الفصل الرابع عشر والخامس عشر
يجرى عليها : تقى قومى يا حبيبتى قومى
ولبسها جاكته وشاله وخدها عالعربيه ومسك التليفون
جلال : الو مليكه لو حد جنبك ابعدى
مليكه : ايوة
جلال : تعالى عالعنوان دة وهاتى معاكى هدوم لتقى بسرعه
مليكه : تمام
عند مليكه
رهف : فى حاجه
مليكه بتوتر : لا مفيش انا طالعه فوق
مليكه طلعت اوضه تقى واخدت هدوم منها ونزلت قابلت رهف
مليكه : رهف انا خارجه اتمشى شوى
رهف : ماشى يا حبيبتى
.......................
عند جلال
تقى فاقت : اه
جلال جرى عليها تقى انتى كويسه
نقى افتكرت اللى حصل وبتبكى : عمل فيا اى الحيوان
جلال : اهدى
وفى نفس اللحظه الجرس رن و جلال راح يفتح وكانت مليكه
مليكه بخوف : اى خصل وسمعت صوت عياط تقى طلعت تجرى عالاوضه
مليكه : حضنتها اى حصل اهدى يا حبيبتى كل خاجه هتبقى كويسه
جلال قص كل شئ لمليكه
مليكه وعى بتبص فى عين تقى : اهدى كل حاجه هتبقى كويسه اهدى
تقى : انا خايفه اخواتى لو عرفوا هيموتونى
مليكه : محدش هيعرف حاجه ماشى انتى غيرى هدومك وهقلهم كنا بنتمشى شوى وكل حاجه هتتصلح متخافيش انا جنبك تقى حضنتها وسابتها ومشت
مليكه : لازم نعرف الكلب دة لمسها ولالا
جلال : مش هينفع الدكاترة كلهم عارفين مراد وافراد العائله كلها
مليكه : طب الحل اى
جلال: انا هتجوز تقى
تقى كانت خارجه وسمعت الكلام
تقى : اى
مليكه : لازم دة يحصل يا تقى وفى اسرع وقت
تقى: بس انا
مليكه : من غير بس احنا مش هنقدر نعمل كشف عذريه ليكى الموضوع معقد بس صدقينى الحل الوحيد هو جوازك من جلال
تقى سكتت وبصت لجلال
مليكه : يلا نروح
جلال : استنى اوصلكوا
مليكه : مش هينفع مش عايزين حد يشوفك معانا
مشوا من عند جلال وركبوا تاكسى
تقى ماسكه ايد مليكه : شكرا يا مليكه
مليكه : انتى اختى يا تقى ومفيش شكر بينا بس هسألك سؤال
تقى : اتفضلى
مليكه : اى اللى وصلك لكدا
تقى بتنهيدة ودموع : لانى وحيدة محدش حاسس بيا كل واحد ليه حياته محدش بيدينى اهتمام ابيه مراد من لما نور ماتت وهو عايش معانا جسد من غير روح وابيه اياد مشغول ان هو يصلح بين رهف وماما وبابا اهم حاجه يشوفنا مبسوطين ودة اللى بيشوفوا من برة بس مبيدورش على اللى جوة وماما زى ما انتى عارفه اهم حاجه الخروجات والحفلات بتاعتها ومفيش غير عمر هو اللى قريب وبيهتم بيا بس طبعا بحكم شغله فهو مش بشوفه غير قليل كنت محتاجه اهتمام ولقيته عند اسلام وكملت بدموع بس انا غلطت مكنش لازم اعمل كدا
مليكه : بتحضنها خلاص كل حاجه هتتصلح متخافيش
.......................
