رواية وريثه القصر الفصل التاسع بقلم هدير محروس
فى صباح يوم جديد و تحديدا فى منزل عامر المرشدى الذى استيقظ نظير صوت جرس الباب
عامر بفرحه : اخيراا ، داده حليمه
حلميه : ايه وحشتك
عامر و هو يحمل اغراضها : جدااا متتخيليش انا اتبهدلت فى بعدك قد ايه
عدى بنوم : صباح الخير
حليمه : ااه انا دلوقتى عرفت انت اتبهدلت. ليه ، صباح الورد يا عدى
عدى و هو يقوم باحتضان حليمه : صباح النور
ايلين و هى تنادى على عامر : بابا
حليمه باستغراب : بابا ! ، انا سبتك ١٥ يوم لحقت تخلف امتى
عامر بضحك : اخلف ايه يا ست الكل ، تعالى بس كده و انا احكيلك كل اللى حصل
__________________________________
فى الكافتريا
جاء كالعادة و طلب القهوة الخاصه به و بالطبع ان تكون عهد هى التى اعددتها له
عهد ببرود : اتفضل القهوة بتاعت حضرتك
زياد : مبدئيا شكرا يا ستى
عهد : عفوا
زياد : عهد
عهد وهى تجز على اسنانها : افندم ، يا استاذ زياد
زياد بتفكير : عندكم ايه هنا فطار
عهد : اللى حضرتك تطلبه
زياد : طب ما تفطرينى على ذوقك
عهد برفعه حاجب : افندم ، وبعدين المدام مفطرتيش حضرتك فى البيت ليه
زياد : مدام مين
عهد : ولا حاجه ، ثوانى و هجيب الفطار
وكادت ان تمشى لتنفيذ طلبه ولكن قرر مشاكستها مرة اخرى. لتاكيد ما ظنه
زياد : عهد
عهد و هى تغمض عيونها من شده غضبها : هو انت عاجبك أسمى ، كل شويه عهد عهد ، ايه فى ايه
زياد : انتى لو بتعاملى كل زبون بالطريقه دى مش هتكملى هنا يومين
عهد : حضرتك عاوز ايه يا استاذ زياد
زياد : انا اسمى زياد بس من غير استاذ ، و ياريت و انتى بتكلمينى يكون فى ابتسامه لطيفه كده
عهد : حاضر ، عاوز ايه يا زياد
زياد بسؤال : فين الابتسامه ، معلش انا راجل بحب النظام
عهد برفعه حاجب : والله
زياد : يا ستى بهزر معاكى ، وبعدين يا ستى لو انا ضيف تقيل هنا انا اخد بعضى و امشي
عهد : حضرتك ده مكان اكل عيش ، مينفعش كده
زياد : انا شكلى تعدتى حدودى يا انسه على العموم ، انا اسف و تركها و ذهب خارج الكافتيريا
عهد : اووف يعنى كان لازم يا عهد تعملى كده
وكادت ان تمشي و لكن لاحظت رجوعه مرة اخرى و جلس بمكانه
عهد باستغراب : نعم
زياد بمشاكسه : اصل الصراحه قولت قدام دى اخر مرة هاجى فيها الكافتريا ، يبقى اشرب قهوة تانى من ايدك
عهد و هى تتركه ولكن كانت الابتسامه تزين وجهها
__________________________________
فى منزل عامر
حيث ترك عامر الاطفال بأمانه حليمه و انطلق هو الى عمله
ايلين : داده
حليمه وهى تقرأ فى المصحف : صدق الله العظيم ، ايه يا حبيبتى
ايلين : هو عامر هيجى امتى
حليمه بابتسامه : كمان شويه يا حبيبتى
ايلين : هيتاخر يعنى
حليمه : امم طب ايه تروحى تاخد شاور بسرعه واكون انا جهزت الاكل بسرعه لحد ما يجى عامر
ايلين بفرحه : لا انا هعمل الاكل معاكى زى ما كنت بعمله مع مامى
حليمه : طب خلاص متفقين
وبعد اقل من ساعه تم تحضير الطعام على موعد وصول عامر
وبعد لحظات حضر عامر الذى رحب به الاولاد كثيرا
وبعد تناول وجبه الطعام الخاصه بهم ، طلبت حليمه التحدث مع عامر
عامر : داده حليمه ، ابوس ايدك اوعى تقولى هتمشى انا ما صدقت انك جيتى
حليمه : لا يا بنى متقلقش ، انا بس كنت عاوزه اتكلم معاك فى كلمتين بخصوص ايلين
عامر : ايلين ، هى عملت حاجه زعلتك
حليمه بنفى : لالا خالص البنت هاديه و جميله خالص
عامر: فعلا والله يا داده ، انا اتعودت على وجودها
حليمه : ما ده اللى انا عاوزه اتكلم معاك فيه
عامر : خير يا داده
حليمه وهى تعطيه قلاده فى يده : امسك دى و افتحها
عامر : ايه دى
حليمه : دى سلسله ايلين
عامر باستغراب : و سلسله ايلين معاكى ليه يا داده
حليمه : ايلين النهارده و هى بتاخد الشاور بتاعها نسيت تلبس السلسله و لما فتحتها لقيت حاجه مش مفهومه ليا لحد دلوقتى
عامر باستغراب : هيكون فيها ايه بس
ثم قام بفتح السلسله مندهشا
عامر : انا صورتى جوا السلسله ازاى
