات تم اقناع الصغيرة بانها سوف تذهب مع رحيل و عدى لكى تستمتع ببعض المرح و احضار الالعاب الكثيرة لها 

__________________________________________

فى الكافيتريا

كانت تجلس فى حاله من الحزن و الضيق حين علمت بخبر اعلن عن بركان خامد بداخلها ظنت انه اصبح بلا جدوى 

صفاء بحزن :  تانى يا عهد ، ما انتى عارفه ان اليوم ده كان هيجى 

عهد : كان عندى امل يا صفاء ، مش معقوله الانسان اللى حبيته يروح كده 

صفاء : يروح ايه بس انت عارفه انو مش ليكى من ساعه ما خطب ، وخلاص اهو كتب كتابه 

عهد : مش متخيله ان بعد ما خطوبتنا اتفركشت ، ازاى راح خطب غيرى بعدها بشهر ، ازاى خلى واحده تانيه غيرى تبقي على اسمه 

صفاء : وحدى الله بقي ، بكرا ربنا يبعتلك واحد احسن من عاصم الف مرة والله 

عهد ببكاء : انا عوزاه هو يا صفاء ،انا قلبي موجوع اووى 

صفاء وهى تضم عهد : استهدى بالله ، طب بص قومى روحى و انا هقولهم انك تعبتى 

عهد بنظرة امتنان : تسلملى يا صفاء 

وبعد اقل من نص ساعه 

كانت تجلس عهد بحضن والدها تبكى على حظها العسر و على حب طفولتها الذى انتهى فى غمضة عين 

سعيد : يا بنتى انتى نصيبك لسه مجاش ،ربنا شايل ليكى الاحسن 

عهد: ونعم بالله يا بابا ، بس انا قلبي موجوع يا بابا 

سعيد : سلامه قلبك يا حبيبتى ، طب  بقولك ايه ، قومى البسي انا من زمان مخرجتيش ، تعالى نتفسح ونخرج ، وبعدين انتى كنتى عاوزه تروحى تجوزى عاصم المعفن ده و تسبينى لوحدى 

عهد بابتسامه وهى تضم والدها  : مقدرش يا سعده والله 

سعيد بحنيه : طب يلا قومى بقى ، ده بيقوله فى فليم حلو اووى نازل السينما تعالى يلا ننزل و نشوفه

عهد:  مش قادره والله يا بابا 

سعيد : بلا مش قادر بلا بتاع ، " ثم اكمل بضحك "عشر دقايق هقوم البس واللى هيتاخر على التانى هو اللى عليه تمن التذاكر 

عهد بابتسامه : لا وعلى ايه الغرامه انا قايمه البس 

الفصل الرابع من هنا