فى الفيلا الكل قاعد قلقان على مليكه وتقى وبيتصلوا على تقى مقفول ومليكه نست تلفونها فالبيت
ومراد قاعد زى القنبله الموقوته اللى ممكن تنفجر فى لحظه ومحدش قادر يكلمه
والكل قاعد على اعصابه وفجأه الباب خبط والدادة فتحت وكانت تقى ومليكه سهير طلعت تجرى على تقى
سهير: انتى بخير قلقتينا عليكى
تقى : انا بخير يا ماما
خالد : كنتو فين واخرتوا لى لدلوقت
مليكه : كنا مع بعض والوقت سرقنا
اياد : طب مش تطمنونا عليكوا
تقى : انا تليفونى فصل شحن
مليكه : وانا تليفونى نسيته هنا
رهف : حصل خير المهم انكوا بخير روحى يا مليكه عند مراد
مليكه بخوف : حاضر وراحت مشت عند مراد وقربت منه مراد انا اس ولم تكمل ليهوى بصفعه على وجهها من شدتها وقعت ارضا
خالد : انت اتجننت ازاى تمد ايدك عليها وكمان وانا موجود
مراد ببرود : دى عشان تخليها تفكر مليون مرة قبل ما تخرج من غير اذنى
اياد: انت اكيد مجنون
رهف ميلت على مليكه : حبيبتى انتى كويسه
مليكه بدموع والم ووجع : اه عن اذنكوا
سهير : تستاهل مش متجوزة عشان تخرج من غير تستئذان
عمر: ماما مش وقته الكلام دة
مراد طلع على اوضه الرياضه وهو مخنوق جدا من نفسه ومن مليكه ومن الظروف وبيلعن نفسه
مراد : ازاى عملت كدا كل ما الامور تتصلح بتبوظ اكتر بتتعقد يارب
اياد دخل عليه : روح اعتذر ليها
مراد ساكت ومردش
اياد : مكنش لازم تمد ايدك عليها وكمان قدامنا هى خرجت فعلا غلطت بس يمكن نست تكلمك وكمان انت غلطت ويمكن اكبر من غلطها انت قليت من كرامتها قدامنا كلنا وقدام الشغالين
مراد : كان لازم تعرفنى انها خارجه لانى محذرها
اياد : كان ممكن تعاقبها بطرق تانى غير الضرب الضرب عمرة ما كان بيحل المشاكل بالعكس بيعقدها
مراد : انت متعرفش انا فكرت فى مليون حاجه وكلها افكار كنت بموت وانا بفكر يكون حد خطفها عملت حادثه ابن ع ولم يكمل يوووووه يا اياد سبنى لوحدى
اياد : ماشى وخرج من الاوضه
.....................
عند مليكه قاعدة منهارة من العياط
تقى دخلت عليها: انا اسفه يا مليكه كل دة بسببى
مليكه وهى تمسح دموعها : لا يا حبيبتى انا فعلا غلط كان لازم اكلم مراد الاول قبل ما اخرج
تقى : انا هروح عن ابيه وهتأسف واقله ان انا اللى استعجلتك ودوشتك و
قاطعتها مليكه : لا مترحيش لمراد انا كويسه روحى ارتاحى انتى اكيد تعبانه
تقى بحزن : ماشى عن اذنك
تقى خرجت من عند مليكه
######################
مراد قرر يروح لمليكه خبط عالباب
مليكه : ادخل
دخل مراد ومليكه اول ما شافته خافت واتوترت ومراد لاحظ دة وبيلعن نفسه للدرجه اللى وصل مليكه ليها
مراد: انا اسف يا مليكه
كانت تنتظر هذا واسرعت لترتمى با حضانه فهو نبض قلبها وهى شدد من احضتنها فهى من ملكت زمام قلبه من جديد
مليكه ببكاء انا اسفه
مراد مسك وشها بايديه وسرح فى جمالها وقرب منها وقبلها قبله بس فيه غضبه منها حاولتابعادة ولم تستطع وكان هو هائم وفاق على طعم دماء شفايفها وسرعان ما تحولت الى قبله رقيقه وبادلته اياه وابتعد لاحتياجهم للهواء وبدأ يقبل وجهها وخلع حجابها وبدا يبوسها فى رقبتها
مليكه بهمس: مراد
مراد : اممممم
مليكه : مينفعش
مراد : فاق مراد انا لازم امشى لو فضلت هنا هتحصل حاجات مش لطيفه
مليكه اتكسفت ونزلت وشها الارض وهو مشى
.........................