حليمه : مش معقوله طفله لسه متعرفه عليك جديد ، و يكون بالصدفه صورتك جوا السلسله بتاعتها
عامر بتفكير ثم قرر انا ينادى على ايلين
ايلين : بتنادى عليا يا بابا
عامر بابتسامه : ايلين السلسله دى بتاعتك
ايلين : اه ، انا افتكرتها ضاعت وانا باخد شاور
حلميه : ايلين يا حبيبتى ، السلسله دى حلوة اووى ، مين اللى جابها ليكى
ايلين ببراءة : مامى جبتها ليا ، و قالتى ان بابى جبها ليا
عامر و هو ينظر الى حليمه
حليمه : طب يا حبيبتى روحى العبى مع عدى
عامر : انا مش فاهم حاجه ، منين صورتى ، و منين امها قالت ليها ان ابوها هو اللى جابها ليها
حليمه : انا استغربت لما لقيت صورتك موجوده فى السلسله ، الاول انا افتكرتها بتاعت رحيل علشان انا ماخدتش بالى انى ايلين كانت لابسها ، لكن كلام ايلين دلوقتى مع وجود صورتك جوها يبقى فى حاجه مش مفهومه
عامر : طب جايز اكون شبه والد ايلين علشان كدة طلبت تقولى بابا
حليمه : على حسب الكلام اللى انت حكيته ليا انا ايلين مشافتيش ابوها اصلا ، يبقى اكيد طفله فى العمر ده ماخدتيش بالها ان السلسله فيها ضاغط علشان تتفتح
عامر : يعنى ايه انا مش فاهم حاجه ، انا لازم اكلم رحيل
وبعد لحظات
رحيل : ايه يا حبيبي ، اخباركم ايه
عامر : تمام الحمدلله يا حبيبتى ، اخباركم ايه
رحيل : تمام يا حبيبى ، الاولاد عاملين ايه
عامر : الحمد لله ، وكمان داده حليمه جت النهارده
رحيل : طب كويس سلملى عليها
عامر : هو مش انتى قوتلى ان والده ايلين قربت تيجى
رحيل بكذب : اه هى خلال يومين هتيجى
عامر بشكه : اه صحيح انا نسيت اسئلك هى ايلين دى بنت مين من صحابك
رحيل بتوتر : على اساس انى لو قوتلك هتعرف ، ما انت عارف صحابى البنات كتير
عامر : لا عادى ، حبيت اعرف بس
رحيل : طب مسئلتيش ليه ايلين على اسم مامتها
عامر : بتهزرى يا رحيل انا بحاول انسي ايلين ان مامتها مش موجوده ، علشان بتفضل تعيط
رحيل باطمئنان : اه طبعا ده احسن ليها
عامر : وبعدين انا عرفت خلاص هى ملامحها شبه سارة صاحبتك ، مش انتى ليكى صاحبه اسمها ساره و بتسافر كتير مع جوزها
رحيل لنفسها " سارة " ثم اكملت بكذب : ااه بالظبط هى ساره ، سارة تبقي ام ايلين
عامر : طب سلام دلوقتى يا رحيل
وبعد انتهاء المكالمه
حليمه : خير يا ابنى
عامر : داده معلش سبينى مع نفسي شويه
واخذ يتذكر عامر ما قالته ايلين له من عددة ايام
فلاش باك
عدى : عامر ، شوفت البيت اللى عملته ايلين بالمكعبات
عامر : ده ايه الشطارة دى ، برافو يا ايلى
ايلين بفرحه : ماما كانت بتلعب معايا بالمكعبات هى و زيزو
عامر : ماما وحشتك يا ايلين صح
ايلين : اه اووى ، هى اتاخرت عليا ، " واخذت تقوم بالعد على اصابعها " يوم ويوم ويوم كتير اوووى
عامر بضحك : معلش هى قربت تخلص شغل و تيجى ايلين : بس ماما على طول بتكون معايا فى البيت ، مش بتروح الشغل ، زيزو هو بس اللى بيروح
عامر لنفسه : مش بتروح الشغل ، امال رحيل قالتى عكس كده ليه ، ثم وجه حديثه الى ايلين ، يعنى ماما مقالتيش ليكى انها مسافره خالص يا ايلين
ايلين : لا
عامر : غريبه دى ، طب ماما اسمها ايه يا حبيتىى
ايلين : اسمها مرام
بدى على عامر ملامح الاستغراب ، ثم سئل عامر : مرام ، طب مين زيزو ده يا ايلين ، ده بابا
ايلين و هى تحرك راسها بالنفى: لا ، ثم اكملت بعبوس و دموع ، ايلى مش عندها بابا ، ممكن اقولك انت
كما اخذ يتذكر ايضا
عدى بهمس : هى ايلين بتقلدك يا عامر
عامر بتركيز حيثوا وجد ان ايلين تاكل الجزء العلوى من الخبز ما يسمى " وش العيش " و تترك الجزء السفلى الذى يسمى " ظهر العيش "
كما وجد انها تقوم بتقطيع بعض اللقيمات فى صحن الشوربه و تقوم باكل كما يفعل عامر
عامر بضحكه : انتى بتقلدينى يا ايلين
ايلين ببراءة : لا يا عامر ، انا على طول باكل كده
بااااك
وتذكر كلمه اخته التى ما زالت فى سمعه
رحيل : ااه بالظبط هى ساره ، سارة تبقي ام ايلين
