رواية خبايا قدر الفصل التاسع و العشرون بقلم ياسمينا
واشرقت شمس يوم جديد
قد فاق سامح على وجها الجميل وهو يبتسم
وطبع قبلة على وجنتها فتفيق بكسل
وقال : صباح الخير ياعم الجامد
هيام... برقه .....سامح
سامح: ينظر لها باسطناع ذعر ...سامح ايه قوامى بسرعه قالها.
هيام : انتفضت خير حصل ايه
سامح: بحنيه .....وحشتينى
هيام: اخص عليك خضتنى
سامح: سلامتك يا حب عمرى
كانت كلمته من القلب
هيام... قالتله حب عمرك حته واحدة
سامح اخدها فى حضنه
سامح تعرفى انى بحبك من زمان
هيام: عقدت حاجبيها باستغراب ....زمان امته يعنى ؟
سامح:من يوم ما شفتك فى المستشفى
هيام: ايه انت كنت هناك
سامح:اة قبل صاحبتك ما ترصهملى دخلت شوفتك يومها
حسيت احساس صفحة بقلم سنيوريتا ما عرفتش افرقه وكل ما بصلك فى حاجه شدانى ليكى وكانه قدر. ماشى معاه مسلوب الارادة وسالت نفسى مليون سؤال ؟ لى خايف عليكى؟ لى مشدودلك؟ لى مش عايز ابعد عنك؟ لى غيران؟ لى بحميكى؟
لى بطمنك ؟
واخيرا عرفت انهاردة ان دا الحب وا نى حبيتك من يومها وانا ما اعرفش والقدر اللى كان شددنى ليكى زى المغناطيس
استهل وجهها بالبسمات وحضنته
هيام ..و انا كمان بحبك وماعرفتش الحب غير معاك من يوم ما حمتنى من هانى حسيت بامان ما حستهوش غير مع والدى
سامح: بجد اومال كنتى تقلانه عليا لى ;-) بقا كان عجبك كدا بغمزه