عند اياد
رهف سرحانه وقاعدة بتفكر فى تقى وبتكلم نفسها هى مكنتش لابسه اللبس دة وهى خارجه انا لازم اشوف مليكه فاقت على حضن زوجها
اياد : بتفكرى فى اى
رهف ببسمه : فيك
اياد : بجد طب بتفكرى فيا فى اى
رهف : مش لازم تعرف
اياد : ماشى يا رهف هتنزلى الشغل بكرة
رهف : ياريت انا مليت من قعدة البيت
..........................
صباح يوم جديد
قاعدين على الفطار الكل وكل واحد سرحان فى حاجه
رهف : مال شفايفك يا مليكه انتى اتعورتى ولا اى
مليكه : كح كح كح وبصت على مراد اللى كاتم ضحكته بالعافيه ان هو ينقذها : لا يا حبيبتى اصل هو اه عطيتها وانا باكل امبارح
سهير: اياك طفله عشان تعطى شفايفك
مراد بص لمليكه ومسك ايديها : دادة
الدادة : نعم
مراد : انقلى حاجه مليكه كلها اوضتى
مليكه : لى
مراد بخبث بعدين هقلك
مليكه وشها احمر واتكسفت وبصت فالطبق
خالد : ربنا يسعدكوا
الباب خبط والخدامه فتحت الباب وراحت عندهم
الخدامه : فوزيه هانم وعادل بيه جم برة
خالد بفرحه : احنا جايين حالا
مراد مسك ايد مليكه وخدها ومشى والكل راحوا عشان يسلموا
وسلموا على جدتهم
مراد مسك ايد مليكه وخدها وراح عند عمه
مراد سلم على عادل وشد مليكه
عادل : مين دى
مراد: دى مليكه وسكت والكل استعجب سكوته وبصوا مكان ما باصص والكل اتصدموا
الجميع : نور
البارت الخامس عشر
عادل : مين دى
مراد: دى مليكه وسكت والكل استعجب سكوته وبصوا مكان ما باصص والكل اتصدموا
الجميع : نور
عادل بص على اللى بيبصوا عليها: دى جيهان تؤالم نور نستوها ولا اى
جيهان راحت عند مراد اللى ساب ايد مليكه : ازيك يا مراد واقتربت منه وحضنته وهوحضنها جامد وقعد يشم فى ريحتها ومليكه واقفه وباصه عليهم ودموعها نازله انما مراد فكان فى دوامه الماضى وبيكلم نفسه : نور نفس ريحتها وشكلها هى نور ومش راضى يبعد عنها والكل مستغرب من اللى مراد بيعمله
وافاق على صوت مليكه عن اذنكوا
عادل : انتى مين متعرفناش
مليكه بوجع وبصت على مراد: انا صديقه تقى عن اذنكوا
الجميع 
مصدوم من اللى قالته مليكه ومراد كمان
مصدوم من اللى قالته مليكه ومراد كمان والجميع قعد واتكلموا ومراد ماشلش عينه من على جيهان اللى بتتقمص دور نور باحترافيه وناسى مليكه
.......................
عند مليكه
رهف : انتى اكيد مجنونه ازاى قولتى كدا
مليكه ساكته ومش بترد
تقى : مليكه اتكلمى لى مقولتيش انك مراته
مليكه وهى سيباهم وماشيه : يمكن كنت مستنياه هو يقول هو انا مين وسابتهم ومشت
رهف : مليكه استنى استنى
بس مليكه كانت مشت
تقى : ربنا يستر جيهان مصيبه
رهف بخوف : قصدك اى
تقى بشرود : جيهان بتعشق مراد وكانت هتجنن لما اتجوز نور
رهف بخوف : ربنا يستر
.........................................
مليكه خرجت من الفيلا مش عارفه هتروح فين وقعدت اتمشت كتير من غير هدى وهى كل حاجه جواها متلغبطة وكلمت منى صاحبتها وقابلتها وقصت لها ما حدث
منى : غلطى يا مليكه كان لازم تقولى ان انتى مراته انتى كدا اتنازلتى عن حقك
مليكه : كنت مستنيه من مراد انو هو يقلهم انى مراته بس سكت حتى محبش يصلح اللى قلته ودة ملوش غير معنى واحد وانتى عارفه كدا
منى : يمكن حس انك اتنازلتى عليه
مليكه : متكدبيش عليا يا منى
منى: طب هتعملى اى
مليكه : هسيبه براحته لحد ما يختار هو
منى : متتنزليش عن حقك يا مليكه مراد جوزك ملكك انتى
مليكه ببسمه : لو ملكى سعادة مع غيرى
منى سكتت
مليكه بصحكه سخريه : انا هروح سلام
منى : سلام
..........................
