رواية زواج ثاني الفصل التاسع بقلم ايمان محمد
ايه ياحبى فكرتى!؟
رضوى: ايوا يامراد بعد مافكرت كويس قررت امضى على الورق موافقة اتنازل عن حقوقى مقابل الطلاق
.... الو مراد انت معايا!!
رد مراد بعد صمت قصير: انتى بجد هتمضى على الورق؟؟
رضوى: ايوا مش انت قولتلى اختار بصراحه فكرت فى كلامك ولقيت معاك حق مش هضيع وقتى فى المحاكم لانى مش فاضية
مراد بضيق: للدرجادى مستعجلة تخلصى منى
رضوى: لو معندكش حاجة مهمه تقولها هقفل
وقبل ماتسمع رده كانت قفلت
اما مراد فكان فى حالة غض*ب وهو مش مصدق انه خلاص خسر رضوى حب حياته هل اخطأ عندما قرر الانتقام من عمه
كانت مى فى اوضتها وسمعت صوت اختها
=مى انتى لسة صاحية؟
مى: ايوا فى حاجة؟
رضوى: طب ممكن ادخل
مى: اتفضلى
دخلت رضوى وقعدت على طرف السرير
مى بسخرية: مش محتاجة تستأذى ده بيتك
رضوى: مى عايزة اتكلم معاكى
مى: لو فى نفس الموضوع مش عايزة اسمعك
رضوى باصرار: لا هتسمعينى المرادى وغصب عنك
مى بانفعال: اممم هتقوولى ايه انك مش انتى الل قولتى لبابا على مكان هشام صح
رضوى: مش انا الل قولتله فعلا
مى: بس انتى الل عرفتيه ان فى واحد فى حياتى بحبه رغم انى قولتلك اوعى تعرفى حد لغاية ماهشام يقول هنعمل ايه
رضوى: كنت شايفاكى بتتعذ*بى وانتى مخطوبة لواحد مش عايزاه روحت لبابا وحاولت اشرحله انك عمرك ماهتقبلى الجوازة دى وانه كدا بيدم*ر حياة تلاته افتكرته هيتفهم الموقف
قالت بصوت عالى بقهر: وكانت ايه النتيجة؟ ان هشام وعيلته اختفوا من سنتين ولحد دلوقتي ملهومش اى اثر وياعالم بابا عمل فيهم ايه
رضوى: انا والله ماقولت لبابا غير اسمه ومعرفتهوش حتى حاجة عن اهله ولا ساكنين فين
مى بسخرية: وهو صعب على شاكر البسيونى يعرف مكانهم!
رضوى: مى انتى مش عايزة تتقبلى الحقيقة سواء انا قولت لبابا انك بتحبى واحد او لا كان كدا كدا هيعرف لانه كان شاكك فيكى
مى ببرود: صح معاكى حق ياريت تتفضلى عشان عايزة انام
خرجت رضوى بحزن وهيا مش عارفه تعمل ايه عشان اختها تسامحها خصوصا انها اقرب اخت لقلبها
فى اليوم التالى صحيت رضوى وجهزت الفطار دخلت اوضة مى تصحيها بس ملقتهاش
رضوى: ناوية على ايه المرادى يامى
بقلمى ايمان احمد
فى منزل شاكر
=ياأهلا ياأهلا بالسنيورة كنتى فين امبارح يابت؟؟
مى: كنت عند رضوى
مسكها من ايدها بشدة وقال: انتى تعرفى مكانها هيا فين؟؟
مى: متحاولش لانى مش هقولك على مكانها...... على العموم هيا بتخطط لطلاقها من مراد
شاكر: بت الك**الل هتفضحن*ى
صفاء بخوف: هيا حرة ياشاكر فى حياتها
شاكر: فضحيت*نا هتبقى على كل لسان ياهانم بنتك مكملتش سنة جواز
لارين: لا يابابا بقالها اكتر من سنه.... يعنى داخله فى سنة ونص اهى
شاكر: اخرسى يابت
كانت لسة مى هتمشى بس وقفها صوت شاكر
البت دى متشوفش الشارع
مى: متخافش مش ناوية اهرب لو عندى النية دى مكنتش رجعت تانى
ميار: مالك يارضوى مش بتكلمينى من يومين ليه؟؟
رضوى: مفيش حاجه ياميار
ميار: مفيش ازاى رضوى انتى زعلانة منى؟؟
رضوى: بصراحه ايوا... مراد عرف مكانى وانتى ومى الل كنتو عارفين المكان بس
ميار بزعل: شاكه فيا يارضوى انا والله عمرى مااخونك انا صاحبتك من الثانوى
رضوى: وهيا اختى.... على العموم فكك مراد مبقاش يفرق معايا كنت عايزة اقولك انا فكرت فى المشروع الل هنعمله وعايزة نبدأ من دلوقتي
روان : بيبى عندى خبر ليك يجنن
مراد: خبر ايه ده؟
حطت ايدها على بطنها وقالت بفرحة عارمة: هتبقى اب قريب مبرووك ياحبيبي
مظهرش على وشه اى علامات تدل على الفرحه او الحزن
روان وهيا بتهزه: مراد... مراد
قام مراد من مكانه وصفع*ها بقوة
حامل ازاى يابت الك*ب
شكرا لزيارتكم عالم روايات سكيرهوم
