رواية وريثه القصر الفصل السابع عشر بقلم هدير محروس
كانت تغرق فى نومها نظير ليله الامس الحافله و لكن ازعج نومها هو الاتصال المتكرر عليها
عهد بغضب : خير ااايه
زياد : مين معايا
عهد : انت بتهزر ، مصحينى من النوم وتقولى مين معايا
زياد : انا راضى زمتك يا شيخه ، واحد زى المفروض بيصحى خطيبته القمر اللى حضرتك ، تنفع حضرتك بقى تقوله خير اااايه
عهد : يا زياد حرام عليك انت مسهرنى لحد ٣ الفجر يدوبك نمت ٤ ساعات ، الساعه لسه ٧ الصبح
زياد : ايوا فعلا ده حصل ، بس ده مبرر يا انسه انك تصحى و تقولى خير اااايه
عهد بغضب : لا يا ابن المسيرى بقولك ايه انت خلتنى فى يومين يومى مقلوب
زياد وهو يصقف : حلاوتك ايوا كده اظهر يا جعفر
عهد : طب تعالى هنا ، جواز ايه اللى بعد ٦ شهور
زياد : كتير صح ، انا قولت كده فعلا
عهد : زياد انا مش بهزر
زياد : طب تعالى يا ستى نتكلم بالعقل ، الشقه و جاهزة من كل حاجه يبقى ليه التأخير
عهد : لا يا زياد ، انا عاوزه كل حاجه على زوقى
زياد : يا روحى لو عاوزه اطربق البيت و ابنيه تانى على ذوق انتى تؤمرى
عهد بتفكير : لا بص احنا قدامنا وقت محترم يعنى ،يعنى قول كده ٣ ، ٤ سنين كده عقبال لما اخلص الشقه
ولم يستغرق الامر كثيرا فقد بعدت عهد الهاتف عن اذنيها نظير الغضب الذى اصبح به زياد الذى سببه ما توفهت به
___________________________________
كانت تقوم بصنع فطور خاص بها و بايلين نظير ذهاب عامر الى عمله فى الصباح الباكر و قطع عملها اتصال من رحيل
مما اثار فضولها لهذا الاتصال
مرام : صباح الخير يا رحيل
رحيل : صباح النور ، انتى فى البيت
مرام باستغراب : اه فى البيت انا و ايلين ، فى حاجه حصلت ولا ايه
رحيل : لا ابدا ، انا كنت قريبه منك يعنى ، فقولت اعزم نفسي عندك على قهوة ينفع
مرام بنبره مرحبه : يا ستى تعالى انا لسه كنت بجهز الفطار تعالى نفطر الاول و اعملك قهوة
رحيل : طب حلو اووى. ، انا خلاص يعتبر وصلت
_________________________________
فى ذلك الوقت كان فى عمله يقوم ببعض التوقيعات حتى دلف اليه تاج يقطع هذا الهدوء المميت
عامر : تاج ، والله كنت على بالى
تاج و هو يجلس امام عامر : لا ما هو واضح يا صاحبى
عامر : اممم ، حاسس انى فى حاجه عاوز تقوله ، اشجينى يا حبيبى
تاج : يعجبنى فيك انك نبيه يا عمورى والله
عامر و هو يوقع اخر ملف : و ادى التوقيعات خلصتها ، قولى بقي فى ايه
تاج : والله السؤال ده اللى نفسي اسئله ليك ، فى اى بقي
عامر : مش فاهم
تاج : انتى فاهمنى كويس ، انت هتفضل المعامله بينك و بين مرام فى الضياع كده
عامر : بمعنى
تاج : عيب لما تكون قد باب الشركه كده و اهزقك عيب على دقنك
عامر : والله يا بنى الحياه الى حد ما مستقره ، وده علشان خاطر بنتى غير كده مش بفكر
تاج : عليا يا ابن المرشدى ، يعنى عينى فى عينك كده انت مش نفسك الميه ترجع لمجريها و تبقوا احسن من الاول
عامر : معتقدتيش يا تاج ، كده احسن لينا
تاج : بس يا عامر خدها نصيحه منى ، اللى فات خلاص بقي ماضى ركز فى مستقبلك ، واللى معرفتيش تعيشه من مرام زمان عوضه دلوقتى
__________________________________
فى ذلك الوقت كان نفس الحديث الذى دار بين عامر و تاج يدور بين رحيل و مرام
مرام باسى : معتقديش يا رحيل اللى فاتت ممكن يتعوض و ان الامور هتتصلح ، انا سايبه الايام تعالج اللى حصل
رحيل : مرام حبيبتى ، انتى عارفه انا بعزك قد ايه و انتى غاليه عندى قد ايه ، و نصيحه من اختك حاولى تعوضى اللى فات مع عامر ، انتوا الاتنين علاج لبعض
مرام : مش عارفه يا رحيل ، انا اه غلطت زمان ، بس زى ما قوتلك جايز الايام تراضى النفوس بينا
