رواية اسيرة الفهد الفصل السادس بقلم ندي احمد
رواية اسيرة الفهد بارت 6 بقلمى ندى احمد
ميرفت : فهد فى علبة قطيفة فى اوضتى ممكن تطلع تجبها انت عارف مش بحب حد من الخدم يدخل اوضتى و انا مش فيها
فهد باستعجاب من طلبها: حاضر يا ماما
فهد طلع
ندى كانت قاعدة جنب ميرفت
ميرفت بقصد وقعت العصير على ندى
ميرفت بتمثيل : اسفة يا ندى مكنش قصدى
ندى : و لا يهم حضرتك يا طنط
ندى طلعت تغير هدومها
ميرفت و منى و نرمين تحت
ميرفت : يلا يا منى نطلع الجنينة و انتى يا نرمين زى ما اتفقنا
نرمين: تمام يا طنط
ندى نزلت و اتصدمت من اللى شافته
شافت فهد بيب*وس نرمين
و فجأة فهد لمحها رم*ى نرمين على الأرض
فهد بتوتر : ندى انتى فاهمة غلط هى اللى رام*ت نفسها عليا
ندى بدموع : وانا المفروض اصدقك انا عارفة انكم كلكم صنف خ*اين
نرمين بكدب و خبث : انت بتكدب عليها ليه انا كنت وحشاك يا فهد و انت لسه قايلى كده
فهد بغضب و راح ضا*رب نرمين : اخرسى ديه بتكدب متصدقهاش والله هى اللى رم*ت نفسها عليا و كنت هز*قها جيتى انتى
فهد ضر*ب نرمين تانى : ماتقولى الحقيقة يا زبا*لة
ميرفت و منى دخلوا
ميرفت : فيه ايه يا فهد
منى : انت ازاى تض*رب بنتى كده
فهد : بنتك رم*ت نفسها عليا و ندى دخلت فهمتنا غلط
منى بغضب : مسمحلكش انا بنتى متربية احسن تربية فهد : بنتك ديه روحى ربي*ها احسن علشان متربتش
ميرفت ض*ربت فهد بالقلم : لاء شكلك انت اللى متربتش يا فهد و انا هربيك ، ازاى تكلم اختى كده
نرمين بارتباك : انت لازم تتجوزنى علشان انا حامل و لا نسيت اللى حصل من شهرين
فهد بغضب و انفعال : لا فاكر و فاكر كمان انك مكنتيش بن*ت بن*وت ساعتها شوفى من غل*ط معاكى و لب*سيها فيه و كمان اللى متعرفهوش ان يوميها انا اديتك دوا منع حمل فى الويس*كي و احنا فى البيت و كمل بانتصار انا مش اهبل علشان تضحكى عليا
نرمين بصدمة : انت بتقول ايه
منى اخدت نرمين و مشيوا
ندى كل ده واقفة مصدومة مش مصدقة كل اللى سمعته ده و اد ايه هى مصدومة فى فهد
ميرفت طلعت اوضتها بغضب
ندى واقفة بصمت بتبص لفهد و دموعها متحجرة فى عينيها
ندى مش قادرة تتكلم و حست ان الكلام ملهوش فايدة
ندى بدموع : روحنى بيت اهلى دلوقتى حالا
فهد : والله يا ندى انا مظلوم والله انا مل*ستش اى ست من ساعة ما اتجوزتك ومش عايز غيرك و الله يا ندى انا عايز اتغير و ابقى شخص كويس زى ما كنتى عايزة و قولتيلى الصبح
ندى طلعت الأوضة و فضلت تعيط
باب الأوضة خبط
ندى بصوت مبحوح : مين
كانت ثريا كبيرة الخدم
ثريا : تسمحيلى يا بنتى اكلمك فى حاجة مهمة
ندى دخلتها الأوضة
ندى : ايه الحاجة المهمة اللى عايزة تقوليهالى
ثريا : اوعدينى انك مش هتجبى سيرتى فى حاجة انا جيت علشان حرام خراب البيوت و انا شايفة انك طيبة و هتعرفى تغيرى فهد
ندى : انت عايزة تقولى ايه بالضبط و اوعدك مش هجيب سيرتك
ثريا : انا شوفت و سمعت ميرفت وهى بتتفق على اللى حصل تحت ده مع منى و نرمين علشان ميرفت هانم مش بتحبك و مكنتش عايزاكى مرات ابنها
ندى بصدمة : طب ليه انا عملتلها ايه انا كنت بتعامل معها بكل احترام و كنت بعملها زى امى
