رواية قلبي وجعني الفصل الثالث بقلم مجهول
ندى :طب كويس هرن عليكى على معادنا
ليلى : تمام يا ندوش
احمد : ليلى تعالى علشان عاوزك
ليلى: حاضر يا ابو حميد انا جايه اهو
احمد: ليلى ندى قالتلك ايه هتروح معانا؟
ليلى: ايوه فى حاجه ولا ايه
احمد: لا عادى بسأل بس مش المفروض انهارده عيد ميلاد ندى
ليلى: ايوه صح تصدق فكرتنى
احمد يعنى صاحبتها ومش فاكره عيد ميلادها
ليلى : معلش والله ال حصل اخدنى خالص بس قولى ايه سر الاهتمام ده ؟!
احمد : اهتمام ايه عادى يعنى مفيش حاجه انا بقول بس هى صحبتك وبتحبك خالص ومش بتطلع من عندنا مفيهاش حاجه لما نحتفل بعيد ميلادها وبعدين احنا كده كده خارجين
ليلى بدأت تحس أن اخوها بدأ يفكر فى حد غيرها وراحت فى عالم تانى واحمد بيتكلم
احمد :ليلى روحتى فين ؟
ليلى مش بترد
احمد :ليلى انا بكلمك
ليلى : معلش يا حبيبى اسفه سرحت شويه
احمد: سرحتى فى ايه يا قلبى؟
ليلى: ولا حاجه ولا حاجه بقولك ايه انت هتعمل ايه دلوقتى ؟
احمد : مفيش قاعد
ليلى: ايه رأيك تيجى نعمل أكل وناكل سوا ونتكلم
احمد : ماشى يلا
فى المطبخ
احمد : بقولك ايه يا ليلى هى ندى بتحب ايه انت اكيد صاحبتها وعارفه هى بتحب ايه وتكره ايه علشان عاوز اجيبلها هدية لعيد ميلادها ولا انت ايه رأيك ؟
ليلى: بغضب مش عارفه ممكن تسألها انت
احمد : مالك يا ليلى فى ايه انت زعلتى كده ليه فى حاجه ولا ايه
ليلى بغضب : لا مفيش حاجه انا رايحه ارتاح شويه
احمد : مش هناكل
ليلى : معلش كل انت مش هقدر حاسه انى تعبانه شويه
احمد : مالها دى
فى اوضة ليلى :
ليلى ببكاء : ماما وحشتينى جدا جدا على فكره انا زعلانه منك لانى كنت عاوزاكى معايا دلوقتى أنا بموت من غيرك يا امى انت عارفه يا ماما أن احمد بدأ مش يهتم ب لولته زى الاول بس اكيد هخليه مش يهتم بحد غير ب لولته
يلا يا ماما ردى عليا بقا انا تعبت جدا
ومن كتر بكاء ليلى نامت
وقت الخروجه جه
احمد : ليلى ايه جهزتى
ليلى مش بترد
احمد : ليلى ايه مش بتردى ليه
فتح الاوضه ودخل
ليلى انت نايمه يا حبيبتى
ليلى: هى الساعه كام ؟
احمد: انا جهزت يا بنتى
ليلى: معلش أسفه اطلع انت وانا هرن على ندى تجهز واجهز على طول واخرج وراك
احمد : انا كلمت ندى وهى جهزت فاضل انت اجهزى يلا وانا منتظرك بره
ليلى بإستغراب : والله كلمت ليلى طب كويس اهو انا اخر واحده معطلاك يعنى ؟!