رحيل : لو حابه تبدئى من اول وجديد مع عامر يبقى لازم تبدئى من نفسك يا مرام
مرام : بمعنى
رحيل : اتكلمى معاه يا مرام ، انتى اللى هتقدرى تكملى حياتك يا حبيتي
مرام بابتسامه : حاضر يا رحيل
رحيل وهى تنظر ل ايلين : وبعدين ايه مش حاسبه ايلين معاكم ليه مش عاوزين تجيبوا ليها اخ ولا اخت
مرام بضحكه : فكرتينى ، امبارح و احنا فى المول سئلتنى هجبلها اخت امتى و فضلت اقنع فيها و هى واخده العناد طبع من عامر
رحيل : واشمعنى اخت ليه مش اخ
مرام بضحكه : عدى ابنك كره البنت فى صنف الرجاله كلها
رحيل بضحكه : والله عدى ابنى يكره اى حد فى الخلفه اصلا
مرام بابتسامه : شكرا يا رحيل
رحيل وهى تشرب من قهوتها : لا الشكر ده انا بحبه فعله ، ثم نظرت لايلين بس لما تنفذى طلب ايلين
مرام بضحكه : انتى شايفه كده يعنى
رحيل : انا مش شايفه غير كده ، و بالمناسبه انا هكلم عامر و هبلغه انكم هتتغدوا عندى النهارده و مفيش نقاش فى الموضوع ده
_______________________________
فى ذلك الوقت كانت تقوم بعمل الغذاء من اجل زياد حيث استمعت له و قررت ترك عملها فى الكافيتريا مؤقتا ولكن تعتقد فى مخيلتها انها سوف تعمل على اقناعه اليوم فى تغير قراره
و بعد عدة ساعات قليله اعلن جرس المنزل عن وصوله و ذهبت لكى تفتح الباب ولكن لم يكن زياد بل كان عاصم
عهد : خير
عاصم : ازيك يا عهد اخبارك
عهد : قولنا خير ، اؤمر عاوز ايه
جاءها صوت ابيها من الداخل يسئل عن من بالخارج
عهد : ده الاستاذ عاصم يا بابا
جاء سعيد مرحب به : تعالى يا ابنى اتفضل
عاصم : لا يا عمى ، انا بس عرفت ان عهد اتخطبت امبارح ف جيت ابارك بس
سعيد : كتر خيرك يابنى الله يبارك فيك ، وعقبالك ان شاء الله
عاصم باسى : ان شاء الله يا عم سعيد
واثناء نزول عاصم من على السلم تقابل مع زياد الذى نظر اليه زياد بغرابه
و قام بدق الباب فقامت بفتحه عهد مبتسمه قائله : نورت يا خطيبى
زياد بابتسامه : بنورك يا خطيبتى
و بعد دخوله و ترحيب سعيد به
زياد : انتوا كان عندكم ضيوف ولا ايه
سعيد : لا ابدا يا بنى
زياد : غريبه اصل قبلت واحد نازل من عندكم
سعيد : اه ده عاصم ، جارنا ، كان بيبارك لعهد
لم يبالى كثير بما حدث ، و قطع شرود تفكيره نداء عهد تبلغهم بتحضير سفرة الغداء
وبعد تناول الغداء كان يتسامر زياد مع عهد فى البلكونه
زياد بحب وهو يقوم بامساك صنيه الشاى الذى اعدته عهد له : تسلم ايدك
عهد : الله يسلمك يا زيزو
زياد بضحكه : زيزو
عهد : هى ايلين بس اللى يحق عليها الاسم ده ولا ايه
زياد : الله احنا نبدئها بقى غيره و كده
عهد بضحكه : لا دى مش غيرة دى مشاركه الاسم
زياد : ياستى الاسم و صاحب الاسم تحت امرك
عهد : تسلملى ، ثم اكملت بابتسامه ، طب يا زياد كنت عاوزه اطلب منك طلب
زياد : اطلبى يا حبيبتى ، وانا انفذ
عهد : انت قوتلى انى مشتغلش
زياد : محصلش
عهد : هو ايه ده ، مش انت قوتلى اسيب الكافتريا
زياد : بالظبط كده قوتلك سيبى الكافتريا لكن مقولتيش انك متشتغليش
عهد : يعنى فرقت يا زياد
زياد و هو يشرب الشاى : طبعا يا قلب زياد
عهد : فرقت فى ايه بقي
زياد : فرقت يا ستى ، فى انى ناويه انى استقر هنا ، و قدام انا ناوى استقر هنا ، يبقى لازم كنت افتح الشركه خاصه بمجالى هنا ، وقدام هفتح شركه هنا و يبقى هحتاج مترجمه معايا ، فهمتى
عهد : لا
زياد : لا مفمتيش ، ولا لا معترضه
عهد وهى تشير باصبعين : الاتنين ، مفمتيش و مش موافقه انك تشغل بنات معاك
زياد : اصلا ، لا تمام ، بص يا حبيبى اولا انا محتاجك معايا فى الشغل عاوزه مترجمه شاطرة زيك و انتى مجالك لغات اصلا و ده هيساعدنى فى شركه السياحه اللى فتحتها هنا ، و لو مش حابه مفيش مشكله بس بهدله تانى فى كافتيريا لا ، انا عاوزك قدام عينى فى كل لحظه