مليكه راحت زارت مامتها وبعديها روحت
................
فى فيلا المغربى
رهف قلقانه واياد والكل ملاحظين دة
اياد : مالك يا رهف
رهف بخوف وبتبص على مراد: مليكه
مراد سمع اسمها بص على رهف
خالد : مالها مليكه يا رهف
رهف بخوف : خرجت من الصبح ومرجعتش لدلوقتى ومبتردش عالموبيل
مراد بغضب: يعنى اى خرجت ومستأذنتش لى
خالد بص بنظرة عتاب على مراد : يعنى انت مكنتش فاضى لدرجه انك متلاحظش وجود مراتك
عادل وجيهان بصدمه : مرات مين
خالد : مليكه بتكون مرات مراد وفى نفس اللحظه مليكه كانت وصلت
تقى : مليكه وطلعت تجرى عليها انتى كويسه
مليكه ببسمه: اه الحمدالله
خالد بعتاب : اخرتى ليه يا مليكه
مليكه : معلش يا بابا انا اسفه وباست ايدة
مراد بغضب: كنتى فين يا هانم
مليكه بسخريه : ويا ترى حضرتك لاحظت غيابى امته
مراد بغضب: مليكه اتكلمى عدل
مليكه ببرود : انا تعبانه وهطلع ارتاح
مراد شدها من دراعها : لما بكون اكلمك تقفى لحد الكلام ما بينا يخلص
مليكه بالم : بس انا كلامى خلص اوعى ايدك
مراد ضغط على ايديها ورفع ايدة ولسه هيضربها بس فى ايد مسكته وكان دة اياد
اياد بغضب: لو ايدك اتمدت عليها يا مراد انا اللى هقف فى وشك
مليكه عيطت ومراد زاحها بعيد ومشى
رهف : مليكه انتى بتنزفى
عمر: تعالى نروح المستشفى
مليكه : لا ملوش لزوم انا هطلع اعقم الجرح وهيبقى كويس
عادل : مراد اتجوز امته ولى محدش عرفنا
خالد : اتجوز من فترة
الجدة : بس شكلها بنت طيبه
خالد : جدا يا ماما
عمر ميل على اياد : جيهان طلعت ورا مراد اكيد بتحضر لمصيبه
اياد : انا صعبان عليا مليكه اوى
عمر: بس هى لازم متتديش الفرصه لجيهان لازم تحافظ على جوزها
...............................
عند مراد جيهان طلعت وراه
جيهان : رايح فين
مراد : هتمشى شوى
جيهان : ممكن نتمشى سوا
مراد : تماما
اتمشوا شوى وراحوا كافيه
جيهان: مبروك
مراد : الله يبارك فيكى
جيهان : اتعرفت عليها ازاى
مراد : ابتسم مليكه بتكون طالبه عندى
جيهان بخوف : بتحبها
مراد ابتسم وبص بعيد وشرد فى مليكه
جيهان اتغاظت جدا
جيهان : مراد رحت فين
مراد: ها لا ابدا تشربى اى
جيهان : لمون
...........................
عند مليكه
رهف : بقيتى كويسه
مليكه بحزن : اه
الباب خبط وكانت فوزيه
فوزيه : ممكن ادخل
مليكه : طبعا اتفضلى
فوزيه : رهف حبيبتى ممكن تسبينى شوى مع مليكه
رهف ببسمه : طبعا
وبعد ما مشت
فوزيه قعظت جنبها وبتملس على ظهرها : عامله اى يا حبيبتى
مليكه : بخيرالحمد الله
فوزيه : بصى يا مليكه انا هقلك حاجه انتى طبعا بتحبى مراد
مليكه : طبعا
فوزيه : يبقى حافظى على جوزك جيهان بنت ابنى بس هى مصيبه انتى لو بعدتى عن جوزك وسبتى ليها الفرصه صدقينى هتستغلها ومراد مش هيقاومها لانها شبه نور وهى بتستغل دة
مليكه : بس هو هيفضل عايش فالماضى دة كتير
فوزيه : دة بايدك
مليكه بعنى اى
فوزيه : انتى اللى تقدرى تنسيه الماضى حاليا لازم متبعديش عنه وتحاولى تبعديه عن جيهان لازم يا مليكه لاما هتخسرى ولا انتى عاوزة تخسريه
مليكه بشرود: لا مش عايزة اخسرة
فوزيه : وانا معاكى وهساعدك
مليكه حضنتها : شكرا ليكى
....................................