احمد : يلا يا ليلى بقا اخلصى احنا هنقضيها كلام
ليلى :ماشى انا هجهز على طول
احمد: ماشى
الباب بيخبط
احمد : حاضر جاى اهو
ندى : ايه ياابنى كل ده بتفتحلى
احمد : معلش ياندوش
ندى : فين ليلى
احمد : بتجهز جوا استعجليها لأننا اتأخرنا على إيهاب
ندى : حاضر
فى اوضة ليلى
ندى فتحت الباب ودخلت ايه يا لولتى كل ده بتجهزى
ليلى : ممكن بعد كده تخبطى قبل ما تدخلى ولو سمحتى محدش يقولى يا لولتى غير واحد بس هو احمد
ندى بإستغراب : تمام يا لولتى بس من امتى ده مالك ؟!
ليلى بصوت عالى وعصبيه :انا قولتلك محدش يقولى لولتى غير احمد اظن انا كده قولتها مرتين
ندى اتفزعت جدا
احمد جه على الصوت
احمد : ايه يا ليلى فى ايه صوتك عالى ليه
ليلى : مفيش حاجه يا حبيبى انا كنت بعرف ندى حاجه
احمد بيبص على ندى لقاها بتبكى
احمد : مالك يا ندى هو حصل ايه
ليلى: مفيش حاجه يا احمد قولتلك عادى عادى فكك
احمد : لا هعرف فى ايه احكى يا ندى
ندى : مفيش والله انا مش عارفه ليلى مالها بقولها يا لولتى زعلت مش عارفه مالها
احمد : فى ايه يا ليلى هو ده مستاهل تعلى صوتك بالشكل ده وبعيدين انت زعلتى ندى وخليتها تبكى براحه شويه هى معملتش حاجه لكل ده
ليلى: وهو أن شاء الله وكلتك المحامى بتاعها ولا ايه
احمد بعصبيه: مالك يا ليلى فى ايه اظبطى كده
ودى اول مره احمد يتعصب على ليلى
ليلى : اظبطى وبتتعصب عليا كمان ايوه هى وصلت لكده
احمد بعصبيه : انا مش عارف مالك والله انا طالع لحد ما تخلصى واخد الباب وراه بشده
فى اوضة احمد
احمد بيكلم ايهاب فى الموبايل
ايهاب : ايه يا احمد كل ده انا منتظرك من بدرى
احمد : معلش يا إيهاب حصل حاجه كده
إيهاب :فى حاجه حصلت ولا ايه ليلى كويسه
أحمد : ليلى كويسه خالص هى بتتعب الناس ال حواليها وتعصبهم وخلاص
إيهاب : ايه يابنى قلقتنى ايه ال حصل لكل ده
أحمد بدأ يحكى لايهاب ال حصل
إيهاب : على فكره يا أحمد ليلى بدأت الحاله تتراجع عليها تانى من كلامك
أحمد : أنت بتقول ايه ياإيهاب
إيهاب : ايوه يا أحمد زى ما بقولك انت عملت شويه حاجات بدأت تحسس ليلى أنها فضلت لوحدها وده خطر عليها جدا
أحمد بخوف : طيب احنا هنعمل ايه
إيهاب : مش هقدر نعمل حاجه دلوقتى لحد ما نشوف حالتها هتوصل لفين وأنا هشوف انهارده لما نتقابل هنعمل ايه
بس انت كل ال عليك دلوقتى انك تتدخل تراضيها وتحاول تقنعها تخرج معاكوا
احمد : حاضر يا إيهاب
فى اوضة ليلى
احمد : ليلى ممكن ادخل
ليلى : تعالى يا أحمد
احمد : ندى ممكن تخرجى شويه عاوز اتكلم مع لولتى
ليلى : لولتى والله ؟!
احمد ايوه لولتى وحياتى كلها كمان انا أسف انى زعلتك منى وأسف انى اتعصبت عليكى
ليلى بدأت تبكى : انت عارف انك اول مره تكلمنى بالعصبيه دى
احمد : ايوه يا قلبى عارف انا اسف وعمرى ما هقررها تانى
ليلى : وكل ده بسبب مين الست ندى
احمد : خلصنا يا ليلي بقا الموضوع مش مستاهل كل ده
ليلى بهمس : ماشى يا ست ندي