عهد بابتسامه : موافقه جدااا
زياد : طب يا انسه يا مترجمه ، ان شاء الله مستنيكى بكرا علشان تعملى الانترفيو
عهد : انترفيو ايه يا زياد ، انا هروح الاقى مكتبى جاهز و باخد مرتب شهر قبل ما ابدء شغل
زياد : ايه يابت البلطجه دى
عهد : هى كده عافيه
زياد بضحكه : انتى تؤمرى ، بس انا كنت عاوزه اسئلك على حاجه كده
عهد : اتفضل طبعا
زياد : مين عاصم ده
عهد : طب قدام جبت سيرته ، انا هقولك ده يبقى مين تمام
زياد : تمام
عهد : عاصم ده يا زيزو ، جارى و اتخطبنا و محصلش نصيب و هو خطب و كتب كتابه كمان بس محصلش نصيب معاه برضو و فشكل و ربنا يسهله حاله
زياد : و محاولش يتكلم معاكى
عهد : وحتى لو حاول يا زيزو ، انا معاك دلوقتى واكيد لو لسه فارق معايا اكيد مكنتيش وافقت عليك
زياد بخبث : طب وفقتى عليا ليه يا دودو
عهد : ابدا قولت مصلحه اعمله القهوة و بدل ما يدفع فلوس فى الكافتريا اخدها انا
زياد : اه يا نصابه ، وانا اللى قولت ان البنت دايبه فى هوايا
عهد : انا ابدا
زياد بغمزة : طب عينى فى عينك كده
_________________________________
فى ذلك الوقت بعد جلسه الغذاء و كانوا يستمتعون بقضاء الوقت فى الحديقه الخاصه بمنزل رحيل
تاج : مبروك صحيح يا عامر على الصفقه الجديدة
رحيل : لا اللى ليه حق بجد فى انها تشكر هى مرام
مرام : انا عملت ايه بس ، ده الطبيعى
رحيل بغمزة لمرام : المفروض يا عامر تشغل مرام معاك فى الشركه
عامر و هو ينظر لمرام : والله انا شايف ان الاحسن ليها بيتها ، ولا انتى شايفه ايه يا مرام
مرام بعناد : والله انا اقدر اوفق بين البيت و بين اى حاجه تانيه
عامر وهو يتأك على اسنانه فى غيظ : اكيد بس الاحسن بيتك مش كده
رحيل وهى ترى ان الوضع قد اشتعل بينهم : عدى حبيبى ايه رايك تاخد ايلين تفرجها على الالعاب بتاعت الجنينه
ثم قامت بالاستئذان من عامر و مرام و اخذت معاها تاج بحجه احضار شئ من المطبخ و كان ذلك ليتركوا كلا من عامر و مرام المجال للحديث
مرام بهدوء : عامر ، هو انت فعلا رافض انى اشتغل
عامر : مرام دماغك بقي ، محتاجه الشغل فى ايه
مرام بصوت منبوح و عيون تفيض بدموع مكتومه : اتخنقت يا عامر ، اتخنقت
عامر و قد انتبه اليها : اتخنقتى من ايه
عامر : انا عارفه انى اللى عملته انت مش هتسامحنى عليه ، بس على الاقل يمكن الشغل معاك يقربنى منك زى زمان ، انا عاوزه هبقي مرام بتاعت زمان
عامر و قد اعلن قلبه اسارير فرحه ولكن عاند على عدم البوح به : وهو الشغل اللى هيخليكى تعملى كده يعنى ، و بعدين مش كان كلامك انك مش طيقانى و انك وافقتى علشان خاطر ايلين
مرام : صح انت عندك حق ، انا عاوزه اروح ، و اتجهت الى الحمام لتعديل ملامح وجهها التى افسدتها دموعها الخائنه و اثناء ذهابها انتبهت اليها رحيل الذى بمجرد مشاهدتها لهذه الحالة اتجهت مسرعه لاخيها
رحيل : انت هببت ايه
عامر و هو يرفع يديه الاثنين : انا كنت بغلس عليها والله ، هى اللى زعلت و قفشت
تاج : انت قوتلها ايه يا عامر
عامر وقد سرد عليه ما حدث
رحيل بغضب : هتشلينى ، اعمل فيك ايه
عامر : طب براحه ، وانا هصلح الدنيا ، وفى ذلك الوقت جاءت مرام ، التى استاذنت من رحيل بالذهاب لشعورها ببعض التعب
وبعد مرور ساعه فى الطريق و امتثال مرام الصمت لحين وصولهم الى المنزل ، اتجهت بقوه الى باب غرفتها لتقوم بتغير ملابسها و كاد ان يلحق بها عامر ولكن اوقفته الصغير بغضب
عامر : فى ايه انتى كمان
ايلين بغضب : انت نوتى علشان زعلت ماما ، وقبل ان تذهب الى غرفه والدتها قامت بالضغط على قدمه بحذائها الكعب نسبيا ، مما جعل عامر يتأوه من الوجع
عامر : يا بنت ..
