رواية حور عيني الفصل الواحد والعشرون
فى اوضة مليكه كانت بتعيط وأية قعده جنمبها تهديها خلاص بقا يا مليكه
مليكه بدموع:مشوفتيش كان غيران عليها ازاى ولما شفها بتعيط قعد جنمبها وكان خايف عليها ازاى دا محولش مره انو يسأل عليا حتا وكملت بى انفعال هوا اخوكى دا مش بيحس خالص كدا
أية حضنتها:مش اخويا بس اقوليك انو فعلا مش بيحس
مليكه ضربتها على أيدها براحه:بس يابت متقوليش عليه كدا أنا بس الى اقول عليه كدا
بعدت عنها أية بقرف مصتنع:اى يابت المو**حن دا يعنى قعده بهدى فيكى وى فى الاخر تقولى كدا كتيك الاقرف وكملت بهدوء وعقلنيه بس عوزا اقولك مش معنى انيك بتحبى مراد و هوا بيحب حور تبعدى عن حور هي بنت عميك وملهاش زنب انك تبعدى عنها وهي محتجلنا الفطره دى
مليكه:انتى عبيطه ابعد عنها ليه هوا مش بيحس وبيحبها هي زنبها اى عشان اكرها وابعد عنها وبعدين انتى جبتى العقل دا منين
أية بمرح:من عند بتاع الاندومى تعالى نشوف حور بقا
مليكه:قومى ياختى
فى الأوضة بتاعت حور أميرة كانت قعده تقنع حور أنها تأكل أميرة يابنتى كلى بقا تعبتينى
حور: أنا مش جاعنه ها تاكلينى غصب عني يعنى
أميرة: اووف برحتيك
سمعو صوت خبط على الباب زاى الطبله ودخلت أية اسلاااام عليكووو يا لى هنا مليكه وهيا داخله وراها وتضربها على دمغها ياريت تعقلى بقا وبصت على أميرة ازيك ياعمتى
أميرة:وكيسه يابنتى تعالو
نطت آية مره واحده جنمب حور وغمزتلها ازيك ياموزه عامله اى
حور بضحك على تصرفاتها: كويسه الحمدالله
أية: ديمان يارب
مليكه قعدت معهم جين نقعد معاكى شويا كنتى بتعملى اى بقا
أميرة بتنهيدا:بحاول اخليها تاكل وهي مش راضية
مليكه قامت خدت الاكل من على التربيزه وقعدت جنمب حور وى الجميل مش عاوز ياكل ليه
حور كانت فرحانه أن فى حد غير أميرة مهتم بيها
حور بابتسامة مش جعانه
مليكه:لاء مفيش حاجه اسمها أنا مش جعانه الحقيى كلى قبل العجله إلى جمبك دى تاكل الاكل كلو
اية بصتلها بغيظ:مين دى إلى عجله ولا انتى متغاظه من جمالى
مليكه بسخرية: جدا
حور كانت قاعده تضحك على تصرفاتهم وأميرة واقفه فرحانه أن حور بقت تضحك وبقا فى حد معها
وحبة تسبهم مع بعض مليكه بصت لى حور: يلا عشان القمر ياكل
حور بتزمور مثل الاطفال:مش جعانه
مليكه:يلا بس الاكل رايح فين
بعد شويا حور خلصت اكل وقعدو سهرانين سوا لحد الفجر مليكه ادا دا اساعه3 أنا أقوم اصلى الفجر وانام يلا تصبحو على خير
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
