(الفصل الخامس)
الام:- اختك مالها
محمود:- نور قالت إنها تعبت شويه و نامت و هما جايين
الام:- طب يله و سبها ترتاح...
محمود:- طيب
................
*الصبح*
الام:- صباح الخير ى فروح...عامله ايه
فرح:- هو ايه ال حصل
محمود:- صباح الخير....
فرح:- صباح النور
محمود بضحك:- نوبك ثواب ابقى خسى شويه عشان وجعتى دراعى
فرح:- ليه هو انت شلتنى
محمود:- دى ظهيمر الصبح...
الام:- انتى كنتى جايه نايمه
فرح:- اه..طب انا همشى عشان متاخرش
الام:- تمام...خلى بالك من نفسك
محمود:- ولو حسيتى بتعب ابقى اتصلى اجى اخدك مش لازم تكملى اليوم لاخره
فرح:- طيب ...سلام
..............
*فى الشركه*
ذياد بابتسامه:- صباح الخير...
فرح بابتسامه:- صباح النور
ذياد:- عامله ايه دلوقتى
فرح:- كويسه...
...
نور:- ازيك ى صحبي...اوه..صباح الخير ى استاذ
ذياد:- صباح النور...طب هستأذن بقا
...
نور:- عامله ايه دلوقتى
فرح:- انا عاوزه اعرف ايه ال حصل
نور:- حصل فى ايه
فرح:- انا اخر حاجه فكراها انى كنت فى العربيه و بعد كده مش مركزة
نور:- اه..مانت باين من تعبك نمتى
فرح:- نمت...ممم..هحاول اقتنع
نور:- مالك ى بنتى
فرح:- مفيش
نور:- طب هسيبك بقا عشان ورايا شغل
فرح:- طيب
فرح فى نفسها:- هو ايه ال بيحصلى ده...ممكن عشان مضايقه من اشرف...خلاص خلاص هبقى اكلمه احسن عشان ارتاح
............
*اخر اليوم*
نور:- فروح...انا معلش همشى لوحدى النهاردة عشان رايحه مشوار
فرح:- طيب ى صحبي
نور:- اسئل سؤال بس متضايقيش
فرح:- لا اسئلى
نور:- انتى كلمتى اشرف تانى
فرح:- اووف..اه
نور:- و قالك ايه
فرح:- كنت هقولك لو رد...انا رنيت كتير النهاردة بس مكنش بيرد
نور:- طب مضايقيش نفسك....
فرح:- لا عادى....
نور:- والله هترتاحى لو حطيتى حد للموضوع ده
فرح:- مش عارفه اعمل ايه....طب روحى انتى مشوارك و نبقى نتكلم بكره
نور:- طيب...بس خلى بالك من نفسك
..............
فرح:- الو...اخيرا رديت عليا
اشرف:- بصى انتى لو ناويه على خناقه قوليلى
فرح:- فيه ايه ى اشرف...انا عملتك حاجه ضايقتك...
اشرف:- لا...بس انا مشغول فى الشغل...
فرح:- طب انت هترجع امتى
اشرف:- مش عارف..
فرح:- انت بقالك كتير اوى هناك...على الاقل ارجع كام يوم و بعدين ارجع تانى
اشرف:- مش فاضى...بس هحاول...انتى فين دلوقتى
فرح:- انا نازله من الشركه و مروحه اهو...
اشرف:- ماشى....
فرح:- بس كده...
اشرف:- اومال عاوزه ايه
فرح بنبرة ضيق:- ولا حاجه...سلام
اشرف:- سلام..
..................
*و لما وصلت العربيه جه ذياد*
ذياد:- اهلا...
فرح:- اوه..اهلا..احنا بتقابل هنا اكتر من الشركه
ذياد:- وده يضايقك..
فرح بابتسامه:- لالا مش قاصدى...
ذياد:- اومال فين نور مش بتمشى معاكى
فرح:- اه...بس هى روحت
ذياد:- اه...تمام
فرح:- معلش بس هرد...
ذياد:- اه اتفضلى
فرح:- الو...
محمود:- ايوة ى فروح...خلصتى شغل
فرح:- اه...و مروحه اهو
محمود:- طب انتى كويسه وال تعبتى تانى
فرح:- اه كويسه...انا فى طريقى للبيت اهو
محمود:- تمام...تيجى بالسلامه
.........
ذياد:- خطيبك ده
فرح:- هااا...لا ده محمود..
ذياد:- اه...طب انتى عامله ايه مع خطيبك
فرح:- اه تمام الحمد لله....
ذياد:- الحمد لله...طب اجى اوصلك
فرح:- ربنا يخليك...شكرا بس مفيش داعى
ذياد:- تمام...اشوفك ...سلام
فرح:- سلام
........
*كنت حاسه بتعب اوى و بعد كده حاسيت ان الدنيا بدأت تدور و الدنيا ضلمت فى عينى و محسيتش بحاجه تانى*
ذياد وهو بيحاول يفوقها:- فرح...فرح