ثريا : بصى يا بنتى ميرفت هانم طيبة جدا بس هى كده لما بتفهم الموضوع غلط بكرة تعرف معدنك الأصيل و تحبك و تعرف انك اكتر حد مناسب لابنها و كمان يا ندى ميرفت ام و علشان بتحب ابنها جدا بتخاف عليه و مستعدة تعمل ايه حاجة و ميرفت فكراكى وحشة و انت المفروض تثبتلها عكس كده و انا معاكى هسعدك يا بنتى
ندى عيطت فى حضن ثريا : انا ليه بيحصلى كل ده
ثريا : متعرفيش الخير فين يا بنتى و كملت ندى انتى لازم تبقى واعية اكتر من كده و متسبيش جوزك لأى واحدة كده و انا شايفة انك تقدرى تغيرى فهد انا نظرتى فى الناس متخيبش
و كمان خليكى جر*يئة شوية مع فهد انتى مشفتيش نرمين كانت بتعمل ايه و لا لبسة ايه و لا عاملة فى نفسها ايه
ثريا: انا هسيبك ترتاحي و تفكرى
فهد كان قاعد مع والده تحت كان جيه من شوية من الشغل و فهد حكاله اللى حصل
ممدوح : يا بنى انتو لحقتو ده انت متجوزة لسه مكملتوش اسبوع على كل المشاكل ديه
فهد : يا بابا انا ما صدقت ان العلاقة بينا بدأت تتصلح و الله لعلم نرمين الادب
ممدوح : هتعمل ايه
فهد : هكلم اهل ابوها يشوفها اللى ماشية على حل شعرها ديه
ممدوح : طب اطلع لمراتك متسبهاش لوحدها كده
فهد فعلا طلع لقى ندى بتقرا قرآن بصوت هادى و فيه خشوع
فهد انسحر بصوتها
و قعد على السرير قدمها و بعدين هى صدقت و حط المصحف مكانه
فهد : ممكن تصدقينى و نتكلم سوا
ندى : انا مصدقك يا فهد من وانت تحت لانى انا كمان شوفتها هى بتت*رمى عليك بس انا افتكرت انك عاوز كده معاها
فهد : والله لاء يا ندى انا بحبك❤ و مش شايف ست غيرك
ندى بكسوف : فهد انا عايزة نصلى ركعتين سوا نبدأ بيهم على جديد و انت تكون إمامى
فهد بحب : عيونى😍 ثوانى هاخد شاور و اتوضى و اصلى معاكى
و فعلا صلوا هما الاتنين سوا
فهد بحنان و مسك اديها : ندى انا عايزك جمبى دايما و انا اوعدك انى هتغير
ندى : ان شاء الله يا فهد و كملت فهد انا بستاذنك اروح الجامعة من بكرة علشان ميفوتنيش اكتر من كده
فهد : ماشى بس انا اللى اوصلك و اروحك
ندى : تمام
ندى راحت علشان تنام على الكنبة
فهد : انتى بتعملى ايه
ندى : هنام
فهد : لا انت هتنامى على السرير
ندى : وانت هتنام فين
فهد : على السرير برضه
ندى بتوتر : لا انا هنام على الكنبة انا بحب النوم الكنبة اصلا
فهد : لاء انت هتنامى على السرير جنبى و فى حضنى كمان و متقلقيش انا مش هعمل حاجة غير برضاكى بس ده برده مش معنه انك تنامى على الكنبة
ندى كنت لسه هتعترض فهد راح شايلها من على الأرض
ندى شهقت و بخضة : نزلنى يا فهد لوسمحت
فهد : يا بت بطلى دلع بقى و خلاص ده قرار انا اصلا ادمنت حضنك مش هقدر انام بعد كده غير و انتى فى حضنى
ندى بكسوف دارت وشها فى صدر فهد
فهد : بموت فيكى و انتى مكسوفة بس سيبى الكسوف ده لحاجة تانية 😉
ندى ضرب*ته على ص*دره
فهد نزلها على السرير و نام جنبها
رواية اسيرة الفهد بقلمى ندى احمد
فى الصبح