مليكه قعدت تستنى مراد وواقفه مستنيه ولقته جى مشى هو وجيهان وبيضحكوا الدم غلى فى عروقها ودموعها نزلت وطلعت تجرى نامت لانها مش عايزة تواجه مواجه دلوقت هتكون هى الخسرانه فيها
.......................
تحت
اياد بعتاب : حمدالله عالسلامه
مراد : الله يسلمك
اياد: جيهان ممكن تسبينا شوى
جيهان بغيظ : طبعا عن اذنكوا
اياد : ممكن افهم اى اللى انت بتعمله دة
مراد ببرود: اى
اياد : انت ازاى تعامل مليكه كدا وكمان وقعتها وعورتها ومسألتش عليها
مراد بخضه : بتقول اى
اياد: والله انت عايز اى لو هتجرحها ابعد عنها
مراد بغضب: انت بتقول اى
اياد بصوت عالى : انت مش ملاحظ تصرفاتك ازاى حضنت جيهان تؤام مراتك الاولى قدام مليكه مبصتش على وجعها وسبت ايدها اول ما شفت جيهان لا ومعرفتهمش مليكه بتكون اى
مراد: هى قالتلهم انها بتكون زميله تقى
اياد بغضب: يمكن كانت مستنيه حضرتك تعرفها عليهم يمكن حبت تشوف هى بالنسبالك اى يمكن حبت تديك مساحه بس للاسف انت خيبت ظنها
مراد: ودة مبرر يخليها تخرج من غير اذنى
اياد بضحكه سخريه : انت بتتكلم بجد مراد فوق انت ملاحظتش غياب مراتك غير لما رهف اتكلمت وقالت ان مليكه خرجت صدقنى ان مخرجتش من الماضى انت اللى هتخسر واول حاجه هتخسرها مليكه
مراد بص عليه وسابه ومشى
اياد : يارب تفوق يا مراد يا رب
.................................
مراد طلع فوق ولقى مليكه نايمه او بتمثل النوم راح عندها وقعد جنبها ومشى ايدة على وشها وعالجرح اللى فى وشها ومليكه كانت مستنياه يتكلم بس هو سابها ودخل الحمام
مليكه بحزن : للدرجه دى يا مراد
مراد دخل الحمام وبيعاتب نفسه : اى اللى حصلى معقول معقول رجوع جيهان خلانى انسى مراتى وابقى قاسى بالشكل دة معاها معقول يكون اشتياقى لنور هو السبب اللى خلانى مش واعى لاى حد غير جيهان بس مليكه لا مليكه روحى نبض قلبى سامحينى يا مليكه سامحينى
...................................
مراد خرج من الحمام وراح نام على طرف السرير وهو عايم فى ذكريات الماضى
اما مليكه فبتفكر هتحافظ على جوزها ازاى وهتتعامل مع جيهان ازاى ونامت وهى بتفكر
....................................
صباح يوم جديد
تحت عالفطار
جيهان : يلا يا مراد
فوزيه : رايحين فين
مراد : هنروح المستشفى
اياد: مش هتستنى مليكه
جيهان وهى بتشد مراد اللى بيكلم جلال : تبقى تيجى لوحدها
بعد وقت قصير مليكه نزلت
مليكه : صباح الخير امال مراد فين
عادل ببسمه : راحوهو وجيهان المستشفى
مليكه حزنت : طب تمام انا همشى انا كمان
اياد: استنى يا مليكه انا هوصلك
مليكه ببسمه : ماشى
......