فهد صحى قبل ندى و عمال يتأمل فيها و يزيح خصلات شعرها من على وشها و وضع اصابعه على شف*ايف ندى و بعدين قرب من شفا*يفها و با* سها و بعدين وزع قبلات على باقى و وجها و حس انه هيتمدى بعد عنها و كان بين*هج اوى و بعدين قال لنفسه : لاء اصبر يا فهد لازم تطمنلك اكتر بس بصراحة انا مش قادر ديه زى القمر فى كل الحالات
ندى بدأت تفوق من النوم
فهد : صباح الفل و الورد على عيونك يا ست البنات
ندى بنعاس و كسوف : صباح النور ، انا هقوم البس علشان اروح الجامعة
فهد : تمام اجحزى و انا هوديكى فى طريقى
ندى جت تقوم فهد بصلها بصدمة
ندى بصتله : فى ايه يا فهد
(ندى من وهى صغيرة وهى بتنام ساعات بت*قلع بنطلون البيجاما و هى نايمة )
ندى كانت فخ*ذها كله باين و كان ملف*وفين بدقة جعلت فهد ينهار و أشعلت رجو*لته و عمال يبصلها بر*غبة
ندى بصت على نفسها اتصدمت و جريت على الحمام
فهد ضحك على منظرها و هى بتجرى
فهد جهز و ندى كمان جهزت و صلوا سوا و نزلوا علشان يفطروا
فهد : صباح الخير
ميرفت اتفجأت ان ندى نزله عادى مع فهد وكان محصلش حاجة امبارح : صباح النور على فين انت و هى كده على الصبح و كملت بابتسامة فشلت ان تخفيها اوعى تقول ندى زعلت و عايزة تروح بيت أهلها
فهد بانتصار و مسك ايد ندى بحب : لاء يا ماما ندى مش هتسيب بيتها ابدا و ادعلنا احسن
ميرفت بمصمصة شفايفها: ربنا يهدي سركم
فهد لندى يلا علشان منتاخرش
فهد وصل ندى الجامعة و اتفق معاها يجى امتى
ندى حضرتك محاضراتها و قابلت روان
روان : كنتى فين كل ده يا ندى
ندى: اسكتي يا روان انا حصل معايا حاجات باختصار انا اتجوزت
روان :الف مبروك يا ندى بس انت اتجوزتى فجأة كده
ندى حكتلها كل حاجة
روان : ان شاء الله تبقى سعيدة فى حياتك و كملت انتى عارفة مين اللى كان بيسأل عليكى
ندى : مين
روان : دكتور محمد كان بيسأل عليكى كل يوم
ندى باستغراب : ده ليه
روان : مش عارفة انا استغربت من سؤاله انا كمان بس بيقولى علشان ميفوتكيش حاجات كتيرة
ندى : ممكن يلا احسن المحاضرة كده هتفوتنا
روان وندى حضروا المحاضرات و فى محاضرة محمد
محمد لاحظ ان ندى جت المحاضرة و كان مبسوط جدا
المحاضرات خلصت و ندى لاقيت فهد مستنيها و محمد شافها وهى بتركب العربية مع فهد محمد افتكره اخوها لان ندى مش لابسة دبلة فى ايدها
ندى فى العربية مع فهد
ندى : لو سمحت يا فهد ممكن تيجى معايا خطوبة تقى و كنت عايزة فستان
فهد : طبعا موافق و يلا علشان نشترى الفستان
راحوا محل شيك و المحل ده ندى اللى اختارته بالذات ندى طلبت من فهد ميدخلش معها المحل و كمان محل كل اللى فيه بنات فهد وافق و ندى دخلت المحل
فهد مع نفسه : ايه ده انا لازم ادخل علشان انقى الفستان معاها افرض جابت فستان ضيق ولا حاجة و فعلا فهد دخل المحل و قلهم ان مراته جوا و مكنش فى حد غيرهم بيشترى فى المحل و دخل المكان اللى قدام البروفا ندى خرجت تبص فى المرايا اللى بره فهد اول ما شفها اتصدم و اتسمر مكانه
فهد بغضب : .........
ندى بخضة : فهد انت فاهم غلط و الله
استوب
يا ترى فهد شاف ايه
لمتابعة باقي الرواية زوروا قناتنا على التليجرام من هنا
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
